این روزها نمایش «سه گانه اورنگ» به کارگردانی محمد حاتمی در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. این نمایش که سه اپیزود دارد، نوشته علیرضا نادری، محمدامیریار احمدی و نیما نادری است که سه مقطع زمانی از تاریخ ایران را روایت می کند و در ادبیات هر اپیزود با ادبیات دیگر اپیزودها تفاوت دارد و روایتی هر اپیزود با ادبیاتی خاص آن دوران است.
نمایش «سه گانه اورنگ» در سه اپیزود متفاوت بخش هایی متفاوت از تاریخ ایران را به تصویر می کشد، که در اپیزود اول گلاب آدینه به عنوان بازیگر این اپیزود که «مرشد بلقیس» نام دارد، روایتی از دوران قاجار را دارد و به نقالی می پردازد، اپیزود دوم با بازی پیام دهکردی روایتی از دوره پهلوی را دارد و نهایتا در اپیزود سوم مخاطب شاهد قسمتی از زندگی زنی است در دوران معاصر و روزگار امروز.
«سه گانه اورنگ» را می توان نمایشی کاملا ایرانی دانست، چرا که در اپیزود نخست روایتی از دوره قاجار است که از تئاتر ایرانی و نقالی استفاده شده و گلاب آدینه که نقش «مرشد بلقیس» را در این نمایش بازی می کند به خوبی از عهده این کار برآمده چرا که با مخاطب ارتباط برقرار کرده و مخاطب را در اجرایش با خود همراه می کند به گونه ای که در حین بازی و نقالی اش از مخاطب کمک گرفته و مخاطب نیز با این اتفاق ارتباط قوی و صمیمانه برقرار می کند و خود را در نمایش شریک می داند.
در اپیزود دوم روایتی از دوره پهلوی را داریم که پیام دهکردی بازیگر آن است، در این اپیزود پیام دهکردی واقعه ای از دوره پهلوی را روایت می کند، این اپیزود که عنوان آن سایه است حضور عماد سالکی را نیز در لحظه هایی از نمایش در کنار پیام دهکردی دارد.
اپیزود سوم با عنوان «ردپای آدم» به زندگی زنی در روزگار معاصر می پردازد که بازیگر آن مریم سعادت است، که دچار روزمرگی های زندگی مکانیکی شده است.
«سه گانه اورنگ» نمایشی با محتوایی ایرانی دارای قابلیت هایی است، که نکته جالب آن این است که هر اپیزود تنها یک بازیگر دارد و این افراد راوی زمانه خود هستند و تک گویی را در اجراهای آنها می بینیم، اما روایت نمایش و همچنین بازی بازیگران و کارگردانی سبب شده تا این نمایش برای مخاطب خسته کننده به نظر نیاید، این اتفاق در اپیزود اول بیشتر به چشم می آید و اتفاقا کمک گرفتن از مخاطبان در اجرا باعث می شود تا مخاطب بیشتر به این نمایش توجه داشته باشد.
در اپیزود دوم و سوم در کنار حضور بازیگر این اپیزودها بازیگر حاشیه ای وجود دارد که به بازیگران این اپیزودها کمک می کند، البته نمایش در ابتدا با پرفورمنسی شروع می شود که بازیگر این پرفورمنس مخاطبان را به تالار و دیدن این نمایش دعوت می کند.
اما نکته دیگری که در این نمایش به چشم می آید طراحی صحنه ساده آن است، که در هر اپیزود طراحی های صحنه با هم متفاوت است. طراحی ساده همانند بازی بازیگران به قدری ساده و کاربردی است که مخاطب آن را باور می کند و به راحتی در هر اپیزود این طراحی ها را تغییر می کند و طراحی های صحنه در هر اپیزود متناسب با فضای تاریخی است که داستان در آن دوران روایت می شود، استفاده از رنگهای قرمز در این اپیزود دوم نشان دهنده خفقان آن دوران است.
از سویی دیگر باید به طراحی لباس نیز توجه داشت که طراحی آنها کاملا متناسب با مقطع زمانی آن اجرا و کاملا ایرانی است.
