آمار نگارخانه‌ها رکود بازار آثار تجسمی نسبت به سالهای اخیر را نشان می‌‌دهند.

به گزارش هنرنیوز، شاید درحال حاضر فروش آثار هنرمندان با قیمت‌های بالا برای کسانی که در عرصه اقتصاد هنر یا علاقه‌مندان به آن فعالیت می کنند، امری عادی شده باشد اما قطعا چند سال قبل اینطور نبود. آنها که اخبار تجسمی را دنبال می‌کنند، به یاد می‌آورند وقتی کارهای تعدادی از هنرمندان در حراجی های خارجی مورد استقبال قرار گرفت و با قیمت های بالا به فروش رفت، هیجانی در جامعه تجسمی کشور بوجود آورد که موجب شد قیمت آثار در همان حراجی‌ها به بازار داخلی خرید و فروش نیز نفوذ پیدا کند و بعد از مدتی شاهد قیمت‌هایی باشیم که نه تنها برای خریداران داخلی بلکه خود نگارخانه داران نیز به اصطلاح سرسام آور بود.

با این حال بنظر می رسد چندی است قیمت بالای آثار کاهش یافته و دیگر شاهد فروش های کلان در چند روز نخست نمایشگاه‌ها نیستیم. هرچند این امر به منزله اتمام کلی خرید و فروش آثار تجسمی در ایران نیست اما اخبار مربوط به فروش نگارخانه ها حاکی از رکود اقتصاد هنر در ماه های اخیر است. البته به گفته حمید سوری، منتقد هنری این رکود نه تنها در ایران بلکه در دیگر نقاط دنیا نیز به چشم می‌خورد.

سوری می گوید: به صورت کلی وضعیت فروش در داخل کشور با رکود مواجه شده‌است. بخشی از این رخداد به دلیل بحران اقتصادی حاکم در جهان است. فروش آثار هنری در سال 2009 در مقایسه با سال های قبل 75 درصد کاهش یافته بود. پس اگر در جهان شاهد کاهش آمار فروش ها بوده‌ایم، طبیعی است که در ایران هم چنین اتفاقی بیفتد.

سوری رکود قیمت آثار هنرمندان ایرانی در حراج های خارجی را ناشی از بحران اقتصادی دانست:آثار بسیاری از هنرمندان ما در حراجی های خارجی مانند دبی با قیمت های بالایی فروخته می‌شدند اما اکنون در این حراجی‌ها شاهد پایین آمدن قیمت آثار هستیم که ناشی از بحران اقتصادی است.

سوری اما دلیل دیگر افت قیمتها را در حمایت کم سازمانهای دولتی قلمداد کرد:سازمان های دولتی به صورت حرفه‌ای برای خرید و فروش آثار اقدام نکردند. به نهادهای خصوصی و نیمه خصوصی دیگر هم آنچنان پروبال ندادند تا بتوانند با فراغ بال بیشتری به فعالیت در این زمنیه بپردازند. همچنین انجمن های تخصصی تجسمی مانند انجمن نقاشی که یک نهاد نیمه خصوصی محسوب می‌شوند، در زمینه اقتصاد هنر هنوز در ابتدای راه هستند.

این منتقد هنری سابقه کوتاه نگارخانه ها در ایران را سومین دلیل افت و خیزهای اقتصاد هنر بیان کرد:60 سال بیشتر از عمر نگارخانه‌ها در کشور ما نمی‌گذرد. از یکسو یک گذشته بسیار نظام‌مند در فروش نداریم و از سوی دیگر نهادهای دولتی کمک لازم را در خرید آثار یا حمایت از نهادهای خصوصی و نیمه خصوصی انجام نمی دهند. تمام این عوامل باعث می‌شود، بعد از هیجانی که از فروش آثارمان در حراج‌ها داشتیم، وقتی افت کنونی رخداد،ٰجامعه فرهنگی با نگرانی به این فرایند نگاه کند.

سوری یکی از راهکارهای حل این مسئله را توجه به نهادهای خصوصی و نیمه خصوصی دانست:باید به نهادهای خصوصی و نیمه خصوصی بهای کافی داده شود و از آنها حمایت کرد. هنر در کشور ما درحال خلق شدن است و هنرمندان هنوز هم آثار فوق العاده ای خلق می کنند ولی باید ببینیم هنرمندان با چه مکانیزمی آثارشان را به فروش می رسانند.

وی سپس بر نقش نگارخانه ها تاکید کرد:باید یاد بگیریم مجموعه داران را حمایت کنیم و تعریف درستی از مجموعه دارای و نگارخانه ها ارائه دهیم. نگارخانه ها باید کار اقتصادی و فرهنگی را در کنار یکدیگر انجام دهند. در جامعه ما واژه دلال هنری بخوبی تعبیر نمی شود اما اگر بخواهیم به صورت درست به اقتصاد هنر نگاه کنیم، باید نگارخانه ها را به عنوان دلالان هنری محسوب و به آنها توجه کنیم که اصلا واژه بدی هم نیست. بااین تعریف، دلال هنری، حفره های خالی را برای مجموعه داران پر می‌کند و از این لحاظ برای جامعه هنری ارزشمند است.

این منتقد هنر افزود:باید زیرساخت هایی ک به خرید و فروش می‌انجامد، تعریف شوند. نگارخانه‌ها با دست بازتری به فروش بپردازند و نمایشگاه های فصلی و سالیانه در برنامه کاری نگارخانه ها گنجانده شود. به انجمن ها نیز بها داده شود. اگر دوسالانه ها و برگزاری همایش ها و نمایشگاه های بزرگ را از انجمن ها بگیریم، آنها توانایی فروش های بزرگ در اکسپوها را ندارند.