این روزها فیلم سینمایی«پيمان» به کارگردانی مجيد فهيم‌خواه در حال اکران عمومی در سینماهاست و کلیه مراحل توليد آن در سكوت خبری انجام شده و محمدرضا فروتن و سپيده خداوردی بازیگران اصلی این فیلم هستند. فیلم روایت زندگی پیمان و مهسا است که دوست یکدیگرند. پگاه دوست مهسا از طریق مهسا با پیمان آشنا می شود. در عین حال برادر مهسا عاشق پگاه بوده و قصد دارد با وی ازدواج کند. پیمان با پگاه آشنا شده و عاشق او می شود ولی پگاه به خاطر خواهرش قصد دارد از پیمان انتقام بگیرد. زمانی که پگاه به حقیقت رابطه خواهرش و پیمان پی می برد عاشق پیمان می شود. مهسا که به این مطلب پی برده است سعی می کند از پیمان انتقام بگیرد.
در فیلم سینمایی «پيمان» فیلمساز سعی کرده روایت های مختلف فیلم را براساس روابط علت و معلولی ، با موضعاتی چون: عشق و نفرت ، مردان بی وفا، زنان فریب کار، مردان بی رحم ، شکست عشق، سیاه و سفید دیدن آدم ها ، سطحی نگری در عشق و ...نشان دهد و اما دراین راه کارگردان فیلم به دلیل سطحی و سادلوح فرض کردن اندیشه و هوش مخاطب و بدون هیچ خلاقیت و تفاوتی در روال شکل پیری داستان کار ، با نشان دادن رفتار آدم ها ، حوادث فیلم، صرفا بیانیه ای را در غالب فیلم مدام تکرار می کند.
در سینمای ایران اکثر کارگردان ان جوان وتازه وارد که اجیانا چندین تجربه ساخت فیلم کوتاه یا مستند را دارند دوست دارند بتوانند روزی فیلم سینمایی ساخته و هم به سینما وارد شوند و هم اینکه بتوانند خود را مطرح کنند. در واقع این گونه کارگردان که تعداد انها کم هم نیست فقط ورود به عرصه کارگردانی سینمای بلند برای آنها مهم است و در درجه بعدی کیفیت و موضوع اهمیت دارد. با این شرایط شاید بتوان گفت در سینمای ایران نحوه اکران فیلمهای اول کارگردانان جوان و تازه کار روایتی است پر از پرسش و تناقض که داستانی طولانی دارد و بدون توجه به بحث کیفیت اثر و شایستگی هنری خالق آن حکایت از راهی پر فرازونشیب برای ادامه حیات فیلمساز جوان دارد.
سینمای جهان و کشورمان در هر زمانی نیاز به ورود کارگردان جدید و دمیدن خون تازه به رگ های سینما دارد و با تغییر نسلها ، کارگردانان قدیمی در سینمایی ایران یا فیلم نمی سازند ، یا اینکه هر چند سال یک بار فیلمی را می سازند بنابراین ورود یک کارگردان جوان برای ساخت اولین و دومین فیلم سینمایی خود کاری متداول در عرصه داخلی و خارجی سینما است. ازطرفی تهیه کنند یک فیلم سینمایی به عنوان سرمایه گذار یک فیلم می تواند کمک فراوانی به یک کارگردانان جوان برای بالا رفتن کیفیت کاراش کند . دراکثر کشورهای صاحب سبک در سینما سازنده اصلی فیلم تهیه کننده است و کارگردان تنها شخصی است که وظیفه حمایت از بخش هنری فیلم را برعهده دارد. اما در کشورما برعکس است و همه اعتقاد دارند کارگردان همه کاره فیلم است و این تفکر نادرست ریشه اصلی مشکلات امروز سینما ایران را پایه گذاری کرده، به نحوی که در شرایطی که امروز سینمای ما ریزش مخاطب دارد اکثر کارشناسان آن را نبود فیلمنامه مناسب و تهیه کننده غیر فرهنگی می دانند. تهیه کننده ای که فقط تفکر فیلم ساختن وسود بیشتر دارد. هیچ وقت ساختن فیلم تروتمیز هنری و فرهنگی برای اش مهم نیست و به سینما به دید یک تحارت و بیزینس نگاه می کند. بنابراین اگر تهیه کننده با دانش و فکری وجود داشته باشد می تواند مانع از شکست فیلم در گیشه و به اکران عمومی رسیدن آن تلاش می کند.
ازطرفی کارگردان جوان فکرها و ایده های نویی دارند و برخی از فیلمهای اول ویژگیهای دارند که به تنهایی می تواند فروش آنها را تضمین کند اما همه فیلمهای اول قرار نیست خبری باشه و نیاز به حمایت از سوی همه ارگان های دولتی و خصوصی دارند. وجود اسم یک کارگردان پشت نام کسی که اولین فیلم اش را ساخته هیچ فایده ای ندارد و تنها خود فیلم می تواند در زمان اکران تعیین کننده وضعیت خود باشد. به عنوان مثال بسیاری از بازیگران سینما و تلویزیون با حضور در فیلم اولی ها و برنامه ریزی برای آنها،تلاش می کنند نام خود را در تاریخ به ثبت برسانند و در غیر این صورت هرگز فیلم اش رنگ پرده را نخواهد دید . از طرفی به علت نبود تحقیق اصولی و علمی درست در اکران فیلم ها، شاهد همان بازیهای تجاری در زمینه اکران فیلمها هستیم.
بنابراین فیلم سینمایی«پیمان» ساخته «مجيد فهيم‌خواه» به دلیل اینکه دومین تجربه کارگردان اش است در همان اوایل فیلم به چهارچوب ها و با توجه اینکه قصه که بر دو عنصر عشق و نفرت با محوریت پیمان شکل گرفته می پردازد؛ اما با کمال تاسف شخصیت وی در حد تیپی با تضادهای فراوان باقیمانده و به همین علت عشق و نفرت نیز بسیار بسیار سطحی نشان داده شده تا جایی که به هیچ وجه نمی توان به آن عشق و نفرت گفت.از طرفی بازی بازیگران فیلم هم به شدت ضعیف و غیر واقعی به نظر می رسد و از بازیگری مثل محمد رضا فروتن بیش از این ها انتظار می رود که در هر فیلم ضعیفی بازی نکند. «سپیده خداوردی» نیز در نقش پگاه بازی روانی ندارد. باید گفت؛ در سینمای ایران فیلمسازان جوان برای آغاز کارگردانی یا فیلمنامه نویسی در سینما، دنبال ایده های نو و جذاب می گردند و شاید انتظارکشیدن برای خلق اولین اثر مطرح سینمایی کمی برای فیلمساز گران تمام شود و بعد از کلی دوندگی فیلم ساخته شود اما یا اکران نشود یا اینکه حمایت شود.
