به گزارش هنرنیوز؛مسؤولان و کارشناسان میراث جهانی یونسکو، ایکوموس و اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (iucn) با دعوت از مسؤولان ارشد سازمان میراث فرهنگی خواستار بررسی دو پرونده نامزدشده برای ثبت در فهرست جهانی، بویژه منطقه حفاظت‌شده ارسباران و ۱۱ قنات ایران شدند.

محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی کشور - در این زمینه اعلام کرد: ایکوموس و اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (iucn) هر سال جلسات مشترکی برای بررسی پرونده‌های فرهنگی و طبیعی و همچنین ایجاد تعامل بهتر با کشورهای عضو برگزار می کند. امسال نیز این دو مرکز جهانی با دعوت از کشورهای عضو و طرح نظرهای پیشنهادی، به بررسی پرونده‌های فرهنگی و طبیعی می‌پردازند.

معاون میراث فرهنگی با تأکید بر این‌که در این نشست قرار است پرونده قنات‌های ایرانی و منطقه حفاظت‌شده ارسباران مورد ارزیابی قرار گیرد، گفت: ۱۹ اسفند قرار است جلسه مشترکی با مسؤولان و کارشناسان میراث جهانی، ایکوموس و iucn درباره‌ی پرونده قنات‌های ایرانی و ارسباران برگزار و سوالاتی نیز در رابطه با این پرونده‌ها پرسیده شود.

او با بیان این‌که ایکوموس و iucn دو نهاد جهانی فرهنگی و طبیعی محسوب می‌شوند که رویکردهای جدید پرونده‌ها را ارزیابی می‌کنند، ادامه داد: فرآیند ارزیابی پرونده‌های فرهنگی و طبیعی در تمام پرونده‌های نامزد جهانی لحاظ می‌شود.

طالبیان همچنین درباره ثبت جهانی پرونده زنجیره‌ای قنات‌ها، گفت: پرونده ثبت جهانی ۱۱ قنات شاخص کشور که قرار است تیرماه سال آینده در اجلاس جهانی یونسکو مطرح شود، نخستین پرونده مشارکتی، مهم و پیچیده‌ی ایران است که با مشارکت سازمان میراث فرهنگی، وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاورزی با هدف توسعه پایدار شکل گرفته است.

معاون میراث فرهنگی کشور با اشاره به بحران آب و لزوم توجه وزارتخانه‌ها به موضوع قنات، افزود: با وجود بحران آب در ایران و لزوم توجه دستگاه‌های مختلف به میراث گذشته، از یک‌ونیم سال پیش، پرونده‌هایی برای ثبت در فهرست آثار جهانی انتخاب شده است که به مشارکت سازمان‌ها و شوراهای مردمی نیاز دارد.

به گزارش معاونت میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، پرونده منطقه حفاظت‌شده ارسباران که ۲۹ مرداد ۱۳۹۳ به شماره ۲۰۴ در فهرست میراث طبیعی کشور ثبت شد، با مشارکت و همکاری جمعی از برجسته‌ترین محققان کشور تهیه شد.

معاون میراث فرهنگی پیش از این گفته بود: «ثبت جهانی پرونده منطقه حفاظت‌شده ارسباران نه‌تنها از منظر حفاظتی بسیار اهمیت دارد که این فرصت را فراهم می‌کند تا جمع زیادی از گردشگران داخلی و خارجی از این منطقه بازدید کنند و این اتفاق به شکوفایی اقتصادی جوامع بومی و محلی و زمینه‌ای برای ایجاد توسعه پایدار در منطقه منجر شود.»