به گزارش هنرنیوز، مراسم رونمایی از کتاب «خیابان ولیعصر میراث معماری و شهرسازی تهران» عصر روز گذشته در فرهنگستان هنر با حضور چهره‌های فرهنگی و اجتماعی همچون احمد مسجد جامعی، محمد حسن طالبیان، پیروز حناچی، ناصر تکمیل همایون، گیتی اعتماد، محیط طباطبایی،علیزاده، اسکندر مختاری و...انجام شد.
در ابتدای این مراسم احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تهران و وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر این که پای تاریخ در همه بخش‌های کتاب دیده می شود، گفت: این کتاب نقاط قوت زیادی دارد و حتی مساحتی بسیار بیشتر از خیابان ولیعصر را معرفی می‌کند.
او با اشاره به معرفی نقاطی مانند تالار وحدت یا خیابان حجاب در این کتاب افزود: در بازخوانی کتاب می‌توان به مبانی دیگر از بقیه جنبه‌های خیابان ولیعصر هم پرداخت. جنبه‌هایی که این شهر را به یکدیگر پیوند می‌دهد
این مسئول تهرانگرد که خود درصدد تألیف یک کتاب با موضوع تهران است به عدم واکاوی گستره اجتماعی و تجاری ولیعصر در این کتاب اشاره کرد و افزود: می‌شد درباره ابعاد بورس لوازم مختلف و تأثیر آن بر سایر گستره شهری را مورد توجه قرار داد.
وی با بیان این که این کتاب بیشتر شبیه یک سند پژوهش است تا کتاب، در ادامه تصریح کرد : در بخش هایی از کتاب به صورت اجمالی به مقایسه خیابان ولیعصر با خیابان‌های مطرح دنیا پرداخته شده که باید مبسوط‌‌تر می‌بود.
مسجد جامعی با اشاره به بُعد‌های تجاری که خیابان ولیعصر به خصوص از خیابان راه آهن تا چهارراه ولیعصر دارد بسیاری از چنارهای این خیابان در طول چند سال گذشته خشک شدند که باید به این قضیه بیشتر از گذشته توجه داشت چون خیلی از تهران شناس‌ها این شهر را با چنارهایش به نام چنارستان می‌شناسند.
او اضافه کرد: امیدوارم این کتاب مانند کشف هند گاندی باشد. چون هربار می‌توان این خیابان و سرزمین را کشف کرد و به نکات تازه‌ای درباره آن رسید. این کتاب سندی بر سندهای تهران است.
احمد مسجد جامعی گفت: کتاب «خیابان ولیعصر میراث معماری و شهرسازی تهران» یک پژوهش با ستون فقرات جنوبی‌ترین تا شمالی‌ترین نقطه تهران است.
در ادامه اسکندر مختاری یکی از نویسندگان کتاب«خیابان ولیعصر میراث معماری و شهرسازی تهران» با اشاره تلاش چهار نویسنده کتاب برای تهیه آن و حتی اقدامات قبل از آن برای تهیه پرونده ثبت ملی خیابان ولیعصرافزود: آنچه که از اقدامات گذشته تا کنونمان درباره خیابان ولیعصر به دست آمد سند موجود از وضعیت این خیابان است.
مختاری تصریح کرد: درباره تهران نوشتن جرات می‌خواهد اما باید مراقب باشیم که چه می‌نویسیم و چه چیز درست است. این اقدام مانند زمانی است که می‌خواستیم درباره مرمت آثار تاریخی مقاله یا مطلب بنویسیم اما از انتقادهای مرحوم دکتر شیرازی ترس داشتیم و مراقب نوشته‌هایمان بودیم اکنون نیز با توجه به حضور پژوهشگران قدیم و پیشکسوت تهران از این اقدام باید مراقبت کنیم
او خطاب به جمع این پرسش را مطرح کرد که آیا ماندگاری خیابان ولیعصر لازم است و آیا تهران نیاز به خیابان ولیعصر دارد ؟ آیا نمی‌توان با خیابان ولیعصر مانند دیگر بخش‌های شهر رفتار کرد .
