ریل گذاری همان قانون گذاری بود
«ریل» گذاری برای خاطی‌ها «مین» گذاری است
از آغاز دولت دهم و معرفی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و به تبع آن مدیران میانی این وزارتخانه در حوزه سینما؛ به طور هدفمند و توسط عده ای که پیش از این بحران سازی در سینما را آغاز کرده بودند، اصطلاحاتی باب شد که یکی از آن‌ها ارتباط مستقیم داشت با تمرکز و شعار اصلی مدیر سابق سازمان سینمایی.
تاريخ : سه شنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۴۲
این اظهار نظر محمدمهدی عسگرپور را یکبار دیگر بخوانید: «مشخصا طرحی حداقل در این سکانس‌های پایانی دولت دهم وجود دارد که دولت یازدهم حالا حالا وقتش را صرف حل یک‌سری از این مشکلات بکند و در ذهن مردم در حوزه فرهنگ نتواند نمره قبولی بگیرد، به خاطر اینکه هی باید درگیر مین‌گذاری‌هایی باشد که دولت دهم در حوزه سینما گذاشته، این مین‌گذاری به خاطر حجم گسترده‌اش قابل توجه است. قبلا می‌گفتند اینجا و آنجا مین می‌گذاریم، اما الان به نظر می‌رسد هرجا دستشان می‌رسد، در حوزه سینما دارند مین‌گذاری می‌کنند.»
اما قضیه از این قرار بود که جواد شمقدری؛ معاون سابق سینمایی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی، در ابتدای کار خود اعلام داشت که می‌خواهد برای سینما «ریل گذاری» جدیدی داشته باشد. او بر این اعتقاد بود که سینمای ایران در دوره‌های مختلف، آنگونه که باید به خانواده و اهداف اصلی انقلاب توجه نداشته و حالا باید به مسیر اصلی‌اش بازگردد و در این راستا هم از اصطلاحی استفاده کرد که ترجیع بند بسیاری از گفتگو‌هایش شد.
او اعتقاد داشت برای رسیدن به هدفی که دارد باید «ریل گذاری» جدیدی در عرصه سینما داشته باشد. او در این مسیر برنامه‌هایی داشت و تلاش کرد برنامه‌هایش را به صورت قانونی پیگیری کند. اصطلاح ریل گذاری هم از همانجا وارد ادبیات سینمایی این مدیر سینمایی شد.
«قانون» برای جواد شمقدری «اصل اولیه» بود و در همین راستا هم مقابل جریانی کوچک و تمامیت خواه که در خانه سینما جمع شده بودند و سهم بزرگ اهالی سینما را تضییع می‌کردند، ایستاد و با ابزار قانون، خانه سینمایی را که به نام اکثریت، اما در اختیار اقلیت بود منحل کند و مسیری پیش پای اصناف بگذارد که هم قانونی و هم دمکراتیک به حق خود برسند.
حالا این قانون گذاری برای عده ای که نه تنها در مقابل قانون می‌ایستادند، بلکه با اصل جمهوری اسلامی در اساسنامه خانه سینما هم مشکل داشتند؛ امروز به «مین گذاری» تعبیر شده است.
البته اصلاح «مین گذاری» بسیار هم دقیق ساخته شده! و اتفاقاً بدون اینکه این افراد به آن فکر کنند علیه خودشان کاربرد دارد. به این معنا که وقتی افرادی در خانه سینما شروع به کارهای غیر قانونی کردند و قانون در مقابلشان ایستاد و پس از گیر و گرفتاری‌های بسیار به انحلال خانه سینما حکم داد همین ریل گذاری بود که نگذاشت اقلیت صاحب نفوذ، بر اکثریت مظلوم چیره شده و غلبه یابند. قانون و به تبع آن ریل گذاری درست در سینما بر پایه قانون نگذاشت عده ای حق عدۀ دیگر را ضایع کنند. اگر قانون آن روزگار درست نبود و حکم به تغییر اساسنامه نمی‌داد، چرا همین قانون امروز خانه سینما را مجبور کرده که تغییرات در اساسنامه بدهد. این قانون همان قانون است فقط زمان اجرای آن متفاوت شده.
این افراد می‌خواستند زمانی به قانون تن دهند که بتوانند تغییراتی در آن بدهند و متاسفانه (از منظر آن‌ها) جواد شمقدری با ریل گذاری! (مین گذاری با استناد به قانون) نگذاشته این اتفاق به راحتی برای آن‌ها بیافتد.
البته پس از پایان دولت دهم و آغاز دولت یازدهم و تشکیل مجمع عمومی؛ این گروه اقلیت هم به آن تغییرات اساسنامه تن دادند و این خود به معنی فعالیت غیر قانونی در دوره گذشته – زمان انحلال خانه سینما در دولت دهم – بود و حالا چون نمی‌توانند هر کاری می‌خواهند انجام دهند می‌گویند جواد شمقدری در سینما مین گذاری کرده است.
بله درست است؛ شمقدری برای سینما مین گذاری کرده است! «قانون» برای افرادی که می‌خواهند کار غیرقانونی انجام دهند حکم «مین» را دارد و اتفاقا این تعبیر بسیار درست است. دوستان سینماگر تمامیت خواه نمی‌توانند علیه جریان‌های قانونی و فعالیت‌های قانونی ریل گذاری شده توسط جواد شمقدری فعالیتی که دلخواه آن‌ها – بخوانید غیر قانونی – است انجام دهند و از همین روست که قانون و مسیر و «ریل قانون» برای آن‌ها «مین» گذاری است.
