رضا خدادادی، استاد دانشگاه و از اعضای هیئت علمی دانشگاه هنر تهران است. او از نقاشان مدرن معاصر است.آثار هنری رضا خدادادی وبژگی خاص و منحصر به فردی دارد. وی آثار خود را بر اساس طبیعت و بر مبنای جهان بینی مختص خود می آفریند. این آثار که بسیاری از آن ها از تابلو هایی کوچک تشکیل شده اند؛ به شکلی مخیل و موزون القا کننده طبیعت آرام هستند. به عبارتی دیگر می توان آثار او را مجموعی از تابلو های کوچک و قطعاتی مستقل و موزون در کنار هم تشکیل می دهند. این آثار برگرفته از فلسفه و به اعتقاد بسیاری برگرفته از توازن موسیقیایی ادبیات هستند. 

از آن جا که آثار وی در اکسپو ۹۱ به نمایش در آمده است. به همین سبب در گفتگویی کوتاه نظر او را در رابطه با اکسپو جویا شدیم.

هنرمندان شرکت کننده در اکسپو بهترین راهنمایان برای شناخت ضعف این رویداد هنری هستند. با توجه به این که آثار شما در اکسپو امسال به نمایش در آمده است؛ نظر شما در رابطه با اکسپو چیست؟ در واقع ارزیابی شما هم به عنوان یک کارشناس و هم به عنوان هنرمند حاضر در اکسپو اهمیت بسیاری دارد. سطح اکسپوی امسال را چطور می بینید؟

به نظرم اکسپو رویدادی لازم برای هنرهای تجسمی کشور است. از سویی اعتبار هر اتفاق به حاضرین در آن ارتباط دارد؛ می توان گفت؛ با توجه به این که در اکسپوی امسال افراد به نام و مطرحی شرکت کرده اند؛ شرایط مساعد تر است. این امر به کیفیت آثار هنری و هنرمندان آن ها مرتبط است و سبب اعتبار اکسپو شده است. می توان این قضیه را نشانه ی خوبی در جهت سطح کیفیت اکسپو در نظر گرفت.

پیش از این در اکسپو حضور داشته اید؟ سال های پیش هم در اکسپو شرکت داشته اید؟

بله. سال های پیش هم آثار من در اکسپو ارائه شده بود. 

پیشنهاد شما در جهت ارتقاء سطح کیفی اکسپو چیست؟

به نظر من برای این گونه برنامه ها باید فضای مشخصی را که مناسب این کار است در نظر بگیرند. فضایی که دائمی و کارشناسی شده باشد. چرا که عرضه و ارائه کردن اثر در نمایشگاه امر بسیار مهمی است. در واقع در فضای کنونی مشکلی پیش می آید و آن این است که آثار در جای مناسب

نصب نمی شوند. نور مناسب؛ با رنگ استاندارد بر آن ها نمی تابد و در نهایت هیچ اثری با رنگ واقعی خود به نمایش در نمی آید. نتیجه ای که حاصل می شود این است که، آثار به شکلی مناسب دیده نمی شوند و به فروش آن ها آسیب می رسد. از طرف دیگر در فضایی این چنینی جای کافی برای آویزان کردن آثار نیست. این امر سبب می شود که آثار با فاصله ای کمتر از حد متناسب و استاندارد با یکدیگر نصب شوند و در نهایت اتفاقی که رخ می دهد فشردگی و تراکم در نصب است. این امر فضای مناسب برای استراحت چشمان مخاطب را می گیرد و در نتیجه آثار برای مخاطب خسته کننده نیست و دو یا چند اثر به طور هم زمان به چشم مخاطب حجوم می آورد. انرژی های تصاویر با هم ادغام می شود و در نهایت ؛ تنها چیزی که عاید بیننده می شود خستگی بصری است و بس. 

در نتیجه ممکن است فروش آثار به طرز نگران کننده ای نزول کند و بازدید کنندگان تمایلی به بازدید از همه آثار نداشته باشند. 

 

 

به نظر شما معایبی که سال های پیش در اکسپو وجود داشتند، چیست؟

همان طور که توضیح دادم؛ نمایشگاه و فضا ی آن بی جهت شلوغ بود و تراکم آثار زیاد تر از حد استاندارد بود که این امر باعث می شد، مخاطب خسته شود و در نتیجه برای دیدن آثار وقت نگذاشته و عجولانه از کارها رد شود . این شکل از برگزاری نمایشگاه بیشتر شبیه بازار است تا یک اکسپو آن هم به صورت تخصصی. 

امسال با توجه به این که نظم نسبتاً خوبی حاکم است می توان گفت اکسپو بهتر از سال پیش برگزار شده است. اما چون این فضای تالار وحدت برای این کار مناسب نیست؛ طبیعتاً بازخوردی را که باید داشته باشد؛ ندارد. اگر قرار بر این است که پس از این اتفاقی به نام اکسپو داشته باشیم؛ چه بهتر است که فکری جدی به حال اکسپو بکنیم. نمایشگاه فروشی که در فضایی جدی تر برگزار شود. فضایی که برای این کار طراحی شده است باشد. یعنی فضایی که قابلیت نمایشگاهی داشته باشد و از استاندارد های لازم برخوردار باشد. متأسفانه اکسپو ۹۱ نیز چندان حرفه ای و مناسب شأن هنرمندان نیست. 

رضا خدادادی نقاش ، مجسمه ساز ، ديوار نگار است. او متولد ۱۳۳۹ در اردبیل است. او عضو هيات علمي دانشگاه هنر و کارشناس رسمی دادگستری در امور هنری است. در اکسپو ۹۱ دو اثر از این هنرمند ارائه شده است.

الهه یوسفی