در برنامه هفت مطرح شد؛
سیاسیون بابت اشتباهاتشان عذرخواهی کنند
علی شاه حاتمی گفت: یکی ازبحث هایی که درجامعه مطرح است این است که سیاستمداران ما وقتی که اشتباهی را مرتکب می شوند یادشان می رود که عذرخواهی کنند.
تاريخ : شنبه ۲۷ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۲۸
به گزارش هنرنیور به نقل از روابط عمومی هفت، محمود گبرلو درابتدای صحبت خود درسرمقاله برنامه به میزان تماشاگران فیلم سینمای ایران درسال جاری اشاره داشت و گفت: در سینمای سال جاری میزان تعداد مخاطبان نسبت به سال های پیش پایین تر بوده است. مخاطبانی که به شرطی می توانند فیلم های ایرانی حاضر در سینما را ببینند که تعداد سالن های سینما و تعداد فیلم های جذاب و سرگرم کننده افزایش یابد.
وی بیان کرد:سینمای ایران برای ادامه حیات خود نیازمند سالن سازی، تبلیغات و آزادی بیشتر فعالان سینما است که درصورت وجود اینها سینمای ایران به تعریف درست و منطقی تری دست خواهد یافت.
اما پس از پایان صحبت های سردبیر برنامه، گفت و گو با بازیگر فیلم زیباتر از زندگی به کارگردانی انسیه شاه حسینی نیز از بخش های آغازین برنامه هفت در آخرین برنامه دی ماه هفت بود . دراین گفت و گو محمود پاک نیت با بیان اینکه همچنان آماده کار است گفت: فکر نمی کنم که کسانی که در عرصه فرهنگی مشغول به فعالیت هستند بازنشستگس داشته باشند.
وی در تعریف هنرمند بیان کرد: هنرمند کلمه سختی است و شخصیت خاصی داردکه در ارتباط با مسائل جامعه و کار خود است. بنابراین به هر کسی نمی شود هنرمند گفت. چرا که گاهی شخصی که نام خود را هنرمند گذاشته است تنها هنر را پیشه خود کرده است. من نیز تمام تلاشم این بوده است که که هنمند باشم البته که از این راه زندگی میکنم اما هر کاری انجام نمی دهم.
این هنرمند با بیان اینکه تن به هرکاری نمی دهم ادامه داد: گاه پیش می آید که در رودربایسی با دوستی قرار می گیرم و کاری را قبول می کنم اما اولین چیزی که در هر کاری برای من مهم است کارگردان است در واقع کارگردان در راس قرار دارد. از طرفی بر این اعتقادم که اگر متن خوبی درگروه متوسط وجود داشته باشد کار خوبی از آن حاصل می شود اما اگر متن خوب نباشد و حتی در صورتی که در بهترین گروه از بازیگر و کارگردان نیز قرار گیرد کار خوبی حاصل نمی شود .
پاک نیت تاکید کرد: اخلاق کارگردان بعد از کار وی از مهمترین موارد برای من است. چرا که اگر نتوانم با خلق و خوی وی ارتباط برقرار کنم نه کارگردان و نه خود من نمی توانیم با یکدیگر تعامل داشته باشیم و چیزی بهم بدهیم. در نهایت نیز به آدم هایی که برای کار خود ارزش قائل می شوند نیز اهمیت می دهم.
بازیگر فیلم زیباتر از زندگی در بخش دیگری از صحبت های خود به زندگی شخصی خود اشاره داشت گفت: اشخاصی که با همکار خود زندگی می کند راحت تر می توانند به کارشان برسند چون همدیگر را درک می کنند.
اما درادامه صحبت های محمود پاک نیت، همسر وی "مهوش صبرکن" بر روی خط هفت حاضر شدو به بیان زندگی شخصی و حرفه ای خود پرداخت.
وی گفت: ما در یک تئاتر درسال ۵۶ آشنا شدیم و پس ازآن من عاشق پاک نیت شدم و پس از آن ازدواج کردیم که تا ۳۵ سال و تا کنون ادامه یافته است که حضور پاک نیت در کنار من از جمله موفقیت های من در زندگی بوده است.
