به گزارش محمد نصیری نژاد از سفره خانه داران قدیمی تهران است که بیش از ۴۵ سال مشغول هتلداری است. این عضو جامعه سفره خانه‌داران علت انتخاب فضاهای سنتی برای خوردن غذا را این گونه عنوان می‌کند:« این فضاها تداعی‌کننده کوچه باغ‌های قدیم، پنجره‌های چوبی، پشت دری‌های سفید، دیوارهای کاهگلی، شمعدانی‌های آویز، سلمانی‌های قدیم، آنتیک فروشی‌ها، بوی نان داغ، عطر اقاقی‌ها و...هستند، خوب اینها دیگر در زندگی امروزی جایی ندارد. مردم هرچه را که دارند قدر نمی‌دانند وقتی از دست رفت دست به هر کاری می‌زنند تا لحظه‌ای آن حس یا فضا برایشان تداعی شود، علت استقبال مردم از سفره‌خانه ها همین است.»
حق با اوست عطر غذاهای ایرانی با بوی زعفران، گلاب، ادویه و دارچین در کنار ریحان و گوجه کبابی هر مهمانی را به اشتها می‌آورد. این اشتیاق با صدای موسیقی روح‌بخش ایرانی حتماً دو چندان می‌شود.
یکی از مسائل مهم در جذب توریست و گردشگر معرفی موسیقی اصیل هر کشور است. نصیری‌نژاد می‌گوید:« هر چند به دلیل عضویت در جامعه سفره‌خانه‌ها و با مجوز وزارت ارشاد موسیقی اصیل ایرانی در دستور کار ما قرار دارد اما به عنوان مثال ساز ویلون یکی از ارکان عناصر اصلی موسیقی سنتی ممنوع است.ساز و ضرب و سنتور در کنار ویلون جذابیت پیدا می‌کند و این یکی از مشکلات اصلی اجرای موسیقی زنده در سفره خانه‌هاست.»
او از علاقه مهمانان خارجی به موسیقی سنتی ایرانی می گوید و افسوس می‌خورد که چرا آن طور که باید به موسیقی ارج نهاده نمی‌شود.
از سویی استاندارد سازی اماکن پذیرایی و اقامتی یکی از عوامل مهم جذب گردشگر و ارتقای صنعت توریسم است که باید در سفره‌خانه‌ها مورد توجه قرار گیرد. پوشیدن لباس سنتی یا سرو غذای اصیل ایرانی نمی‌تواند گردشگر جذب کند بلکه آداب مهمانداری یکی از مهمترین اصول جذب گردشگر در اماکن تفریحی و پذیرایی است.
نصیری نژاد دوست دارد نوشیدنی‌های سنتی ما دوباره احیا شود و مردم به جای نوشیدن نوشابه از عرقیجات ایرانی استفاده کنند.
او به عرقیجات شیراز و خواص دارویی آنها اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد:«از مخلوط دو یا چند عرق می‌توانیم نوشابه ایرانی تهیه کنیم که علاوه برداشتن طعم گوارا دارای خواص دارویی بی‌نظیری نیز هستند. پیشنهاد می‌کنم در سفرخانه ها از این عرقیجات به عنوان نوشابه استفاده شود.ابتكاری هم به خرج دهیم و در کنار معجون‌های ایرانی خواص دارویی این نوشیدنی‌ها را ذکر كنیم.»
این پیشنهاد در حالی از سوی این عضو جامعه سفره خانه‌داران مطرح می‌شود که اگر به رستورانها وسفره خانه‌ها سر بزنیم جز چند غذای محدود مثل چلوکباب، جوجه کباب چیز دیگری سرو نمی‌شود. در واقع این سوال همیشگی همه گردشگران است که چرا با وجود انواع شرینی جات و ترشیجات انواع آش‌ها و سوپ‌ها باز هم شاهد منوهای تکراری حتی در شهرهای سنتی کشورمان هستیم
این سفره‌خانه‌دار در این باره اظهار می‌کند:« به نظر من هیچ وقت ما به دنبال ارائه الگوی غذای اصیل ایرانی به مهمانان داخلی و خارجی نبوده‌ایم. آن طور که من شنیده‌ام ما حدود ۴۰ نوع آش و چندین نوع کوفته در ایران داریم. توجه داشته باشید به عنوان مثال تاس کباب که یک غذای اصلی و مقوی است و با «به» درست می‌شود همیشه با استقبال مشتریان روبه روست اما در کمتر رستوران یا سفره خانه‌ای ین غذای اصیل ایرانی طبخ می‌شود از طرفی پرسنل آشپزخانه‌ها نیز بایستی به طورتخصصی آموزش ببینند تا بتوانند غذاهای بومی مختلف ایران را طبخ کنند و این به نظر من منوط به آن است که طبخ این غذاها را از مردم بومی همان منطقه فرا بگیرند.»
نصیری‌نژاد همچنین پیشنهاد می‌دهد یک میز.اردوف شامل ترشیجات، مرباجات و شیرینی‌جات متنوع در سفره خانه‌ها تعبیه شود. اما یک مشکل اساسی هم وجود دارد و آن مسئله بهداشت است.همه اردوف‌ها مصرف نمی‌شود و مجبورند آنها را دوباره به یخچال بازگردانند شود که این هم به سفره خانه ضرر می رساند و هم اردوف ها مزه اصلی خود را از دست می‌دهند.
او در این باره می‌گوید:« اگر بتوان اردف‌ها را در بسته بندی‌های خاص با رعایت بهداشت به عنوان هدیه به مهمانان اهدا کرد،خاطره به یاد ماندنی در ذهن مهمنانان حک می‌شود.»
این هتلدار معتقد است ما حتی در مورد اصیل ترین غذای ایرانی یعنی آبگوشت كه قدمت آن از نظر او به زمانی می‌رسد كه ما ایرانیان در كوه و دشت به كوچ می‌پرداختیم به خودمان جفا کرده‌ایم .
نصیری نژاد می‌گوید:«ما چندین نوع آبگوشت داریم اما آنچه امروز مورد استفاده قرار می‌دهیم معروف ترین نوع آبگوشت است. فکر می‌کنم خیلی از غذاهای ایرانی قابلیت معرفی در سطح جهانی را دارند. پشت هر غذای ایرانی تفكری قرار دارد اگر دقت كنید هر غذایی با تركیب خاص مورد استفاده قرار می گیرد و طبع گرم وسرد آدم ها را در نظر می‌گیرند.».
البته سرو غذاهای سنتی و اصیل ایرانی منوط به آن است که ما ابتدا این غذاها را در رستورانها و سفره خانه‌های خودمان سرو کنیم. مطمئنا گردشگران خارجی با خوردن غذاهای متنوع، رنگارنگ و اشتهاآور بر سر ذوق آمده و برای غذاهای ایرانی تبلیغ می‌کند. این در حالی است که متاسفانه كارشناسان و مسئولان پذیرایی خیلی به این ركن مهم جذب گردشگر بها نمی‌دهند.
