به گزارش هنرنیوز، ساعت ۹ صبح همکار رسانه‌ای‌ات در خبرگزاری دیگری خبر می‌دهد که خانه‌ی اعیانی قرار گرفته در تقاطع دو خیابان ابوریحان و شهدای ژاندارمری در منطقه‌ی ۱۱ تهران، که از سال‌ها پیش پابرجا و متروک بود و گاهی اوقات معتاد یا کارتن‌خوابی از در و دیوارش بالا می‌رفت و مکانی امن برای استراحت می‌یافت، حالا در یک چشم برهم زدن در حال تخریب است البته با حضور و نظارت ماموران شهرداری منطقه‌ی ۱۱ تهران. 

وقتی گه گداری از لابه لای شکاف در به خانه نگاه انداخته بودیم به نظر می‌آمد با توجه به معماری بنا یک بخش خانه؛ اعیان‌نشین داشته باشد که به گفته‌ی این همکار اکنون مشخص است که پس از عبور از حیاط، بخش دوم آن قسمت مستخدم‌نشین باشد.

 

دست به کار می‌شویم به هرکس که به ذهنمان می‌رسد، زنگ می‌زنیم. یکی خواب است، یکی در تور است، یکی تور می‌برد. یکی می‌گوید :«حالا خانه‌های ثبتی را خوب حفاظت می‌کنند که شما نگران تخریب این خانه هستی! خدا رحمتش کند! به فلانی زنگ بزنید البته بعید می‌دانم بتواند کاری انجام دهد.»
 

بالاخره مدیر روابط عمومی میراث فرهنگی تهران گوشی را بر می‌دارد. آدرس می‌دهم . می‌گوید باشد به خانم سیروس نیا- معاون میراث فرهنگی استان تهران – می‌گویم اگر واجد ارزش بود نیروی یگان را می‌فرستیم. 

و من پیش خودم می‌گویم: واجد ارزش است. باور کنید. این را همه کسبه و اهالی محل می‌دانند. این را معتادانی که کنار پلکانش می‌نشستند، کتاب فروشی همجوارش و کسانی که از شیرینی فروشی معروف سر خیابان خرید می‌کنند، می‌دانند. فقط رنگ از رخسارش پریده است اما هنوز نفس می‌کشد با آن سقف شیروانی و دیواره‌های قهوه‌ای رنگ‌اش که رویش رنگ گل‌بهی پاشیده‌اند. همان رنگی که آدم هر وقت روی دیوار خانه‌های قدیمی می‌بیند، دلش پایین می‌ریزد و با دوربین موبایلش عکس می‌گیرد که مبادا دفعه بعدی که آمد دیگر این خانه نباشد.
 

این بار قرعه بنام این خانه افتاد. خانه‌ای در کنار دو خبرگزاری که هر چه خبرنگارانش تلاش کردند تا آن را نجات دهند راه به جایی نبردند. 

و البته نیروی یگان تا یک ساعت بعد هم نمی‌آید. پیگیر که می‌شویم خانم سیروس نیا در دسترس نبوده است. سرانجام مسئول یگان حفاظت اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، در پاسخ به تماس‌های خبرنگاران قول می‌دهد تا کمتر از یک ساعت نیروهای یگان حفاظت را برای توقف کار اعزام کند، البته اگر چیزی باقی مانده‌ باشد!
اسکندر مختاری ـ کارشناس پیشکسوت میراث فرهنگی استان تهران ـ هم پس از دیدن عکس‌های این خانه – می‌گوید:‌ این خانه واجد ارزش‌های تاریخی بود و باید حفظ می‌شد. با توجه به معماری بنا به نظر می‌رسد احتمالا در حدود دهه‌ی ۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ ساخته شده است. اما متاسفانه مدتی است سوداگری مستغلات و زمین در تهران بیداد می‌کند و هر روز دامنه‌ی فعالیت‌هایش گسترده‌تر می‌شود.
مدیر سابق محور فرهنگی ـ تاریخی تهران قدیم، تخریب این خانه‌ی قدیمی و ارزشمند که اطلاعات دقیقی از تاریخچه‌ی آن در دسترس نیست را یک اقدام موازی با تخریب‌های گسترده‌ی سوداگران در تهران می‌داند و تأکید می‌کند: سوداگران مانند موریانه به ارزش‌های داخل شهر تجاوز می‌کنند، باید با یک مکانیزمی خاص و دقیق چنین رفتارهایی را متوقف کنیم.

 

او با تاکید بر مسئولیت شهرداری تصریح می‌کند: در طول سال‌های گذشته متاسفانه شهرداری در این منطقه بسیار بی‌توجه عمل کرده است و نسبت به نگهداری این نوع از آثار در منطقه هیچ عکس العملی نشان نمی‌دهد.

مختاری از لزوم ایجاد یک اجماع درباره ی این نوع تخریب‌ها سخن می‌گوید و یادآور می شود:‌ این خانه یکی از خانه های اعیانی ۱۳۱۰ در محور انقلاب است که در بالا و پایین خیابان انقلاب از آن زمان به بعد ساختش رواج پیدا می‌کند هرچند بسیاری از این خانه‌ها در کوچه پس کوچه‌های منطقه ۱۱ تهران قرار دارند که چون در دید نیستند مالکان به راحتی این خانه‌ها را تخریب می‌کنند و هیچ کس جلوی آنها را نمی‌گیرد.