پاک نیت در بیان تحلیل خود از سینمای ایران افزود: جوانان علاقمند زیادی در این عرصه وجود دارند که مکانی برای آموزش آنها قرار ندارد و یا در صورت وجود نیز محدود است. بنابراین مسئولین محترم که در راس امور فرهنگی هستند باید فضایی را ایجاد کنند که نوعی اعتماد را در خانواده ها ایجاد کند که بچه هایشان تئاتر کا رکنند چرا که تئاتر ریشه هنر است.کسی که همین طوری و بدون هیچ پیش زمینه ای وارد می شود معلق می شوند ونمی توانند کاری را انجام دهند و پس از یک مدتی حذف می شوند اما کسی که با این کارآشنا است نیز پس از ورود ماندگار شود. کارهنری نیزباید تدوام داشته باشد تا صیقل پیدا کند درغیراین صورت اثر هنری خلق نمی شود.
این هنرمند در پایان صحبت های خود در خصوص ورود به عرصه کارگردانی گفت: در تئاتر کارگردانی کرده ام اما کارگردانی در سینما کار من نیست. چرا که من معتقدم اگر قرار است کاری را خوب انجام دهم همین بازیگری است.
اما بخش دوم گفت و گوی شب گذشته هفت به علی شاه حاتمی و فیلم درحال اکران وی "مذاکرات مستقیم آقای عبدی" اختصاص داشت.
وی در ابتدای صحبت های خود بیان کرد: پیش از این فیلم تعدادی فیلم های سیاسی ساخته شده بود که احساس می کردم یک جانبه است و بازتاب ان در جامعه ودر میان مردم خوب نیست. بنابراین فکر کردم بد نیست که بی طرافانه یک فیلم سالمی بسازم که دغدغه مردم است و هر روز اکران شده آن را در میان مردم میبینیم و جامعه مبتلا به آن است و در نهایت احساس کردم که جای یک فیلم سیاسی در قالب طنز کم است. پیش از این فیلیم امریکایی را دیده بودم که تنها یک بازیگر داشت و پایان تلخی در بر داشت با نام مدفون شده که درعراق رخ داده بود. اما فیلم با وجود محدودیت لوکیشن و بازیگر کشش داشت. بنابراین نگاهی که به مسائل سیاسی داریم در قالب طنز قابلیت دارد و بااین نگاه شروع به نگارش فیلمنامه کردیم و مرحله بعد از آن انتخاب بازیگر بود که البته بازیگران توانمندی در ایران وجود دارد که عبدی یکی از این بازیگران توانمند است که رابطه خوب وی را با مردم می دانستم.
این کارگردان با اشاره به اینکه این فیلم اولین فیلم تک لوکیشن در سینمای جهان است گفت: در رابطه با این فیلم اشخاص سیاسی که می خواهیم جنبه شان را در نظر بگیریم با صحه صدر برخورد کردند که طبیعتا با این برخورد، ارشاد نیز به ما مجوز داد.
شاه حاتمی با تاکید براین که ساخت فیلم سیاسی باید ازیک جایی آغاز شود افزود: یکی ازبحث هایی که درجامعه مطرح است این است که سیاستمداران ما وقتی که اشتباهی را مرتکب می شوند یادشان می رود که عذرخواهی کنند. این فضای بسته ای که سیاستمدارن در درونش زندگی می کنند می بایستی جای خود را به فضای باز دهد. کسی نمی تواند جلوی اکران فیلم سیاسی که در مورد کشور خود می سازم تا زمانی که به امنیت کشور لطمه ای نزند را بگیرد. درغیراین صورت ما کاتولیک ترازپاپ هستیم. این اجازه بایدبه هنرمند که ظریف تر به مسائل جامعه نگاه می کند داده شود. باید به هنرمند اجازه انتقاد را بدهند. چرا که نگاه منتقدانه هنرمند نسبت به جامعه اش سبب پیشرفت جامعه می شود و بسته نگه داشتن آن متعاقبا در سال های آینده تبدیل به خشم می شود.
