کیومرث قورچیان گفت: اومانیسم هنر را نیز ابزاری کرده اما هنر اصیل بدون هیچ ابزاری و تنها با حس هنرمند است که شکل می‌گیرد.

کیومرث قورچیان هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار تجسمی هنرنیوز گفت: نمی‌توان برای هنر دینی تعریفی مجزا از هنر داشت، به همین علت سعی می‌کنم دریافت‌های شخصی‌ام از هنر را روی بوم اجرا کنم و نمی‌توانم خود را محدود به یک کلمه جمله و یا تفکر کنم چرا که در این صورت احتمال اینکه از اصل باز بمانم بسیار زیاد خواهد بود.

وی افزود: یک فرد دینی در بستر بوم نیز ناخواسته دینی کار می‌کند چون اگر کسی به چیزی معتقد باشد حتما افکار و باورهایش در اثرش نیز منعکس خواهد شد، باور و ایمان نسبت به هر چیزی و به هر که باشد ریشه در اصل و وجود هنرمند داشته و بالاخره خود را نمایان خواهد ساخت.

این هنرمند نقاش اظهار داشت: عناصر دینی را دریک اثر هنری بیننده تفکیک می‌کند نه هنرمند چرا که هنرمند در سایه الهاماتی که در اثر هنری خود دارد گرم خلق اثر است و به چیز دیگری توجه نمی‌کند.

قورچیان ادامه داد: باورهای اومانیستی خواه ناخواه در سطح جهان تغییرات زیادی را در زندگی آنان ایجاد کرده و هنر را به نوعی ابزاری کرده‌اند، ابزاری یا صنعتی شدن نمی‌تواند به تولید هنر اصیل بینجامد چرا که هنر اصیل نتیجه حس و باور هنرمند است و هیچ ابزار و و وسیله‌ای نمی‌تواند در آن دخیل شود‌.

این هنرمند نقاش با اشاره به شکل هنر در شرق گفت: یکی از محورها و ستون‌های خلق آثار هنری اعتقادات و باورهای دینی است که دنیای مدرن در تعریف این موارد تغییراتی ایجاد کرده و باورهای دینی را نسبت به معنای سنتی خود تغییر داده هنر ایران و شرق نیز دستخوش تغییراتی شده اما هنوز الوهیت و اصالت هنری خود را حفظ کرده است.

وی در ادامه اظهار کرد: حقیقت هنر زمان و مکان نمی‌شناسد و ابدی و ازلی است و از این‌رو هر تغییری که در جهان حاصل شود نمی‌تواند این الوهیت را ازبین ببرد و همیشه جاری خواهد بود خواه آنرا به عنوان هنر دینی ببینیم و خواه صرف نام هنر فارغ از هر گونه پیشوند و پسوندی.

قورچیان گفت: اگر هنرمند صداقت و ایمان و باور داشته باشد ناخواسته همه این موارد در اثرش منعکس می‌شود و این باور استوار ناخواسته به خلق اثر دینی انجامیده و هنرمند و اثر هنری را ماندگار می کند.

این هنرمند نقاش افزود: سعی کرده‌ام به‌طور مستقیم عناصر و نشانه‌های مذهبی را در آثارم به کار نبرم اما بنا به شرایط و اتفاقاتی که درونم پیش می‌آید ناخواسته اثر حمایت‌های خداوند را در آثارم می‌بینم. من هنر دینی را محدود به نشانه‌های شناخته شده مذهبی نمی‌دانم.

وی ادامه داد: هنر وقتی با الهامی زیبا که نتیجه یاری و مساعدتی است که خداوند به هنرمند ارزانی می‌کند خلق شود ناخواسته در راستای هنر دینی است و هنر از همین جاست که ارزش پیدا می‌کند، دنیا به هنر دینی باید به عنوان هنر حقیقی نگاه کند.

قورچیان گفت: اومانیسم هنر را نیز ابزاری کرده اما هنر اصیل بدون هیچ ابزاری و تنها با حس هنرمند است که شکل می‌گیرد از این‌رو در هنر مدرن حس درونی کمتر جاری است و این ابزار گرایی موجب شده الوهیت جاری در ذرات عالم را خدشه دار کنیم.