به گزارش هنرنیوز، در دومین نشست علمی با موضوع «بررسی گذشته و آینده میراث فرهنگی و باستان‌شناسی»، میرعابدین کابلی - باستان‌شناس – با بیان این که وضعیت نابسامانی حتا در حوزه میراث طبیعی مانند دریاچه بختگان، پریشان، ارومیه وجود دارد، افزود: پیش از انقلاب کلیه سازمان‌ها و نهادها برای اجرای طرح‌های عمرانی خود نیازمد مشاوره با مرکز باستان‌شناسی بودند و می‌دانستند که طبق قانون باید نظر موافق باستان‌شناسان را داشته باشند. این همکاری بین نهادها و حوزه میراث فرهنگی تا بدانجا بود که طرح‌های عمرانی با کمترین آسیب به آثار، بناها و حتا طبیعت به اجرا در می‌آمد و گاهی شاید ارگان‌ها مجبور به تغییر نقشه هم می‌شدند اما آن را می‌پذیرفتند. این روند تا چند سال پس از انقلاب نیز ادامه داشت اما پس از آن آمد سر میراث فرهنگی و طبیعی آنچه نباید می‌آمد.

وی اضافه کرد: اما امروز طرح‌های عمرانی به سمت و سویی می‌رود که به راحتی و با وجود اعتراض کارشناسان، دانشگاهیان، رسانه‌ها و فعالان و دوستداران میراث فرهنگی و یا طبیعی این آثار به راحتی تخریب می‌شوند. سدها یکی پس از دیگر آثار را به قعر آبها می‌برند و یا دریاچه ارومیه را خشک می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند از خزر برایش آب بیاورند! خوب درباره این افراد چه باید گفت؟!

او تصریح کرد: چرا آثار طبیعی و ملی و فرهنگی تخریب می‌شوند؟ واضح است چون مسئولش، مسئول نیست. مسئول نیست که کوچکترین وقعی به نظرات کارشناسان نمی‌گذارد.

کابلی ضمن انتقاد به رسانه‌ها که برای جذب خوانندگان کمتر به مسائل فرهنگی، تجلیل از مفاخر و مشکلات حوزه فرهنگ و هنر می‌پردازند، افزود: برخی اخبار حوزه میراث فرهنگی را باید در صفحه حوادث جستجو کرد.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که کدام‌یک از گزینه‌های مطرح‌شده برای ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، از نظر کارشناسان پیشکسوت حوزه‌ی میراث فرهنگی می‌تواند ایده‌آل‌تر باشد؟ به درخواست رییس‌جمهور منتخب برای پایان دادن به گمانه‌زنی‌ها از طرف کارشناسان حوزه‌های مختلف برای انتخاب وزرا و مسوولان دستگاه‌های مختلف اشاره کرد.

این باستان شناس با بیان این که همه کسانی که برای ریاست سازمان میراث فرهنگی مطرح شده‌اند، به‌جز دکتر مهدی حجت، در سمت‌ها و دستگاه‌های دیگر که هیچ ارتباطی به این حوزه نداشته‌اند، افزود: من نمی‌توانم بگویم چه کسی رئییس سازمان باشد اما باید اهل فن باشد. سیاسی و سیاسی‌کار نباشد. از یک دانشگاه ناکجاآباد نیامده باشد.

او خاطرنشان کرد: آن روزی که قرار بر ادغام میراث فرهنگی و گردشگری بود حتا یونسکو مخالفت کرد. دو گروه نامتناجس و ناهمگون را با هم ادغام کردند و بعد از آن افراد سیاسی را بر ریاست آن گماردند.

کابلی در ادامه گفت: کسانی که در آینده‌ سازمان میراث فرهنگی را در دست می‌گیرند، نخست باید این سازمان را آسیب‌شناسی کنند، سپس به‌دنبال اجرایی کردن برنامه‌های خود باشند.

او با بیان این که میراث فرهنگی و صنایع دستی به هم نزدیک‌ترند، اما گردشگری با میراث فرهنگی بسیار تفاوت دارد،اضافه کرد: معتقدم گردشگری نیز کمتر از میراث فرهنگی آسیب ندیده است؛ این امر را حتی در آمار ورود گردشگران خارجی به موزه‌ی ملی ایران به‌راحتی می‌توان دید.

این باستان‌شناس پیشکسوت متذکر شد : هر کدام از سه حوزه ادغامی نیازمند روسای متخصص هستند که رییس آینده سازمان میراث فرهنگی باید این موضوع را مد نظر قرار دهد.

او ادامه داد: هیچ کسی نباید از روی خیرخواهی رییس آینده‌ی این سازمان را به رییس‌جمهور منتخب تحمیل کند، این حق رییس‌جمهور منتخب است که هر کسی را می‌خواهد انتخاب کند.

کابلی با بیان این که ۷ سال است کتابش چاپ نشده، افزود: در این هشت سال مجلات تخصصی سازمان یکی پس از دیگری تعطیل شدن اما دانشجویان و سمن‌ها شروع به انتشار مجلات کردند. البته انتشار کتاب در حوزه باستان‌شناسی وضعیت نسبتاً بدی نداشت.

او با انتقاد شدید از مدرک گرایی سازمان گفت: این موضوع تا بدان جا رواج یافته که برای گرفتن مدارک دکترا دست به دامان ازبکستان، تاجیکستان و قرقیزستان .... شده‌اند.

این پیشکسوت باستان‌شناسی گفت: بارها اتفاق افتاده برای داوری مقالات را به من ارجاع دادند اما در هنگام درج نه اسمم جزو شورای نویسندگان بوده و نه داوران چرا که بنده لیسانس دارم و عضو هیئت علمی نیستم.اما مفتخر من هر کسی شدم در همین خاک خودم شدم.