این کارگردان در پایان گفته های خود در بیان وضعیت اکران فیلم ها گفت: ماهاست که درگیر اکران این فیلم بودیم .اما تا کنون اتفاقی این چنین در تاریخ سینمای ایران راه نیافته است که یک آن جشنواره فیلم راه بیفتد و فیلم سوزی کنند. جشنواره زود رسی که خاصیتش فیلم سوزی است. با ساخت فیلم می خواستیم نشاط را به جامعه بیاوریم بنابراین انتظارمان این است که دوستان کمک کنند تا در پی انگیزه ای که در وجود من متبلور شد در وجود آنها نیز شود و به اکران آن نیز کمکی شود.
اما پرده نهایی هفت به میزگردی با موضوع تاثیرجشنواره فیلم فجردرآینده سینمای ایران اختصاص داشت که در همین راستا سید ضیا الدین دری و فرشته طائر پور از صاحب نظران عرصه سینما و تصویر در استودیو هفت حاضر شدند.
سید ضیا الدین دری به عنوان آغاز کننده بحث در ابتدا تاریخچه ای از جشنواره فیلم فجر ارائه داد و درادامه بیان داشت: یکی از دلایلی که این جشنواره در دوران مدیریت فخرالدین انوارو محمد بهشتی سیر صعودی داشت شاید به این دلیل بود که انها مدیریت این بخش را به خوبی می شناختند و یا حداقل بهتر از دیگران با آن آشنا بودند و به عنوان مدیریت فرهنگی کاری را آغاز کردند و به سبب اینکه طولانی مدت در این بخش حضور داشتند توانستند خود را اصلاح کنند. بنابراین ما سیر صعودی می دیدیم چرا که دائم خود را اصلاح می کرد اما متاسفانه پس ازآن این مدیریت ها ناپایدار بود و به همین دلیل نتوانستند آنچنان که باید باشند.
وی گفت: شکل اجرایی فعلی جشنواره فیلم فجر همچون جشنواره های برلین و کن است و شباهت این جشنواره ها به جشنواره فیلم فجر وجود مارکتینگی است که فیلم ها در آن مبادله می شود اگرچه پارامترهای بسیاری دراتخاذ تصمیم ها توسط آنها دخالت دارد. برای سینمای ایران نیز موضوعاتی چون ارزش های دفاع مقدس مهم است ونظام و دولت نمی تواند این ها را رها کند بنابراین ما با تغییر دولت با نگاهی که در انقلاب و دفاعمان داریم تفاوت می کنیم اما آنچه که مسلم است رابطه خوب فیلمسازان با نظام است و می دانند که چگونه فیلم بسازند. باهمه تفاسیری که در این خصوص وجود دارد انچه که وجود دارد این است که سینمای ایران پس از آقای داد به سمت خصوصی شدن پیش می رود و به هیمن دلیل امروز می بینیم که فارابی در حال کوچک شدن است ولی آیا سینمای ما این امکان دارد که به لحاظ اقتصادی این امکان برایش روی دهد.
این کارگردان با پیشنهاد طرحی در ارتباط با جشنواره فیلم فجر با بیان اینکه برخلاف فاصله کوچکی که میان گلدن کلاب و اسکار وجود دارد این فاصله میان جشن خانه سینما و جشنواره فیلم فجر بسیاراست گفت: باید مدیریتی با قاطعیت بگوید که د این دوره از جشنواره بخش مسابقه را برگزار نمی کنیم بلکه تنها جشن می گیریم و تقدیر می کنیم اما جایزه نمی دهیم. حال این سینما می خواهد خود را در معرض انقلاب قرار دهد.
فرشته طائرپور نیز در ادامه صحبت های دری در بیان دیدگاه خود اظهار کرد: جشنواره فیلم فجر همچون بچه من است که بزرگ و بالغ شده است و گاهی از آن دلگیر شدیم، گاهی به آن افتخار کردیم وگاه از آن فاصله گرفته ایم اما در همه حالت عزیز برای جامعه ایران عزیز بوده است. جشنواره فیلم فجر جریان ۳۲ ساله ای است که دنیا نیز به آن اعتنا می کند و فرصت مغتنمی است که باید آن را حفظ کرد و در سال هایی که همه چیز کارتابلی اداره می شود نمی توان اهمیت کارتابل جشنواره را نادیده گرفت.
