امسال نیز به مانند سال‌های گذشته شاهد پخش انبوه فیلم‌های متعدد خارجی از شبکه‌های مختلف تلویزیونی  بودیم.


روند پخش فیلم‌های خارجی که از چند سال پیش آغاز شد تا بدانجا گسترش یافته که در سال‌های اخیر دیگر به روز شده‌ایم و همزمان با اکران فیلم‌های روز سینمای آمریکا در رسانه ملی شاهد پخش آن هستیم.


توجه به ذائقه اکثریت مخاطبان از سوی مسئولان و دست اندرکاران رسانه ملی،امری پسندیده و قابل تقدیر است اما در این میان سهم تولیدات سینمای ایران در برآورده ساختن مضامین مورد علاقه مخاطبان سیما به چه میزان است.


جدای از تله‌فیلم‌ها و فیلم‌های ویدیویی، تولیدات سینمای وطنی بخش کوچکی از کنداکتور پخش شبکه‌های گوناگون سیما را در ایام نوروز به خود اختصاص داد.


پرداخت نکردن حق مادی اثر،جرح و تعدیل آثار و ممیزی‌هایی که حتی شامل نام اثر می‌شود و بالتبع پاسخگو نبودن سازمان به صاحب اثر و....هیچکدام توجیه قابل‌قبولی برای چشم‌پوشی از ضررهای فرهنگی جبران ناپذیر پخش این آثار نمی‌شود.


هر چند پخش آثاری از تولیدات سینمای ایران که در ویدئو کلوپ‌ها موجود است از طیف گسترده مخاطبان نوروزی سیما خواهد کاست اما می‌توان با هوشمندی در انتخاب آثار و قرار گرفتن پخش آثار سینمای کشورمان در سیاست‌های جدید سازمان صدا و سیما  به آشتی سیما و سینما و حمایت رسانه ملی از سینمای وطنی امید بست.


"اگر تلویزیون ایران بخواهد با همه جانبه‌نگری در خصوص اثرگذاری پخش آثار سینمایی از زمینه‌های مختلف فرهنگی،اجتماعی و اخلاقی به گزینش آثار سینمایی بپردازد با یک دیده‌بانی خوب می‌تواند از میان آثار اروپایی و آسیایی فیلم‌های مناسب منتخب ایرانی را انتخاب کند که هم نیاز مخاطب را برآورده سازد و هم از تاثیر مخرب فیلم‌های آمریکایی جلوگیری کند."


علی اکبر عبدالعلی‌زاده، منتقد و پژوهشگر سینما در گفت‌وگو با خبرنگار شبکه ایران،ضمن بیان این مطلب می‌افزاید:با توجه به پخش فیلم‌های روز سینمای آمریکا در تلویزیون باز هم دقت لازم در انتخاب فیلم‌ها صورت نمی‌گیرد و خیلی از مواقع بخش گزینش فیلم‌ها در تامین برنامه شبکه‌های مختلف، فریب سیاست تولیدی هالیوود را می‌خورند؛فیلم‌هایی که در ظاهر ضدآمریکایی هستند اما فرهنگ آمریکایی را توسعه می‌دهند و همان هدف‌گذاری را که تولیدکننده فیلم در هالیوود انتخاب کرده عملی می‌سازند.


وی می‌افزاید:لاجرم ناگزیریم با این شرایط پیش‌رویم تا حدی که تولید فیلم‌های 90 دقیقه‌ای قوت بیشتری گرفته و همچنین آثارسینمای ایران صاحب ویژگی‌هایی شود که امکان پخش از یک رسانه عمومی را نیز بیابد.


این منتقد سینمایی در ادامه از مشخص نبودن استراتژی کلی تلویزیون در گزینش آثار سینمایی گفته و می‌افزاید:در واقع چون معیار مشخصی وجود ندارد،با تغییر هر مدیر بر اساس سلایق مختلف،انتخابات متفاوت صورت می‌گیرد.البته این تناقضات صرفا به انتخابات سلیقه‌ای فیلم‌ها مربوط نمی‌شود.به عنوان مثال صداوسیما فیلمی را برای پخش انتخاب می‌کند که در گذشته به بهانه این‌که مورد تایید نبوده،از پخش آگهی آن پرهیز کرده است؛در حالی که این فیلم در وزارت ارشاد تولید شده است؛ اما در فاصله کمتر از 2 سال امکان پخش چند باره از آنتن تلویزیون را می‌یابد!


 عبدالعلی‌زاده در پایان آثار سینمایی ایرانی پخش شده در ایام نوروز را ملغمه‌ای از آثار شاخص و ضعیف عنوان کرده و می‌افزاید: بعضی از این فیلم‌های ضرورت پخش از تلویزیون را ندارند. نه ویژگی سرگرم‌کننده دارند و نه تاثیرات مثبت فرهنگی و نه حتی از فیلم‌هایی هستند که در گیشه موفق بوده‌اند و یا در جشنواره جذابیتی ایجاد کرده‌اند اما بر اساس مناسباتی که اتفاق افتاده جواز رفتن به روی آنتن را دریافت کرده‌اند.