به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی برنامه هفت، سرمقاله این هفته هفت که به نقش مردم و سینما ورابطه آن با سینما پرداخت و با بیان اینکه مردم ایران از دیرباز به سینما علاقمند بودند و امروزه سینمای ایران طرفداران زیادی دارد در صحبت های محمود گبرلو این گونه مورد پرسش قرار گرفت که :چه باید کرد که رابطه مردم و سینما عمیق تر و گسترده تراز گذشته شود و سینما چقدر برای متولیان فرهنگی کشورما اهمیت دارد؟ چگونه باید رفتار کرد که تعداد علاقمندان به سینما روز به روز بیشتر شود؟
گبرلو افزود: در نگاهی واقع بینانه و به دورازهیاهوهای سیاسی و دعواهای جناحی که این روزها نصیب سینمای ایران شده باید تلاش عمده همه کارشناسان و مسئولان، ایجاد بسترمطلوب برای تولید فیلم خوب وارتقای صنعت سینمای ایران باشد.
وی با بیان اینکه باید سالن سازی، برنامه ریزی اکران و تبلیغات را جدی گرفت اشاره داشت: این عوامل سبب می شود فیلمسازبداند که فیلم خود را برای کدام مخاطب هدف می سازدوآنگاه که فیلمسازنسبت به اکران درست فیلم خود مطمئن شد فیلمی می سازد که مخاطب برای دیدن آن بلیط بخرد.
سردبیر هفت ادامه داد: توجه به فیلمنامه وقصه جذاب، بحث مهم و چالش برانگیزامروزسینمای ایران است، اما مهم تر ازآن اعتماد به قوانین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. اینکه متولیان سینما استراتژی مشخصی در حمایت از فیلمسازان داشته باشند و فیلمسازان بدانند برای ساختن فیلمی که قرار است با مخاطب ارتباط برقرار کند چگونه باید رفتار کنند و چقدردراین راه امنیت دارند. آیا وقتی قرار است درباره موضوع مهم ارتباط مردم و سینمای ایران صحبت کنیم باید با ضد تبلیغ مردم را از سینما دلزده کنیم.
گبرلو در پایان تاکید کرد:ص حبت درباره سینما زمانی نتیجه می دهد که کارشناسان واقعی سینما کنارهم بنشینند وراه حرف زدن با یکدیگررا بیاموزند و به این صورت نباشد که هرکه راه خود را رود ودیگری را قبول نداشته باشد. برخی دعواهای بی سرانجام نه تنها به نفع سینمای ایران نیست بلکه موجب می شود فیلم های ایرانی در طول سال ها از قصه و فیلمنامه و ازحیات طبیعی خودش دورترشود.
در بخش دیگری از مجله تصویری هفت پس از نمایش بخش هایی از برگزاری سی و دومین جشنواره فیلم فجر در شهرستانها و تازه های اکران، به گفتگو با دو تن از داوران سی و دومین جشنواره فیلم فجر در بخش سودای سیمرغ؛ مجتبی راعی و فرهاد توحیدی پرداخته شد.
فرهاد توحیدی از داوران این دوره از جشنواره فیلم فجر به عنوان آغاز کننده اولین گفتگو مجله تصویری هفت در صحبت های خود اذعان داشت: سال بسیار سختی بود که این نیز هم شامل هیئت انتخاب می شد ودردرجه ای پایین ترهم برای هیئت داوری بود. اگرچه که در سالیان گذشته نیز به همین سبک و سیاق بوده است اما در جشنواره امسال با تعداد آثارزیادی که وجود داشت در واقع با یک و نیم جشنواره روبرو بودیم.
توحیدی در بیان داوری فیلم ها افزود: فیلم باید استاندارد باشد و این استاندارد بودن تعریف خاص خود را دارد که موضوع قوی داشتن، با معنا بودن، کمک به جریان سینما و جلو رفتن آن و ارتقای سطح زیبایی شناسی مخاطب از آن جمله است که از زوایای مختلف بررسی می شود.
مجتبی راعی از دیگر داوران بخش سودای سیمرغ سی و دومین جشنواره فیلم فجربود که ضمن حضور در استودیو هفت در ادامه گفته های توحیدی بیان داشت: داوری ما دراینکه کدام یک از فیلم ها باید انتخاب شود؛ فیلمی که استاندارد نیست و تنها یک وجه آن چشمگیر است و فیلمی که در بیشتر وجوه استاندارد است مبتنی بر فیلمی بودکه در بیشتر وجوه استاندارد ساخته شده است.
