به گزارش هنرنیوز ، نوشت‌افزار اسلامی ایرانی در آستانه هفتمین سال فعالیت خود توانسته علاوه بر ارتقای کیفی آثار و افزایش میزان تولیدات خود از 500 هزار نسخه به 7 میلیون عدد تیراژ، علاوه بر جلب توجه خانواده‌ها، بیانگر ظرفیت کار در این حوزه باشد.

با وجود این، تولیدکنندگان و فعالان این حوزه با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ از واردات بی‌رویه اقلام مختلف نوشت‌افزار گرفته تا نبود طرح‌های متناسب با مخاطبان کودک و نوجوان امروز. بنا بر بررسی‌های انجام‌شده، عمده مشکلات تولیدکنندگان این حوزه در زمینه‌های شخصیت‌سازی، توانمندسازی کسب و کارهای نوپا و دغدغه‌مند و ارزشی، نظارت و تبلیغات و ذائقه‌سازی خلاصه می‌شود.

فعالان نوشت‌افزار اسلامی ایرانی کار خود را با دو برند و حدود 500 هزار نسخه در سال 91 آغاز کردند، این میزان تا سال 96 به بیش از 70 برند و تیراژ بیش از 7 میلیون نسخه افزایش یافته است. بنا به گفته فعالان فرهنگی، تولیدات نوشت‌افزار اسلامی علاوه بر اینکه می‌توانند نیازهای جامعه مخاطبان داخل کشور را پاسخ گویند، بلکه در چند سال گذشته به این قابلیت دست یافته‌اند که با طراحی‌های جدید در بازار کشورهای همسایه نیز حرفی برای گفتن داشته باشند. هرچند در سال‌های گذشته تلاش شده تا با ورود برخی از نهادها، مشکلات تولیدکنندگان این حوزه تاحدودی برطرف شده و زمینه ورود این دست از کالاها به بازار تسهیل شود، اما هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله باقی است. پرسش‌هایی چون؛ \"نوشت‌افزار اسلامی ایرانی تا چه‌اندازه توان رقابت با کالاهای وارداتی را دارد؟ این دست از اقلام فرهنگی تا چه‌میزان توانسته‌اند به ایجاد فرصت‌های شغلی جدید کمک کنند؟ تولیدکنندگان این حوزه در آستانه هفتمین سال فعالیت با چه مشکلاتی مواجهند و نهادهای نظارتی و قانون‌گذاری در سال‌های اخیر چقدر در حمایت و تسهیل فعالیت این دسته از فعالان توفیق داشته‌اند و ...؟\" پرسش‌های متعددی است که هنوز در این زمینه وجود دارد.

خبرگزاری تسنیم با توجه به همین پرسش‌ها اقدام به برگزاری میزگردی با حضور فعالان این حوزه کرد. در این نشست که سیدابراهیم علایی از برند علایی، ابراهیم رجب‌چالی مدیر شرکت ایلیا و مجید صادقیان از مجموعه مشکات حضور داشتند، از مشکلات و موانع تولید بر سر راه فعالان این حوزه سخن گفتند. بخش اول و دوم این میزگرد را می‌توانید در اینجا مشاهده کنید و مشروح بخش نهایی این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:

*تسنیم: الان به نظر می‌رسد که جامعه نسبت به استفاده از محصولات نوشت افزار ایرانی اسلامی توجه نشان داده و این نویدبخش است. نوشت‌افزار ایرانی اسلامی با وجود تجربه اندک، توانست خود را در سبد خانواده ایرانی جا دهد. اما یک نکته این است که به نظر می‌رسد ما در این حوزه بیشتر بر بخش تولید دفتر متمرکز هستیم و به دیگر حوزه‌ها مانند تولید خودکار، مداد، پاک‌کن و ... توجه کمتری نشان داده‌ایم.

