ما با واردات مجسمه‌های چینی مخالفیم اما خودمان مجوز نصب آن‌ها را صادر کردیم!
شاه آبادی: واردات مجسمۀ شهدا از چین به وزارت بازرگانی مربوط است
ورود مجسمه های چینی، این بار در غالب تندیس شهیدان و بزرگان دینی، بهانه ای شد تا از مسولین و هنرمندان درباره علت ورورد این تندیس ها ، مشکلات و آسیب های احتمالی این اقدام به هنر مجسمه سازی جویا شویم.
تاريخ : شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۰۶
گفته می شود معاونت هنری وزارت ارشاد در حالی با ورود مجسمه های چینی موافقت کرده که مجسمه سازان ایرانی از نبود سفارش کار و امکان فعالیت هنری گله مند هستند. در این میان وزارت ارشاد بر حمایت از هنرمندان تاکید دارد و حتی با برگزاری اکسپو و تمدید زمان آن و هم چنین دعوت از ارگان های دولتی برای خرید آثار هنری این حمایت را مورد تاکید قرار داد.
پس از پایان ناموفق دوسالانه مجسمه‌سازی، امید آن می رفت که با برگزاری اکسپو هنرهای تجسمی مجسمه‌سازان در شرایط بهتری قرار گیرند و بتوانند آثار خود را به فروش برسانند. اما در اکسپو نیز چندان اقبالی به مجسمه ها نشد و می توان گفت، تنها رخداد خوب و مبارک برای مجسمه سازان برگزاری سمپوزیوم مجسمه‌سازی از سوی شهرداری تهران بود.
در واقع به گفته سعید شهلاپور یکی از داوران سمپوزیوم چهارم مجسمه‌سازی تنها محلی که می توان مجسمه سازی را از طریق آن در معرض دید گذاشت، و تمام مردم فارغ از بضاعت مالی برای خرید از گالری ها و یا مراجعه به آن‌ها، می توانند از این مجسمه‌ها بهره ببرند، شهر است.
در چنین شرایطی وارد شدن مجسمه‌های شهری از چین به دلواپسی های مجسمه‌سازان دامن زده و آن‌ها را نسبت به یافتن راهی برای همکاری در ساخت مجسمه‌های شهری نا امید تر کرده است. پس از آن‌که مسولین شهرداری تهران بر این نکته تاکید کردند که دیگر مجسمه های چینی وارد تهران نمی شود، ورود مجسمه‌های چینی شهیدان بر قول مسولان مهر ابطال زد.
علارغم آن که این روزها بازار واردات محصولات مختلف به سبب حمایت از تولید داخلی ممنوع شده‌است، ورود نابه هنگام مجسمه های شهری آن هم در قالب شهدای انقلاب و دفاع مقدس از چین، به تلنگری مانند بود که مجسمه‌سازان را از شرایط نا مطلوبشان آگاه کرد.
بیژن غنچه‌پور مجسمه‌ساز و مدرس دانشگاه چندی پیش و در سمپوزیوم مجسمه‌سازی در پاسخ به این پرسش که ورود مجسمه‌های شهری از چین چه مشکلاتی را بر سر راه هنرمندان مجسمه‌ساز ایجاد می کند؛ گفت: دو متولی مجسمه‌سازی یعنی وزارت ارشاد و شهرداری باید نقش حمایتی را به شکل درست از مجسمه‌سازان ایفا کند. هنرمندان ما هنوز نه بیمه دارند و نه کارگاهی برای خلق آثارشان. در این روزگار آشفته که هنرمند با درآمد ناچیز خود قادر نخواهد بود کارگاهی را برای خود مهیاکند و در آن به آفرینش هنری بپردازد؛ کم‌ترین درخواست، می تواند تخصیص یک کارگاه برای ساخت مجسمه به هنرمند باشد. اما ورود مجسمه‌های چینی کار را دشوارتر هم کرده. در شرایطی که مجسمه‌سازان در شرایط مساعدی به سر نمی برند؛ ایجاد فرصتی که آن‌ها بتوانند مجسمه‌های شهری بسازند، نیز از آن‌ها دریغ شده. هنر یک امر ویژه است، که در اوج تمدن به وجود می‌آید.
می توان بر این نکته تأکید کرد که مادامی که هنرمندان در نیازهای اولیه خود درمانده‌اند نمی توان هنری پویا داشت. شاید بهتر بود به جای مجسمه‌های بی هویت چینی مجسمه‌های شهری به مجسمه‌سازان سفارش داده می‌شد، تا هم رفاه اولیه برای آنان حاصل می آمد و هم شهر با آثار ایرانی مزین می شد. حال در چنین شرایطی حزینه‌هایی که به قصد هنر صورت می‌گیرد اما پرت هستند، توجیه منطقی ندارد.
اما از سوی دیگر، حمید شاه‌آبادی معاون هنری وزیر ارشاد در مورد ورود مجسمه‌های چینی به ایران و صدور مجوز برای نصب آن‌ها توضیحاتی داد. این مقام مسول در پاسخ به این سوال که آیا وزارت ارشاد برای وارد کردن این مجسمه‌ها سفارشی به وارد کننده آن‌ها داده است گفت: ما برای ورود این مجسمه‌ها درخواستی ندادیم. ما وارد کننده این مجسمه‌ها نیز نیستیم.
اما بخش خصوصی برای ورود این مجسمه‌ها نیازمند مجوز ارشاد است! با توجه به این که تولید این مجسمه‌ها در ایران می تواند برای ده ها مجسمه‌ساز اشتغال ایجاد کند، چرا معاونت هنری وزارت ارشاد اسلامی مجوز ورود این مجسمه‌ها را از چین صادر می کند؟ شاه آبادی در پاسخ به این موضوع می گوید: ما در صورتی مخالفت می کنیم که با موازین شرعی و قانونی مخالفت داشته باشد. اما چین بازار دنیا را گرفته. با توجه به این موضوع می توان گفت واردات این مجسمه‌ها از چین به وزارت بازرگانی مربوط است. ما توصیه ای برای ورود این کالاها نداشته ایم و تمایلی هم برای ورود آن‌ها نداریم. ما بر این موضوع هم سرمایه گذاری نکرده ایم.
اما این مجوز بدون اطلاع کارشناسان وزارت ارشاد اسلامی صادر شده است! شاه آبادی در این باره می گوید: اگر مجوز صادر نکنیم راه قاچاق گسترش می یابد. واردات کالا در کشور مقررات خاص و سیاست های معین دارد. دستگاه های دولتی اگر ورود یک کالا منع قانونی داشته باشد، می توانند به استناد قوانین از ورود آن جلوگیری کنند. برای مثال در یک بازه زمانی واردات کالا یا محموله به دلیل حمایت از تولید داخلی ممنوع است. این ممنوعیت؛را دستگاه ها اعلام می کند. ممنوعیتی برای ورود کالاهای هنری نداریم.
اما باید وزارت ارشاد اجازه نصب آن ها را صادر کند. واردات هم بدون اجازه ما نیست. اما ما حق نداریم حق بخش خصوصی را برای عرضه محصول، بی دلیل سلب کنیم، مگر ورود آن کالا به کشور ممنوع باشد.
و اما در نهایت معاون هنری وزارت ارشاد می گوید: اگر شما دنبال مقصر هستید، بگردید انشاءالله آن را پیدا می کنید.
مینا عبدی
