کامبیز صبری هنرمند مجسمه‌ساز معتقد است: تراشیدن سنگ قدمت طولانی دارد و به ۲۵۰۰ سال پیش می‌رسد، برای این که احساس خستگی به هنرمندان داده نشود و تنها به یک متریال توجه نشود، تصمیم گرفتیم در هفتمین سمپوزیوم از یک متریال دیگر نیز درکنار سنگ استفاده کنیم. چرا که استفاده از متریال‌های دیگر باعث می‌شود تا شانس آثار هنری در شهر افزایش یابد.
به گزارش هنرنیوز، کامبیز صبری عضو شورای سیاست‌گذاری و انتخاب آثار هفتمین سمپوزیوم مجسمه سازی تهران، درباره اهداف برگزاری این دوره ازسمپوزیوم گفت: هدف از برگزاری سمپوزیوم این است که در شهر شور و شوقی به وجود آید، تا در عین حال که هنر گسترش می‌یابد، اجتماع نیز با هنر بیشتر آشنا شود و اینکه آثار هنری نفیسی به شهر اضافه شود. در بخش هنرمندان بین‌المللی نیز نظرمان بر این است تا نمایندگان هنری دنیا به ایران سفر کنند و از نزدیک با فرهنگ ایرانی آشنا شوند و این آشنایی و آفرینش هنری دوچندان شود.
وی افزود: از سوی دیگر این مجسمه‌سازان بین المللی بدانند در هنر ایران چه می‌گذرد، در واقع قصد داریم بیشتر یک هم‌اندیشی، صلح و دوستی را ترویج دهیم و بودن برنامه‌های هنری برای اینکه ذهن انسان‌ها به سمت زیبایی و صلح برود، بسیار موثر است.
عضو شورای سیاست‌گذاری هفتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران ادامه داد: امسال نیز مانند دوره‌های قبلی دو بخش داخلی و خارجی داریم. در بخش داخلی بیشتر از هنرمندان با تجربه‌ایی که کار نفیسی دارند دعوت کردیم و از سوی دیگر در بخش هنرمندان خارجی به کار و رزومه آنها توجه شد و این از این جهت بود که بتوانیم بر اصیل بودن آثار هنرمندان تاکید کنیم و از میان آنها مناسب‌ترین افراد را انتخاب کنیم.
صبری افزود: البته به جوان‌هایی که کار نوین داشتند نیز نگاه ویژه داشتیم و جوان‌های با استعدادی که کارشان خوب است را برای شرکت در دور هفتم سمپوزیوم مجسمه انتخاب کردیم.
عضو شورای انتخاب آثار هفتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران با اشاره به این که در هفتمین سمپوزیوم مجسمه برای ایجاد شور و شوق بیشتر از دو متریال استفاده کردیم بیان کرد: سنگ ماده سختی است و محدودیت بسیار دارد چرا که باید، با برداشتن بخشی از آن، کار ساخته شود. معمولا سنگ یک حجم سخت است و از یک مکعب مجسمه حاصل می‌شود و مجسمه‌ساز قطعا با محدودیت‌هایی روبه رو خواهد بود. بنابراین خیلی نباید انتظار یک کار خاص داشته باشیم ضمن این که به دلیل این محدودیت ۹۰ درصد آثار شباهت به یکدیگر دارند. اما در مورد آهن چون گسترش ماده وسیع‌تر است، شور و شوق بیشتری دارد. تراشیدن سنگ قدمت طولانی دارد و به ۲۵۰۰ سال پیش می‌رسد و از آن دوره سابقه کار با سنگ را داریم برای این که احساس خستگی در هنرمندان ایجاد نشود تصمیم گرفتیم از یک متریال دیگر نیز استفاده کنیم. استفاده از آهن و متریال‌های دیگر باعث می‌شود تا شانس حضور آثار هنری در شهر افزایش یابد.
لازم به یادآوری است؛ هفتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران تا ۲۴ مهرماه در برج میلاد در دو بخش کارگاه سنگ و آهن در حال برگزاری است.