در دنياي واقعي خارج از فيلم هم تخيلات انساني است كه پيشرفت هاي عظيم علمي را رقم مي زند. تمامي دانشمندان بزرگ عرصه هاي مختلف علمي، زماني كه بنا بر باور خود به كشف و معرفت جديدي دست مي يابند، ابتداً سخت مورد تكفير سايرين قرار مي گيرند. «گاليه» و «سقراط» و بسياري از دانشمندان ديگر، همگي به خاطر انديشه ها و دانسته هاي خود در دادگاه محكوم شدند. قهرمان «آناهيتا» هم از سوي اطرافيان خود با نگاهي تمسخر آميز مورد ريشخند قرار مي گيرد. چون در قرن حاضر به علم و دانشي آگاهي يافته كه شايد هزاران سال بعد، درك آن براي نوع بشر عموميت پيدا كند و مسئله اي عادي و قابل فهم گردد.
كارگردان نامي سينما «استنلي كوبريك» وقتي فيلم «2001: يك اديسه فضايي» را ساخت بسياري از منتقدان آن زمان، عرصه را بر او تنگ كردند. چون فيلم او و عمق مسائل مطروحه در فيلم او را درك نكرده بودند. «آناهيتا» هم مانند «2001: يك اديسه فضايي» فيلمي است كه نياز به گذشت زمان دارد تا ارزش هاي پنهان آن براي همگان آشكار گردد.
فيلم يك موضوع علمي را كه در دنياي غرب بيشتر مورد تفقد و توجه قرار دارد با ظرافت مينياتوري با المان ها و نشانه هاي عرفان شرقي و ايراني در هم مي آميزد و به يك اثر فتوريستي مبدل مي گردد. اثري آينده نگر در بستري از تعليق و هيجان ساختارمند دراماتيك كه نويد بخش آينده اي روشن است. البته «آناهيتا» يك فيلم علمي – تخيلي به معناي تام و تمام نيست. تلفيقي هوشمندانه است از نوآر ايرانيزه شده با موضوعي علمي – تخيلي. به همين دليل فيلم از حالت يك بعدي خارج شده و با موفقيت جهان رئالستيك خود را بنا مي كند.
«آناهيتا» در تمامي ابعادش فيلمي جسورانه است. با ساختاري بديع، موضوعي نو و مدرن و كاملاً به روز را كه بر آمده از نيازهاي جامعه امروز است مورد واكاوي قرار مي دهد. تمامي عناصر در «آناهيتا» در خدمت تعالي ذهن و روح بشر امروزي است و فيلم از اين حيث در سينماي ايران يك استثنا است.. فيلم از يك موضع علمي و اخلاقي به دغدغه هاي بشر امروزي مي نگرد و شجاعانه و به دور از محافظه كاري راه حل خلاصي از مصائب بشري را ارائه مي دهد.
آب در «آناهيتا» نماد پاكي و صداقت و شفافيت است و اين پاكي و صداقت در ضمير انسان مستتر است و با يك تلنگر كوچك از استتار به در مي آيد و تمام وجود آدمي را در بر مي گيرد. «آناهيتا» آن تلنگر را به مخاطب خود مي زند و او را هوشيار به خارج سالن مي فرستد.
منبع :سوره سينما