آقامحمدیان افزود: آنچه که بنده از محتوای اساسنامه این مدرسه توسط برخی شنیده ها مطلع شده ام با وجود استفاده از امکانات کامل دولتی اعم از ساختمان مجهز و احتمالا بودجه های حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، هیأت موسس این مدرسه اعم از آقایان علی جنتی و حجت الله ایوبی به عنوان دو مقام شناخته شده فرهنگی در کنار هنرمند کشورمان جناب مجید مجیدی، با شخصیت «حقیقی» خود نسبت به راه اندازی این مدرسه اقدام کرده اند نه شخصیت «حقوقی» خود در جایگاه یک فیلمساز و یا وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی.

وی در همین زمینه تأکید کرد: با توجه به ابهامات و مشکلات حقوقی در مورد فعالیت موسسه ای مشابه بنام «فرهنگ و توسعه» در پایان دور دوم دولت اصلاحات، شایسته است متولیان امر در این خصوص برای پرهیز از هرگونه شبهات دیگر سریعأ با تشریح مفاد اساسنامه اطلاع رسانی و شفاف سازی نمایند که وضعیت مالی و امکانات دولتی این مدرسه در آینده با این شرایط چگونه خواهد یود؟

وی ادامه داد: از سوی دیگر تأسیس این مدرسه سینمایی زمانی که بسیاری از موسسات و دانشگاه ها و آموزشگاه ها مانند دانشگاه صدا و سیما، دانشگاه هنر، دانشگاه تهران و... به تدریس آکادمیک علم سینما می پردازند و در تمامی شهرستان های کشور امکان آموزش سینما برای علاقمندان به هنر هفتم وجود دارد و متأسفانه بر اساس شواهد و مدارک خروجی چندان مطلوبی هم از این آموزشگاه ها حاصل نشده است یک نوع موازی کاری محسوب می شود که دلیل آن مشخص نیست.

کارگردان فیلم سینمایی «مروارید سیاه» با تأکید بر اینکه به دلیل کمبود بازار کار و نقص سیاست گذاری های کلان فرهنگی بخش اعظمی از فارغ التحصیلان رشته های گوناگون سینمایی در بیکاری به سر می برند اظهار داشت: متأسفانه بسیاری از دانش آموختگان سینما طی این سال ها مجبور شده اند که به شغل های دیگری به غیر از سینما روی بیاورند چرا که موسسات و آموزشگاه ها هیچ تعهدی برای ورود به بازار کار آن ها ندارند و سینمای ایران این روزها از نظر نیروی انسانی کاملاً اشباع شده است؛ از این رو مسئله تأسیس مدرسه عالی سینما در شرایطی که امکان ورود نیروی جدیدی به سینما وجود ندارد و اغلب سینماگران کهنه کار در بیکاری به سر می برند مشخص نیست.

وی در ادامه این گفتگو خاطرنشان کرد: تا زمانی که نهادها و موسسات زیادی از جمله انجمن سینمای جوانان ایران که به عنوان یک نهاد دولتی و زیر نظر مستقیم سازمان سینمایی وجود داند که می توانند در بحث آموزش سینما به هنرجویان ورودی جدی داشته باشند، تأسیس هر نهاد و انجمن و موسسه دیگری هزینه ساز است.

آقامحمدیان سپس با اشاره به اینکه ما بیش از تأسیس یک مدرسه سینمایی نیاز به تغییر نگرش ها داریم اظهار داشت: وقتی که طرح درس های جدیدی برای مدرسه عالی سینما وجود نداشته باشد و ما بخواهیم همچنان از الگوهای غربی که سالیان درازی است در دانشگاه ها و آموزشگاه های سینمایی مان رواج دارند استفاده کنیم در واقع دست به یک تکرار مکررات زده ایم. من معتقدم که راه اندازی این مدرسه هیچ فایده ای برای سینمای ایران ندارد و هزینه هایی که برای تأسیس آن صرف می شود بیهوده است و در نهایت طی سال های آتی این مدرسه به جرگه تمامی موسسات آموزشی سرگردانی می پیوندد که خودشان نمی دانند چه کاری می خواهند انجام دهند.

وی افزود: من تردید دارم که در این مدرسه بتوان به هویت ملی و بومی پرداخت چرا که اگر امکان این امر وجود داشت پیش از این در دانشگاه ها ما موفق شده بودیم تا این کار را انجام دهیم. ما در سینمای ایران و به خصوص در بحث آموزش به آموخته های ده ها سال گذشته مان بسنده کرده ایم و نه از لحاظ فنی و نه از لحاظ محتوایی خودمان را بروز رسانی نکردیم تا بتوانیم نیروهای مثمرثمری برای سینمای ایران به وجود آوریم.

کارگردان فیلم سینمایی «راننده سفیر» در خاتمه این گفتگو تأکید کرد: من موکداً تأکید می کنم که مدرسه عالی سینما در نهایت برای آینده کشور خطرآفرین خواهد بود و بهتر است به جای صرف هزینه های گزاف برای تأسیس این مدرسه مسئولان سازمان سینمایی در ابتدای امر به صورت آزمایشی کارهایی که می خواهند در این مدرسه انجام دهند را در یک دانشگاه سینمایی پیاده سازی کنند تا در صورت تأثیر صحیح و رسیدن به اهداف خود اقدام به تأسیس آن کنند. این روشی است که امروزه در تمامی دنیا نیز وجود دارد به نحوی که مثلاً در کشور فرانسه زمانی می خواستند کلاس اینترنتی برگزار کنند به صورت آزمایشی در یک شهرستان این اقدام را انجام دادند و زمانی که طرح شان به شکست انجامید آن طرح را ملغی کردند.