جلسه نقد وبررسی نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟» روز گذشته با حضورکارگردان این کار و منتقدین در تالار بزرگ مولوی برگزار شد.

به گزارش هنرنیوز،در این نشست اشکان خیل نژاد کارگردان نمایش علت انتخاب متن این نمایش را اینگونه بیان کرد: علت انتخاب این متن شامل دلایلی می شد که از جمله آن نشان دادن تلاش انسانی برای برهم زدن بعضی از ساختارها که چندان درست هم نیستند دیگر آنکه فضای نمایشنامه که فضایی غیر از خانه و شرکت و... است و بیمارستان فضای تازه تری است نسبت به مکان های تکراری و آخر اینکه موقعیت هایی که در این نمایشنامه بسیار دوست داشتم یعنی روابطی که بین افراد این بیمارستان وجود دارد باعث شد تا این کار را برای شرکت در جشنواره دانشجویی انتخاب کنیم.

این کارگردان افزود: معتقدم این بهترین شکل اجرایی است که برای اجرا انتخاب شد چون کار برای تله تئاتر بود و ما آن را برای تئاتر آماده کردیم.

در ادامه امین عظیمی به عنوان منتقد گفت: شکل صحنه پردازی این نمایش به گونه ای است که همه چیز در مرکزیت صحنه قرار دارد و دیواری وجود ندارد اما بازی بازیگران این حس را به تماشاگر القا می کند که دیوار وجود دارد. صحنه ای هزارتو که «کن هریسن» در مرکز صحنه قرار دارد و راه خروجی به بیرون ندارد اما بازیگران دیگر این نمایش راه خروج به بیرون را از این هزارتو می دانند.

این منتقد تصریح کرد: طراحی صحنه بسیار مهم و کاربردی است که می شود برداشت های بسیاری از آن کرد. در این نمایش ابعاد روایت گسترش پیدا می کنند و فضاهای خالی که ممکن است ارزشی نداشته باشد در این اجرا ارزش دراماتیک پیدا می کند و اساسا گسترش ابعاد صحنه باعث گسترش ابعاد روایت شده است.

عظیمی تاکید کرد: راهروهای طولانی این نمایش کمک می کند تا شخصیت ها را بهتر بشناسیم و راحت تر با آنها ارتباط برقرار کنیم، عدم اضافه کاری در این اثر باعث تعادل در کار شده است که نقطه مثبت این نمایش است.

امین عظیمی در پایان صحبت هایش گفت: شخصیت دکتر در نمایشنامه بسیار مدرن است که در این نمایش اتفاقا دکتر کمی کلاسیک است.

در ادامه رامتین شهبازی گفت: مسئله ای که در مورد مکان نمایش وجود دارد تبدیل بیمارستان به زندان است و اتفاقا این بازی با مکان هم صورت می گیرد و در اجرا به سمتی می رویم که افراد در این بیمارستان زندانی هستند.

شهبازی ادامه داد: طراحی صحنه شبیه به یک دکور است که با دقت طراحی شده اما خواسته های بیمار فضا را می شکند و نظم ظاهری بیمارستان را بر هم می زند که این موضوع به تصویری شدن چالشی که مد نظر شخصیت ها است کمک می کند.

این منتقد تاکید کرد: نمایشنامه از زبان استفاده خوبی کرده است و جنس کلامی، را انتخاب کرده که تماشاگر را قانع می کند، بازیگران می دانند که از چه لحنی در چه زمانی باید استفاده کنند.

نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟»ساعت 19:30 تا 9 تیرماه در تالار مولوی به روی صحنه می رود.