نمایشگاه مطبوعات؛
نسیم بهاری از نگاه طالبیان
معاون میراث فرهنگی کل کشور میگوید: باید مدیریت شهری، ذی مدخلان و ذی نفعها آگاه باشند که ثروت میراث فرهنگی ارزش بیشتری از تخریبهایشان دارند. در واقع باید به طور دائم به دنبال راه حل باشیم تا بناها را به فضای مهم شهری تبدیل کنیم. ما با همه دستگاهها از نظامیها تا دستگاههای دولتی و غیره میتوانیم وارد عمل شویم.
تاريخ : سه شنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۰۵
به گزارش هنرنیوز؛ شهریور ماه دو سال پیش خبر آمد که«خانه تاریخی مهدوی» در همسایگی خانه «پیرنیا» در لیست مزایدههای ستاد فرمان امام (ره) قرار دارد ، همین امر زمینهساز دلنگرانیهای بعدی برای کارشناسان و دوستداران میراث فرهنگی شد تا آنجا که سازمان میراث فرهنگی تصمیم گرفت تا مذاکراتی را برخی از نهادهای در اختیار دارنده بناهای تاریخی و ارزشمند از زمان آغاز انقلاب اسلامی تا کنون آغاز کند چرا که هر لحظه بیم آن میرود بناهای مذکور بنا به تصمیم و ضرورت دستگاههای متولی یا شبانه تخریب شوند و یا در لیست مزایدههایی که بین رسانهها دیده نمیشوند، قرار گرفته و به فروش برسند و چند وقت بعد به جای آنها برجی سر بر آسمان درآورد.
به گزارش هنرنیوز؛ از این رو مهدی حجت قائم مقام وقت سازمان میراث فرهنگی ، اواخر شهریور ماه ۱۳۹۲ تلاش خود را برای آغاز صحبت و به نتیجه رسیدن برای بناهای تاریخی در اختیار این نهادها آغاز کرد، تلاشی که میتوانست زمینهساز تهیهی طرحی کلی برای همیشه باشد...
حال محمد حسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری روز گذشته در جمع خبرنگاران میراث فرهنگی در این باره توضیح میدهد: بالا رفتن ارزش افزوده زمین در کلانشهرهایی مانند تهران باعث فکرهای اقتصادی برای ساختوساز جای بناهای قدیمی و حتی ارزشمند میشود. و با توجه به اینکه از این دسته بناهای تاریخی در اختیار نهادهای مختلفی مانند آموزش و پرورش، بنیاد شهید، بنیاد مستضعفان یا ستاد فرمان امام (ره) است، آنها با توجه به نیازشان تصمیمی به تغییر کاربری و حتی گرفتن پروانه برای تخریب و نوسازی میکنند.
او در عین حال تأکید میکند: بیشتر این اتفاقها در کلانشهر تهران در حال رخ دادن است و تا جائیکه ارزش زمین بالا برود، این تغییرات نیز انجام میشود، این در حالی است که اگر در شهری مانند میبد اگر بنایی تاریخی را تخریب کنند، قطعا ارزش بنای جایگزیناش پائینتر میرود، چون سود اقتصادی چنین کاری کمتر است پس تخریب نسبت به کلانشهرها کمتر است.
وی اضافه میکند: باید قوانین برای صدور پروانه در قبال هرگونه اقدام مشابهی محکم و منسجم باشد.اگر اعضای کمیسیون ماده ۵ نسبت به اینگونه اتفاقات آگاهتر باشند، به راحتی میتوانند بناهای تاریخی را حفظ کنند.
همچنین طالبیان با اشاره به بحث انتقال پادگانها به خارج از شهر میگوید: نمونه بارز این قضیه پادگان «۰۷» خرمآباد و اصطبلهای پادگان باقی مانده از دورهی رضاخان بود. برای این بنای تاریخی برای نخستین بار با مجموعه نیروی زمینی، استانداری، شهرداری، وزارت راه و سازمان میراث فرهنگی طرحی تهیه شد که ضمن حفظ منافع در شهر؛ منافع شهر و بخش فرهنگ و میراث فرهنگی نیز مدنظر قرار گرفت، تا در کمیسیونها و کمیتههای فنی میراث فرهنگی و وزارت راه بررسی و پس از آن به شورای عالی میراث فرهنگی برای بررسی و اظار نظر نهائی فرستاده شود و همه این بحث را پذیرفتند.
معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بر این نکته تأکید دارد که در حال حاضر شهر باید به کمک این کار بیاید، از این رو توضیح میدهد که از یک سال گذشته در کمیسیون ماده ۵ تا امروز خوشبختانه موضوعی را ندیدهام که بخواهند مجوز تخریب بگیرند. این در حالی است که در شهرهای بزرگ مانند تهران، تمنای ساخت و ساز زیاد است.
طالبیان در پاسخ به این پرسش که «بنابراین آیا جلساتی که آقای حجت در این زمینه با ستاد فرمان امام (ره) آغاز کرد، به نتیجهای نرسید که با چنین طرحی برای نجات بناهای تاریخی دارید؟» متذکر میشود: جلساتی که با دستگاههای مختلف برگزار میشود یک طرف قصه است، البته آنها را به پیش میبریم. اما گاهی اوقات مجموعهها، تمناهای خود را دارند و در کمیسیون ماده ۵ بررسی میکنند که این اتفاق برای آنها رخ میدهد.
وی اضافه میکند: تا جائیکه دیدهام ترجیح استانها نیز این است که بناهای فاخر خود را از ساخت و ساز دور کنند، چون ارزشش کمتر میشود. پس معتقدم چنین اقداماتی میتواند نتیجه بخش باشد.
معاون میراث فرهنگی کل کشور عنوان میکند: باید مدیریت شهری، ذی مدخلان و ذی نفعها آگاه باشند که ثروت میراث فرهنگی ارزش بیشتری از تخریبهایشان دارند. در واقع باید به طور دائم به دنبال راه حل باشیم تا بناها را به فضای مهم شهری تبدیل کنیم. ما با همه دستگاهها از نظامیها تا دستگاههای دولتی و غیره میتوانیم وارد عمل شویم.
طالبیان تأکید میکند: معتقدم یک نسیم بهاری برای حفظ میراث فرهنگی در حوزه مدیریت شهری و در دستگاههای مدیریتی مختلف وجود دارد و در واقع دستگاههای مختلف میخواهند که آثار شهری شان را حفظ کنند.