راعی در بیان وجود استراتژی برای جشنواره فجر گفت: اینکه قرار بر جمع شدن عده ای برای تعیین استراتژی برای تماشای فیلم ها باشد وجود ندارد. جشنواره فیلم هیچ گاه تکلیفش با خودش مشخص نبوده است و هر گونه فیلمی به درون آن راه می یابد و نه کاملا جشنواره ای هنری و نه تماما جشنواره تجاری بوده است و در هر سال به نسبت فیلم هایی که ساخته می شود جشنواره به یک صورت تعریف می شود.
وی ادامه داد: وقتی شاهد حضور تعداد زیاد فیلم در جشنواره هستیم، تعداد فیلم های متوسط نیز بالا می رود و بدنه جشنواره هیچ وقت به گونه ای نبوده است که ۳۰ فیلم ببینیم و به نظر ۲۲ فیلم مناسب تر است. چرا که برخی فیلم ها دریک وجه قوی هستند و به سبب وجود همین یک وجه قوی وارد جشنواره می شوندو همه عوامل انتظار پیدا می کنند. که این ۳۰ فیلم نیز از همه لحاظ کامل نیست و فقط وقت را می گیرد و تصمیم گیری را با دشواری روبرو می کند.
راعی یکی از مشکلات سینمای ایران را مضمون گرایی عنوان کرد و گفت: مضمون گرایی بدین معناست که چون فیلمی به مضمون خاصی پرداخته است به یقین فیلم باارزشی است.اما باید در نظر داشت که یک مضمون زمانی با ارزش است که پس از وارد شدن به سینما باید به فرم تبدیل شود تا دیده شود.
فرهاد توحیدی در ادامه صحبت های راعی اشاره داشت: از ویژگی های بارز جشنواره فجر امسال، برخورداری از تنوع مضمونی وژانر بود که این گوناگونی نیز چشم گیر بود که البته به همان میزان نیز آثار متوسط بودند و فیلم هایی که قاطعانه تکلیف را تمام کنند وبا معیارهای داوری هم خوانی داشته باشند کمتر وجود داشت و امسال، سال فیلم های متوسط بود.
وی افزود:در کنار ارائه این آثار متوسط نیز، جشنواره فرصت بی نظیری برای رصد سینمای ایران است. چرا که سینمای ایران دارای بحران های جدی است که نتیجه سوء مدیریت در سال های گذشته است و بیرون رفتن از این بحران نیز جز با آسیب شناسی آنچه روی پرده رفته است امکان پذیر نخواهد شد که البته بخشی از این آسیب ها متوجه نوع فیلمسازی خود مااست.
توحیدی با بیان اینکه امسال، سال بزرگان سینمای ایران و سال سونامی جوانان است اذعان داشت: اتفاق حیرت انگیزی در حال رخ دادن است که علاوه بر اینکه جشنواره فرصت بی نظیری بود ما نیز سعی کردیم نگاه منصفانه ای در داوری های خود داشته باشیم.
این داورجشنواره فیلم فجر اظهار داشت: سینمای ایران سالیان زیادی است که به یک حرکت دیمی عادت کرده است و فاقد استراتژی است. استراژی که باید ازدل مطالعاتی که برگرفته از آغاز سال سینمایی است بیرون آید. اما از آفاتی که به لحاظ بصری در فیلم های امسال دیده می شد، فقدان چشم انداز بود.
توحیدی با بیان اینکه در داوری ها درپی راضی نگه داشتن همه نبودیم، توضیح داد: داوری ها و در نهایت جایزه ها نتیجه تحلیل ما بوده است و در اینکه فیلم هایی که جایزه گرفتند می توانند الگو واقع شوند باید تردید شود چرا که تکلیف سینمای ایران را فقط فیلم هایی که در جشنواره به نمایش در آمدند مشخص نمی کند.
مجتبی راعی نیز در بخش دیگری از صحبت های خود ودر ادامه گفته های توحیدی اذعان داشت: هر گونه ممیزی باید توسط هیات داوران تعیین شود و در مورد فیلم من عصبانی نیستم نوید محمد زاده نیز ما کاردرستی را انجام داده بودیم و در همه جا مرسوم است که زمانی که عوامل فیلمی نمی خواهند فیلم داوری شود آن اثرازداوری کنار گذاشته می شود.
راعی در پایان بخش گفتگو تاکید کرد: به نفع فرهنگ کشور است که فرهنگ را از امواج سیاسی دور نگه داریم و دور از سیاست در مورد فرهنگ صحبت کنیم.