وی ادامه داد: در طول سال های برگزاری جشنواره و باوجود تمام تغییرات و اتفاقاتی که برای آن رخ داده است مولود مبارکی است که همچنان اعتبار خود را دارد. اما واقعیت این است که یک تا دو نمونه اتفاق تجربی در جشنواره امسال در حال افتادن است. یکی منفک کردن بخش بین الملل است که به اعتقاد من بهترین نگاه دوستان به جشنواره فیلم فجر تبدیل به یک برند جهانی شده است و به اسانی نمی شود نادیده اش گرفت و ما تا ادریبهشت صبر می کنیم و برگزاری یک جشنواره مستقل بین المللی را با تمام ملاحظاتی که با آن روبه رو هستیم را منتظر می مانیم که یکی از این ملاحظات سیستم ارائه فیلم باشد که دیگر قابلیت قیچی زدن به فیلم ها را برای ما ایجاد نمی کند و در نتیجه دایره انتخاب فیلم محدود می شود و دعوت فیلمسازان بین المللی محدود می شود بنابراین حتما مدیران سینمایی باید برای این موارد در پی راهکارهایی باشند. از طرفی جدا برگزار شدن آن با وجود فاصله کمی که با جشنواره فجر دارد تدبیر ویژه را لازم دارد که از جذابیت کافی برخوردار باشد که ضعیف نشود اما نگاه منطقی اسن است که فکر کنیم جشنواره امسال فیلم فجر دوره آزمون و خطایی را طی می کند همچون جریانی که سه بعدی شدن سیمرغ طی کرد. بدون هیچ تعصبی در رابطه با بهتر یا بدتر شدن این جریان فکر می کنم سازمان سینمایی در مدیریت جدید در حال ایجاد تغییراتی است که دوره آزمون و خطایی را طی می کند و خوب است که اگر پس از ازدیبهشت ماه امسال متوجه شد که آن نتیجه ای را که مطلوبش هست نمی بیند جشنواره را به شکل قبلی خود برگرداند.
طائر پور بیان کرد: با رجوع به فیلم هایی که در حال حاضر در حال اکران هستند و به اصطلاح در حال خود سوزی هستند متوجه می شویم که تعدادی از آنها فیلم هایی هستند که با نگاه به استاندارهای سینمایی ساخته نشده اند و فیلم هایی نیز در این میان وجود دارد که سینمایی نیستند و ساخته می شوند و ما نیزهمچون سایر دنیا دو تا سه نوع تولید داریم اما زمانی که به جشنواره می رسیم باید به استانداردهایی نیز فکر کنیم و واقعیت این است که زمانی که در مورد جشنواره حرف می زنیم یک حالت بیشتر ندارد یا برگزار می شود یا نمی شود و خط میانی ندارد و مایلم به یک گلایه سینمای ایران اشاره کنم که سال گذشته دو تا سه فیلم بود که با وجود توافقی که صورت گرفت و تغییراتی که در درونش داده شد قرار شد که درازای آن یک ضمانتی برای اکران داشته باشند چرا که فیلم هایی بودند که در جشنواره بازخورد مناسبی از مخاطبان خود دریافت کرده بودند اما در طول یک سال گذشته به دلیل فشارهایی که از خارج بر سینما و مدیریت سینما وارد شد و متاسفانه مدیریت سینما مقاومت لازم را انجام نداد این فیلم ها از اکران محروم شدند.
وی با بیان اینکه تنها برای سنگ پا جشنواره نساخته ایم گفت: جشنواره برای خود تعاریفی دارد . آن گونه که در یک سال هایی پس از انقلاب با یک استراتژی ایجاد شد و از یک جایی به بعد از تعریف استراتژی خود خارج شد و تبدیل به تعریف کارتابلی شد که در یک زمان خاص کارتابل آن بیرون می آید و حواشی خود را دارد.