علایی: بعد از دفتر، پرمصرف‌ترین کالای نوشت‌افزار در ایران مداد و خودکار است که نیازمند سرمایه‌گذاری بالاست. امروزه یکی از مهمترین موضوعات برای هر تولیدکننده میزان بازدهی به نسبت میزان سرمایه‌گذاری است. هر کس که بخواهد دفتر تولید کند، می‌تواند با سرمایه 10 میلیون تومانی این کار را انجام دهد، اما با یک میلیارد هم نمی‌توان کارخانه خودکار تأسیس کرد و به بهره‌برداری رساند. مصرف لوازم‌التحریر در کشور مانند ابر بهار است، تا مهر می‌بارد و بعد خاک می‌خورد تا سال آینده. برندهای معروف مانند بیک بعد از چند سال ورشکست شد. یکی از مسئولان برند «سفیر» می‌گفت که اگر در حوزه دیگری سرمایه‌گذاری می‌کردم، به سود بیشتری دست می‌یافتم. در دیگر کشورها هم همین‌طور است. لازم نیست همه کشورها همه چیز را تولید کنند. برخی از کالاها تولیدش در داخل کشور مقرون به صرفه نیست. به عنوان نمونه،‌ کارخانه ایرباس برخی از قطعاتش را از سوئیس و ژاپن تأمین می‌کند.

نباید این توقع باشد که تمام کالاهای نوشت‌افزار در ایران تولید شود، برای ما مقرون به صرفه نیست. اگر کسی بخواهد امتیاز شرکت معروفی مانند کن‌کو را برای تولید این محصول در ایران بخرد، با آن هزینه می‌تواند دفتر در تیراژ بالا تولید کند. بنابراین ما روی دفتر سرمایه‌گذاری کردیم. اگر زمانی گشایش‌هایی رخ داد، کم‌کم به دیگر بخش‌ها نیز می‌پردازیم. نظر رهبر معظم انقلاب نیز مؤید همین نکته است که هرچه را که در داخل تولید می‌کنیم، واردات نداشته باشیم.

صادقیان: ما تاکنون به صورت نهادی نفروخته‌ایم. هیچ نهادی تاکنون دنبال این نبوده است. یک مطلب بگویم در بحث تولید دفاتر، حتی اگر دفاتر با طرح‌های خنثی منتشر شود، خودش یک جهاد و مبارزه فرهنگی است. از سوی دیگر، برخی از تولیدکنندگان نوشت‌افزار ایرانی اسلامی توانسته‌اند برای حدود 30 نفر اشتغال‌زایی مستقیم داشته باشند؛ امری که از جمله توصیه‌های رهبر معظم انقلاب در چند سال اخیر است.

«فروزن» یک شبه می‌فروشد اما طرح‌های بومی 5 سال خاک می‌خورد

رجبچالی: کسی که نوشت‌افزار بومی تولید می‌کند یا باید عرق دینی داشته باشد یا ملی؛ چون در مقایسه با دیگر کالاها سودآوری کمتری دارد. مشکلات هم همانطور که مطرح شد، متعدد است. ما دوست داریم که سود کمتر اما حلال‌تر داشته باشیم. از سوی دیگر، برای تولید یک دفتر به صورت مستقیم و غیر مستقیم حدود 100 نفر کار می‌کنند. همه همکاران ما هیچ کدام نمی‌خواهند به فرهنگ این کشور ضربه بزنند، اما چون کار اقتصادی می‌کنند، کالایی را تولید می‌کنند که سود اقتصادی داشته باشد و مردم هم از آن استقبال کنند.

برخی از شخصیت‌هایی که در قالب طرح‌های بومی طراحی می‌شود، برای بچه‌ها هیچ جذابیتی ندارد. من تولیدکننده از این نگران هستم که امسال تولید دفتر بومی کنم و چهار سال برای فروش آن زمان صرف کنم. کما اینکه در سال‌های گذشته نیز این اتفاق برای برخی از همکاران ما رخ داد. ما نمی‌توانستیم در چند سال گذشته از کاراکترهای ایرانی استفاده کنیم، در نتیجه خودمان باید شخصیت‌سازی می‌کردیم. همکاران من نوشت‌افزار با طرح‌های «فروزن» و «بن تن» را در تیراژ بالا فروخته‌اند، اما آن کالاهایی که ما با شخصیت‌های بومی تولید کردیم، هنوز دارد در انبارها خاک می‌خورد. دفتر بومی است و می‌توان با 20 میلیون دفتر تولید کرد. هیچ دفتری وارد ایران نمی‌شود، مگر سازمان‌های خاص. در بازار تهران من نمونه‌ای ندیدم.

