به گزارش هنرنیوز، در متن پیام تسلیت محمد حسن طالبیان- معاون میراث فرهنگی – آمده است:

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
خبر کوتاه بود و جانکاه، غیر منتظره و دور از گمان. دکتر شهریار عدل دیده از جهان فرو بست. مردی که وقف میراث فرهنگی ایران بود.

پروفسور شهریار عدل یک خدمتگزار وطن و برای جامعه میراث فرهنگی یک پیشکسوت و کارشناس دانا و توانمند بود. وی از معدود پژوهشگرانی بود که بر علوم باستانشناسی و جنبه‌های گوناگون شناخت و حفاظت میراث فرهنگی اشراف کامل داشت.

عشق او به میراث فرهنگی و تلاش های بی وقفه اش باعث شد تا بیشتر عمر پر برکت خود را صرف پژوهش و کار میدانی در حوزه ایران فرهنگی بنماید. پژوهش‌های ارزشمند و علمی او در تاریخ و باستان شناسی کشورهای منطقه ایران بزرگ شهرت او را دو چندان کرد.

تلاش او در زمینه ثبت میراث فرهنگی ایران در فهرست جهانی یونسکو بویژه اولین ثبت ها، تخت جمشید، چغازنبیل و میدان نقش جهان در سال ۱۳۵۸ و شروع مجدد فعالیت ثبت جهانی با همت ایشان بعد از ۲۴ سال وقفه با پرونده های تخت سلیمان و پاسارگاد و بویژه سلطانیه و بم، اعتقاد راسخ او به قرارگیری نام پر آوازه ایران در قله های فرهنگی جهانی و فهرست میراث جهانی بشری را نشان می داد. تلاش های بی مرز وی در همین عرصه و در حوزه فرهنگی ایران از افغانستان تا آسیای میانه مثال زدنی است.

دکتر عدل مصداق درخت پر باری از دانش بود که افتادگی و بی ادعاییش از بارزترین ویژگی هایش به شمار می آمد. در طول عمر با برکتش وی بدون داشتن هرگونه رابطه استخدامی و اداری با سازمان میراث فرهنگی همیشه یار و یاور این سازمان بود و همواره مشاوری آگاه و دانا برای کارشناسان و مدیران این حوزه محسوب می شد.

شهریار عدل با استفاده از اسناد تاریخی، عکسهای هوایی که معمولا با هدایت و همراهی او صورت می گرفت و با بهره گیری از علوم چند رشته ای و میان رشته ای به شناخت متفاوتی از تاریخ و فرهنگ ایران دست یافت تا جایی که تحلیل و تفسیر تاریخی او با وسعت دید و بینشی عمیق و نتایجی دقیق همراه بود. شهریار عدل کارشناسی شناخته شده در مجامع علمی داخلی و بین المللی به خصوص یونسکو بود و در تمام منطقه خصوصا در ایران و افغانستان و آسیای میانه آگاهی علمی بی مانندی داشت.

شهریار عدل همزمان راهنما و معلم بزرگی برای کارشناسان حوزه میراث فرهنگی بویژه ثبت ، حفاظت و مستند نگاری و باستانشناسی و تاریخ و هنر بود. اشراف او به میراث دوره اسلامی ایران بویژه دوره قاجار و علاقه وافرش به آثار آن و تلاشهای پر تعداد او در زمینه حفاظت آثار منقول و فرهنگی از جمله فیلم‌های قاجار بی مانند بود. همیاری دراز مدت وی در بازشناسی و حفاظت از آثار تاریخی خراسان و همکاری‌های اخیر و بسیار نزدیک او با معاونت میراث فرهنگی در پروژه های مهمی چون بم و دیگر نقاط کشور همچنین تلاش اخیر او در زمینه سازی همکاری موزه لوور با کاخ گلستان و نمایشگاه قاجار که در حال شکل گرفتن بود از فعالیت‌های این اندیشمند است.

تلاش برای ایجاد لابراتور خاص و مستند سازی نوین با همکاری فرانسوی‌ها از آخرین تلاش های بی وقفه و ارزشمند او خبر می دهد که با کمال تاسف و تاثر دست قضای روزگار این سعادت را از حوزه میراث فرهنگی گرفت. باید به جامعه فرهنگی ایران برای از دست دادن یک وطن دوست دانا و یک پیشکسوت و کارشناس ارزنده تسلیت گفت.

معاونت میراث و همکاران این حوزه این ضایعه را جبران ناپذیر دانسته و به خانواده میراث فرهنگی تسلیت می گویند. یاد و خاطر این بزرگوار جاوید می‌ماند.
باشد که خداوند متعال روح این بزرگ مرد را قرین رحمت بی حصر خود قرار دهد.»