به گزارش هنرنیوز، «حاجي‌زاده» در این نمایشگاه ۲۳ اثر روی کاغذ، چسبیده بر روی بوم با تکنیک ترکیب مواد با ابعاد متفاوت ارائه كرده است.
او در این آثار نگاهی مردم نگارانه دارد و بر اساس علاقه به زادگاهش، عکس‌های قدیمی را سوژه اصلی آثارش قرار داده است. در بعضی عکس‌ها که روایت تاریخی را عنوان می‌کند کمتر دخل و تصرف دارد و به گونه فتو رئالیسم عمل می‌کند اما در مواقعي دیگر فضای زمینه را با فضاهای پیرامون و نوستالژی‌اش کلاژ می‌کند و نقاشی‌هایش را با احساساتش همراه می‌سازد.
«حاجي‌زاده» درباره گزیده‌ای از آثار روی کاغذش که در این نمایشگاه در معرض دید قرار داده ،گفت: آثار بر روی کاغذ که در این نمایشگاه ارائه كرده‌ام، در واقع برروی بوم چسبانده شده است، به این معنا که در بعضی از آثار ابتدا کاغذ را روی بوم می‌چسبانم و سپس روی آن نقاشی می‌کنم و در بعضی دیگر برعکس عمل می‌کنم. ابتدا روی کاغذ نقاشی می‌کنم و سپس کاغذ را به روی بوم منتقل می‌نمايم.
وی در ادامه افزود: در نمایشگاه «مروری بر آثار روی کاغذ» تعدادی از نقاشی‌هایم در فاصله سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۰ را به تماشا گذاشته‌ام.
«حاجی‌زاده» زندگی قوم خاصی را تعقیب نمی‌کند بلکه داخل مردم می‌شود و لحظاتی از زندگی آنها را بر روی بوم‌هایش ثبت می‌نمايد.
بخشی از نقاشی‌های به نمایش در آمده در گالری اثر تصاویری از عکس‌های قدیمی خانوادگی است و او درباره آنها گفت: نقاشی‌هایی که در این نمایشگاه ارائه كرده‌ام از روی عکس‌های قدیمی است و می‌توان گفت آلبوم خانوادگی یک خانواده را به تصویر کشیده است. این افراد غریبه نیستند اما آشنا هم نیستند. آنها افرادی هستند که دورادور می‌شناسم و عکس‌هایشان را در اختیارم قرار داده‌اند. در دیگر آثار مانند میرزا کوچک خان ، درویش اهل حق و قفل زنان طهران نیز روایت تاریخی و مذهبی را عنوان کرده‌ام.
نقاشی‌های «قاسم حاجی زاده» در گستره وسیعی از اروپا و آمریکا به نمایش درآمده و همچنان که معتبرترین موزه‌هاي آسیا و اروپا نمونه‌ای از آثار او را در گنجینه خود دارند.
تئوریسین‌ها و منتقدان مشهور غربی درباره آثار این نقاش پرآوازه ایرانی دهها یادداشت و مقاله در مجلات تخصصی هنری به چاپ رسانده‌اند.
«فرانسوا گارنیه» – مقاله‌نویس برجسته اروپایی - درباره آثار «حاجی زاده» چنین نوشته است: در نگاه نخست، دنیای نقاشی‌های «حاجی‌زاده» ممکن است شیرینی ترکیب‌های نائیف را در نظرآورد، ولی این برداشت خیلی زود با دقت در جزییات تجملی لباس‌ها و حالات تاثیر گذار چهره‌ها رنگ می‌بازد. کارهای قاسم حاجی زاده همچون آثار یک مورخ یا حافظ دقیق هزار و یک نکته ریزی است که سلیقه یک ملت را تشکیل می‌دهند، ولی درعین حال به دلیل به کارگیری شیوه‌ای ترکیبی از آبرنگ و اکریلیک و رنگ روغن نمی‌توان به آثار او عناوینی چون نقاشی فولکلور یا همان نوستالژی لذت‌بخش اطلاق کرد. پرتره‌های این نقاش با وجود داشتن عناصر جدی و موقر، مدرن و امروزی هستند. او در بسیاری از تابلوهایش رنگ‌های غیر متعارف به کار می‌برد یا سوژه‌هایش را خالکوبی می‌کند و یا کاملا آزادانه به پرسپکتیو دخل و تصرف می‌کند.
«پیر بریسه» - دیگر منتقد صاحب نظر اروپایی – نيز درباره نقاشی ایرانی یادداشت بلندی نوشته كه در بخش‌هایی از آن آمده است:« آثار شگفت‌انگیز و منحصر به فرد قاسم حاجی‌زاده ترکیبی از شیوه عکس «رترو» ، اسناد تاریخی، تصورات کارناوالی، هزار و یک شب و نوستالژی مینیاتور ایرانی هستند. حاجی‌زاده مثل خبرنگاری که در اوایل قرن بیستم می‌زیسته، با استفاده از قلم-موی نقاشی به مثابه عدسی یک دوربین وقایع و مردم سال‌های اوایل ۱۹۰۰ میلادی را برروی بوم و کاغذ ضبط می‌کند. گاهی مجموعه وسیعی از رنگ‌های هماهنگ را به کار می‌برد و گاهی فقط رنگ قهوه‌ای تیره».
«مروری بر آثار روی کاغذ» قاسم حاجی‌زاده تا ۱۷ خرداد ماه در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر ،رو به روی خانه هنرمندان ،خیابان بارفروشان، پلاک ۱۶ به روی دیوار است و علاقه‌مندان می‌توانند یکشنبه تا پنجشنبه ۱۱ صبح تا ۸ بعد از ظهر و جمعه‌ها ۴ تا ۸ از این آثار دیدن نمایند .
گالری اثر روزهای شنبه تعطیل است .
