سومين جلسه كارگاه آموزشي «سحر رحيمي»با عنوان شيوه‌هاي اجرا صبح امروز ـ 19 بهمن‌ماه ـ با حضور جمعي از هنرجويان عرصه تئاتر در سالن نيلوفر خانه هنرمندان ايران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومي جشنواره تئاتر فجر، در ابتداي اين كارگاه آموزشي چكيده‌اي از مطالب گفته شده در طي روزهاي گذشته كارگاه به هنرجويان يادآوري شد و سپس درخصوص سوژه‌هاي اجرايي از جمله سورآليسم، كوبيسم، اكسپرسيونيسم و فتوريسم توضيحاتي ارائه شد.

در ادامه تأثيرات جنگ‌هاي جهاني اول و دوم بر روي اجتماع و افراد در يك فضاي دوستانه مورد بررسي قرار گرفت و سحر رحيمي سير صنعتي شدن جوامع و تغييرات محيط پيرامون افراد و تأثير هنرمندان از اين واقعه را تشريح كرد.

وي در ادامه به هنرمنداني اشاره كرد و گفت: «در تاريخ تئاتر دنيا از طريق شيوه‌هاي مختلف اجرايي دست به خلاقيت زدند كه از جمله اين افراد جان كيج بود كه از طريق موسيقي آثار نمايشي را به مرحله اجرا در مي‌آورد.»

سپس هنرجويان كارگاه به ارائه پرسش‌هايي درخصوص موضوعاتي كه روزهاي گذشته مورد بررسي قرار گرفته بود، پرداختند. براي مثال قرار گرفتن هنر در اختيار هنرمند و يا بالعكس بودن اين موضوع يكي از سؤالات هنرجويان كه رحيمي خطاب به اين هنرجو گفت: «در برخي از شيوه‌هاي اجرايي نقش تماشاگر به خوبي روشن است. مخاطب نمايشي را مشاهده مي‌كند و با توجه به درك، دريافت خود، ارتباط برقرار مي‌كند و در ذهن خود اين موضوع را مورد بررسي و تصويرسازي قرار مي‌دهد. او شايد در ذهن خود در ادامه نمايش را به گونه‌اي ديگر بيافريند، ولي بايد توجه داشت كه در برخي ديگر از شيوه‌هاي اجرايي تماشاگر مي‌توانند خاتمه‌دهنده يك اتفاق نامساعد باشد كه اين فضاي تئاتري در شيوه پرفورمنس اتفاق مي‌افتد.

رحيمي در ادامه به نمايش«لب‌هاي توماس»اثر ماريا آبراويج اشاره كرد و گفت: «در اين نمايش بازيگر روي عكس خود يك ستاره 5 گوشه مي‌كشد و سپس اين ستاره را روي شكم خود حك مي‌كند و با شلاق زدن خود و جاري شدن خون بر روي صليبي از رنج مي‌خوابد و... كه اين شيوه اجرايي باعث مي‌شود تماشاگر در حالت ناامني قرار گيرد، به طوري كه نمي‌داند كه با اتفاقاتي كه در حال وقوع است چه عكس‌العملي مي‌تواند نشان دهد. وي نمي‌داند بايد جان بازيگر را نجات دهد و يا ادامه روند نمايش را نظاره‌گر باشد.»

اين مدرس تئاتر در پاسخ به يكي ديگر از هنرجويان كه جمع‌آوري و كسب اطلاعات و‌ آگاهي را به عنوان امري لازم و ضروري براي پرداختن به يك شيوه اجرايي مي‌دانست، گفت: «با توجه به اينكه دغدغه دستيابي به شناخت نسبت به شيوه اجرايي بسيار خوب است، ولي نمي‌توان تئوري را لازمه شروع يك شيوه اجرايي دانست؛ بلكه به دست آوردن شناخت به صورت تئوري و پرداختن به كار عملي در كنار هم مي‌تواند در رشد و موفقيت يك كار تأثيرگذارتر باشد.»

رحيمي براي تشريح بيشتر، به شيوه اجرايي كه مورد علاقه اين هنرجو بود اشاره كرد و گفت: «شيوه پرفورمنس با شيوه‌هاي مذهبي و آئيني رابطه نزديكي دارد و در خيلي مواقع سمبليك است و براي درك بهتر حادثه انجام مي‌شود. براي مثال در مراسم مسيحيان كشيش با قرار دادن قرص نان در دهان افرادي كه حضور دارند، مقدس شدن جسم را به فرد انتقال مي‌دهد.»

وي داشتن اطلاعات بيشتر و دست‌يابي به شناخت نسبت به اتفاقات رخ داده را در موفقيت هنرمند مؤثر دانست و گفت: «با بالا رفتن ميزان آگاهي هنرمند، فرد مي‌تواند پرفورمنس دقيق‌تري ارائه دهد. با آموزش تئوري‌هاي يك شيوه اجرايي و ايده گرفتن از مطالبي كه درخصوص اين شيوه اجرايي به چاپ رسيده، علاوه بر اينكه مي‌توانيد يك منتقد آگاه باشيد، قادر خواهيد بود سبك و سياق جديدتري در اين شيوه به وجود آوريد.»

گفتني است كارگاه آموزشي «شيوه‌هاي اجرا»از 16 تا 21 بهمن‌ماه ساعت 9:30 تا 15 در سالن نيلوفر خانه هنرمندان ايران برگزار مي‌شود.