این تهران‌شناس در پاسخ به خودش اظهار کرد: هر کاری را نمی‌توان با خیابان ولیعصر انجام داد این خیابان یک مکان خاطره است و همه افراد شهر از این خیابان خاطره دارند پاک کردن جایی که خاطره در آن نقش بسته است اصلا به صلاح نیست چون یک نوع تعرض به افکار عمومی و هویت شهر است.
او با بیان این که به طور استثنایی یک اجماع برای حفاظت از ارزش‌های خیابان ولیعصر در شهر وجود دارد، تصریح کرد: شورای شهر، شهرداری، دانشگاه‌ها، سازمان میراث فرهنگی و سازمان‌های مردم نهاد اتفاق نظر دارند که خیابان ولیعصر دارای ارزش است و از ثروت‌های این شهر محسوب می‌شود. بنابراین با توصیه شورای شهر و کمک دانشگاه تهران پرونده ثبت ملی این خیابان تهیه و در حال حاضر طرح ارتقا کیفی آن در حال تدوین است
مختاری با اشاره به در دست تدوین بودن ضوابط ساخت و ساز در خیابان ولیعصر گفت: این ضوابط در حال حاضر توسط دانشگاه تهران در حال تهیه است و باید توسط میراث فرهنگی تایید شود تا بتوانیم آن را اجرایی کنیم.
وی افراد مخالف باقی ماندن خیابان ولیعصر را سوداگر نامید و تأکید کرد: سوداگران مخالف ضابطه مند بودن مکان در شهر هستند این بزرگترین مشکل برای خیابان است.
مختاری همچنین با اشاره به خشک شدن درختان خیابان ولیعصر اظهار کرد: ریشه چنارهای این خیابان خود را به قنوات رسانده‌اند با توجه به وجود قنات‌های زیاد شهر که از بالا به سمت پایین سرازیر هستند از سوی دیگر با حفر گودال‌هایی در بالای شهر برای ساختمان سازی راه قنات‌ها بسته شده و مسیرشان تغییر می‌کند به همین دلیل درختان در برخی از محدوده‌ها به مرور خشک می‌شوند.
وی ادامه داد: سوداگران یاد گرفتند از ابزار قانونی برای ادامه کارهایشان استفاده کنند . اما فرهنگسازان با تولید فرهنگ و استفاده از دانش می‌توانند در جلوگیری از اینگونه اتفاقات کمک کنند. در واقع این کتاب یکی از اقداماتی است که برای اجماع فرهنگ تولید شد
در ادامه سید احمد محیط طباطبایی طرح این پرسش که چرا خیابان ولیعصر ارزش ثبت حتی در سطح جهانی دارد و چرا قابل مقایسه با برخی از خیابان‌های کشورهای دیگر مانند شانزه لیزه در پاسخ به خود و حاضران گفت: خیابان ولیعصر از ابتدا خیابان نبود نخست به صورت تکه تکه بود که در حدود ۱۰۰ سال و در نهایت چهار دهه گذشته به صورت یک خیابان ایجاد شد. این خیابان به خصوص از زمان پهلوی اول تبدیل به یک خلاصه تاریخ تهران و ایران در حوزه ملی خود شد.
او با اشاره به وجوه مختلف خیابان ولیعصر مانند وجوه سیاسی، تجاری، اوقات فراغت، ارتباطات و حتی فرهنگی این خیابان تصریح کرد: کشیدن خط بی‌آر تی در خیابان ولیعصر یک گردش به عقب است این خیابان را از یک حوزه مدنی و شهری به حوزه ارتباطی عقب می‌برد و آن را به عنوان عرصه اجتماعی و تعاملات دچار آسیب می‌کند.
محیط طباطبایی با اشاره به این که خیابان ولی عصر بخشی از حافظه ملی تهران است، گفت : کتاب «خیابان ولیعصر میراث معماری و شهرسازی تهران» یک پژوهش درباره ارزش‌های این خیابان است که حتی می‌توان در فهرست جهانی آن را به ثبت رساند اما سودا گری و تجارت و نبود نگاه درست به آینده نمی‌گذارد این اتفاق رخ دهد.
