در جامعه مردم سالار ایران، رشد زنان و شتاب آنان به سوی توسعه و دردست گرفتن فرصت‌های تصمیم‌سازی در سی-چهل سال اخیر نمایان‌تر از آن‌ست که بتوان آن را پنهان کرد،بدیهی‌ست که من از دریچه زنان، تحولات فرهنگی را بررسی نموده‌ام.

با توجه به اهمیت مباحث تئوریک پیرامون ده تابلوی من سیال می شوم نشستی با محوریت نقد و بررسی این آثار با حضور جمعی از کارشناسان و منتقدین و خود هنرمند ساعت 30/16 یکشنبه 14 آذر ماه 89 در نگارخانه ساربان برپا شود .

به گزارش هنر نیوز به نقل از ایلنا،در این نمایشگاه ده اثر تازه این نقاش معاصر در کنار ده اثر قدیمی او به تماشای مردم گذاشته می شود.

این استاد دانشگاه در متد تازه کاری خود «زن» را سوژه اصلی خود قرار داده است و از منظر او به تحولات و ترکیب فرهنگ ها اشاره و آنها را در قالب بومش به واکاوی می پردازد. او در این بررسی مواجهه یک انسان ایرانی را با سه مؤلفۀ فرهنگ پیرامونی اش ایرانی، اسلامی، غربی به مخاطب عرضه می کند.

هنگامه صدری معتقد است «هویت» یک امر سیال است و اقبال به درک جدید و تصحیح آن عین هویت داری است از این روست که در این ده تابلوی نقاشی که زمینه اصلی همه آن فیگوراتیو، آنهم فقط زنان، هستند ارتباط شخصیت ها و زمینه اثر گاه در رابطه ای منطقی و گاه در تضاد و تناقض می باشند.

اندازه های تابلوهای «من سیال می شوم» از 140×100 تا 200×140 می باشند. و تکنیک همه آنها اکرلیک روی بوم است که همین امسال خلق شده اند.

ده اثر قدیمی که از این هنرمند به نمایش درمی آید برگزیده ای از دو دوره کاری گذشته این هنرمند است که شماری از آنها در پروژه «سی رنگ و هفت مرغ» پدید آمده بودند. هنگامه صدری که متولد 1350 تهران می باشد وی از سال 1367 به نقاشی ایرانی روی آورده و پس از شناخت و ممارست از مکاتب اصیل این هنر با درک هنر معاصر به خلق آثار خویش پرداخته است.

وی تا کنون هشت نمایشگاه انفرادی برپا کرده و دربیش از هجده نمایشگاه گروهی در داخل کشور شرکت نموده است. صدری همچنین در نمایشگاههای گروهی در کشور های اندونزی ، ایتالیا (ونیز)،مسکو ، بیروت و جاکارتا شرکت داشته است.

وي معتقد است در جامعه مردم سالار ایران، رشد زنان و شتاب آنان به سوی توسعه و دردست گرفتن فرصت های تصمیم سازی در سی چهل سال اخیر نمایان‌تر از آن‌ست که بتوان آن را پنهان کرد، لذا بدیهی‌ست که من از دریچه زنان، تحولات فرهنگی را بررسی نموده ام اما بدون شک نگرش من براساس واقعیات اجتماعی ست که درک می کنم و هیچ ربطی به فیمینیست ندارد.