سرگردانی تولیدکنندگان نوشت‌افزار میان «صنعت» و «ارشاد»؛ ما بچه یتیم هستیم

*تسنیم: مهمترین مطالبه را به عنوان تولیدکنندگان نوشت‌افزار ایرانی اسلامی از مسئولان داشته باشید، چیست؟

رجبچالی: برای تولیدکننده تنها امری که مهم است، تأمین منابع مالی ارزان است. الان به ما وام می‌دهند، اما مضاربه است.

*تسنیم: شما نتوانستید از تسهیلات 16 میلیاردی وزارت صنعت در سال گذشته استفاده کنید؟

رجبچالی: ما جزو بنگاه‌های بزرگ نیستیم.

علایی: ما شتر گاو پلنگیم؛ وزارت ارشاد می‌گوید به ما ارتباطی ندارد، وزارت صنعت نیز همین حرف را می‌زند. در طرح حمایت از کارگاه‌های کوچک نیز همین مشکل برای ما ایجاد شد، این بودجه به وزارت صنعت و معدن اختصاص یافت، آن وقت همه ما جزو زیرمجموعه ارشاد محسوب می‌شویم. ما تولیدکننده هستیم، اما پروانه فعالیت ما از سوی ارشاد صادر شده است.

*تسنیم: اما ناشران توانستند از این تسهیلات بهره‌مند شوند.

علایی: ناشران جزو بخش دیگری بودند که ما جزو آنها هم به شمار نمی‌آمدیم. به قول معروف ما بچه یتیم هستیم، این بچه یتیم باید پدر و مادر پیدا کند، مثلاً ارشاد بگوید این‌ها جزو ما هستند و آن وقت وزیر ارشاد در هیئت دولت اعلام کند که این تولیدکنندگان نیز هستند تا از این امکانات بهره‌مند شوند.

دولت چه کمکی می‌تواند به تولیدکنندگان نوشت‌افزار بومی کند؟

صادقیان: تنها بحث حمایت مادی نیست، بلکه ما نیازمند حمایت معنوی نیز هستیم. تقریظ رهبر انقلاب بر برخی از آثار سبب شد که این کتاب‌ها در بازار گل کنند. اولین بحث حمایت معنوی است. دولت می‌تواند امروز که دارد روی دلار مانور می‌دهد، برای تولیدکنندگان این حوزه نیز ارز در نظر بگیرد. در این صورت قیمت تولیدات داخلی تا 40 درصد افت می‌کند و تولیدکننده داخل می‌تواند با واردات رقابت کند.

علایی: در بخش حمایت معنوی من یک نمونه مثال می‌زنم، سال گذشته در اثر آنفولانزای پرندگان خسارت‌های جانی گسترده‌ای در کشورهای مختلف رخ داد. یکی از کشورهایی که داشت از این قضیه ضربه می‌دید یا فلج می‌شد، کشور تایلند بود. دو هفته پس از اینکه از کنترل این موضوع گذشت، نخست‌وزیر تایلند در یک رستوران مرغ سفارش داد. مردم تایلند نیز دباره شروع کردند به مرغ خوردند. حالا همین امر را با ایران مقایسه کنید. کدام مسئول ایرانی در دفتری با طرح‌های بومی شروع کرده به نوشتن؟ اصلاً در دست مدیران دیده‌اید؟

صادقیان: رهبر معظم انقلاب از خودکار کیان برای نوشتن استفاده کردند، همین موضوع برای مجموعه تولیدی کیان که در حوزه خودکار فعالیت می‌کند، خیلی بازخورد خوبی داشت.