نگارخانه ماه مهر 21 آبان الی 15 آذر 1389 شاهد برپایی دومین نمایشگاه عکاسی رضا کیانیان بازیگر سینما و تلویزیون با عنوان «قار سوم: اتفاق می افتد» است.

زمانی که به تماشای عکس های «قار سوم: اتفاق می افتد» می نشینید اولین سوالی که ذهن شما را به خود مشغول می کند چرایی انتخاب این نام برای نمایشگاه است.در باورها آمده است که:

اگر کلاغی رو به روی تو بنشیند و به تو نگاه کند و دوبار «قار» بزند خبری در راه است.

اگر یک بار «قار» بزند یعنی خبر برای توست و اتفاق می افتد.

و زمانی که گروه کلاغان در آسمان «قار» می زنند اتفاق بدی در راه است. باید ذکر بگویی و به خدا پناه ببری.

این چنین است که نام نمایشگاه می شود « قار سوم: اتفاق می افتد». کلاغ های این نمایشگاه هدیه بصری است که کلاغ های مهاجر از هند در جزیره قشم به کیانیان داده اند تا با همراهی چیدمان «فاتک موسوی »که فراز و نشیبی از نمک را به وجود آورده است و موسیقی که «مانی بیات» برای این نمایشگاه تدارک دیده بود برهوت کیانیان را به نمایش بگذارند. برهوت به معنای واقعی کلمه، زمانی که چشم به کلاغ هایی دوخته ای که در هر کجای تصویر متمرکز باشند همگی خط سیری دارند، همگی در یک خط موازی بر روی یک سیم یا در فضای خالی گویا به صف ایستادن را چند باره و چند باره به بشر دوپا می آموزند و این همان گرافیکی است که کیانیان در این نمایشگاه مفهومی می خواسته به آن برسد. با تاکیدی که او بر جزئیات دارد به سراغ یکی از روزمره ترین پرندگان رفته است که برای دیدنش نیازی نیست به جنگل های آفریقا بروی ممکن است قشم کلاغ نداشته باشد اما در شهرهای دیگر ایران این کلاغ ها قابل رویتند و آنجا که نیز کلاغ ندارد کشتی ها از هند می آورند. کیانیان کلاغ را به نمایش می گذارد تا به مخاطبش بگوید یک بار دیگر به خودت، به پیرامونت و به جزئیات توجه کن هر چند که بسیار بدیهی است و در پیرامون توست اما نمی بینی اش، بیا من با لنز دوربینم یک بار دیگر آن را به تو نمایش می دهم.این چنین است که کلاغ پرنده ای در منطق روزمره در لنز دوربین کیانیان می نشیند تا با حذف پس زمینه ها و رسیدن به یک تونالیته خاکستری در منطق هنری کیانیان بنشیند، منطق هنری که در آن نه عکس های « focuse» و بدون لرزش دست بلکه عکس های « flue» که در طلایی ترین ساعات روز یعنی در لحظه غروب آفتاب گرفته شده است ارزش است.

کیانیان اولین نمایشگاه انفرادی را در زمینه عکاسی در آذر ماه 1387 در فرهنگسرای نیاوران با نام عکس های تنهایی بر پا کرد و در آن نمایشگاه 35 عکس رنگی که روی بوم چاپ شده ‌بود از طبیعت و بیشتر از درختان به نمایش در آمد. او عکس های نمایشگاه اولش را در آمریکا عکاسی کرد و آنقدر از تنه درختان عکس گرفت تا بتواند به فرم خاصی که در ذهن داشت دست یابد. تاکید او در این کار بر زیبایی شناسی بود. این نمایشگاه سر و صدای خیلی‌ها از جمله برخی عکاسان حرفه‌ای را در آورد منتقدانش می‌گفتند کیانیان بازیگر است و باید فیلم بازی کند. موافقانش می‌گفتند هر کس که بخواهد می‌تواند عکس بگیرد و نمایشگاهش کند اما در « قار سوم: اتفاق می افتد» او بر معنا تاکید کرده است و منتقدانش از قداست نمک و لگد مال شدن آن در زیر پای تماشاگران می گویند.

او در عرصه بازیگری به هر کجا سرک کشیده است، از طراحی صحنه تا فیلمنامه نویسی و بازیگری و ... در سایر رشته های هنری نیز به مجسمه سازی و عکاسی و نگارش 8 جلد کتاب پرداخته است و به گفته خودش تمامی این کارها را با عشق انجام داده است نه این که از یکی خسته شود و به سراغ دیگری برود. او اصرار دارد که رشته های مختلف هنری که در آن فعالیت می کند آب و روغنی است که مخلوط نمی شود و در آینده ممکن است در سایر حوزه های هنری نیز او را مشاهده کنیم دقیق تر بگویم، به گفته خودش هر کاری ممکن است از او سر بزند.