علیرضا شجاع نوری در گفتگو با هنرنیوز:
فیلم دینی با فیلم تاریخی تفاوت دارد
علیرضا شجاع نوری گفت: با این موافق نیستم که آنچه را که در کتاب‌های دینیمان وجود دارد دوستان مصور کنند و تماماً همان را به تصویر بکشند و نام آن سینما را سینمای دینی بگذارند البته منظورم تحریف نیست.
تاريخ : دوشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۲۹
با توجه به اینکه در یک فیلم دینی و تاریخی نیز حضور دارید که همه همچنان علاقه‌مند به دیدن آن فیلم هستند نظرتان درمورد جشنوارهدهای دینی همچون رویش چیست؟
جشنواره رویش را فرصت نکرده‌ام که ببینم امیدوارم با شروع جشنواره در این دوره بتوانم پی گیر آن باشم و فیلم‌هایش را ببینم.
برخی اعتقاد دارند که سینمای دینی یک ژانر نیست نظر شما چیست به عنوان بازیگری که در این عرصه تجربیات خوبی داشته‌اید تعریفتان از سینمای دینی چیست؟
اصولاً با لفظ سینمای دینی کمی مشکل دارم مگر اینکه نسبت به آن به یک تعریف درست و اصولی برسیم اما در مجموع اینکه چه فیلمی می‌تواند دینی باشد باید بگویم که اگر یک فرد متدین فیلم بسازد و اعتقادات خود را که در رفتار و زندگی روزمره‌اش رعایت می‌کند ه‌مان‌ها را به شکل سینمایی در اثارش در نظر بگیرد پان فیلم می‌تواند تبدیل به یک فیلم دینی شود.
اصلاً با این موافق نیستم که آنچه را که در کتاب‌های دینیمان وجود دارد دوستان مصور کنند و تماماً همان را به تصویر بکشند و نام آن سینما را سینمای دینی بگذارند چرا که آن فیلم تاریخی هم می‌تواند باشد. در چنین شرایطی که به لحاظ ذهنی به تعریف درستی از سینمای دینی و تاریخی نرسیده‌ایم به هر دو مقوله درزمینه ساخت فیم اجهاف کرده‌ایم.
به نظرم نباید خیلی بزرگ نمایی کنیم و فکر کنیم این گونه حرفمان بهتر دیده می‌شود؟
در برخی مواقع زمانی که می‌خواهیم چیزی به درستی دیده شود در اصطلاح آن را زیر پرژکتور قرار می‌دهیم تا بهتر دیده شود و آنقدر نورهای اطراف آن را زیاد می‌کنیم که دیگر خود چیزی که مد نظر داشتیم دیده نمی‌شود در هیچ چیز نباید زیاده روی و درشت نمایی کرد این رفتار‌ها باعث می‌شود که مخاطب به حقیقت اصلی و واقعی آن پی نبرد. باید مراقب بود در سینمای دینی و فیلم‌هایی که برای این بخش می‌سازیم چنین اتفاقی نیافتد.
البته این خیلی مهم است که فیلم ما را به چه نتیجه‌ای برساند.
اگر فیلمی در پایان ما را به این نتیجه برساند که دروغ چیز بدی است بیننده به لحاظ درونی به این نتیجه برسد که آن رفتار غیر انسانی را انجام ندهد چنین فیلمی دینی است یا خیر؟ نتیجه‌ای که فیلم در ارتباط با مسائل دینی و اخلاقی بر مخاطب می‌گذارد می‌تواند نشان دهد آن اثر هنری دینی بوده یا نبوده است. ممکن است فیلمی ساخته شود که در مورد اصول دین باشد اما دینی نباشد بلکه اثری باشد در مورد اصول دین. یک اثر دینی خوب و تکامل یفته باید تمام ابعاد سینمایی و دینی بودن را توآمان با هم داشته باشد. ممکن است شاهد فیلمی باشیم که به لحاظ اعتقادی با ما ساز گار نباشد اما تاثیر آن بر روی مخاطبان دینی باشد و آن‌ها را از رفتارهایی که در چهار چوب دین نیست پرهیز دهد مواردی از این دست هم باید مورد بررسی قرار بگیرند. بگذار مثالی بزنم مثلاً امروز سرِ راه که می‌آمدم گربه‌ای را دیدم که احساس کردم گشنه است خرده نان‌هایی را برایش ریختم که بخورد و به نظرم رفتار‌های ساده‌ای از این دست دینی می‌آیند باید چنین مواردی به مردم و مخاطبان آموزش داده شود و فیلم سازان آن‌ها را به این نتیجه برسانند که شاید کوچک‌ترین و رفتار و حرف بتواند در راستای دینی بودن زندگیمان قرار بگیرد.
گمان می‌کنم که در مجموع نگاه‌تان این است که نباید خیلی با فشار آموزه‌های دینی را وارد تفکر مخاطب کرد درست است؟
باید کمی فضا را برای اظهار نظر باز کرد و اجازه داد افراد زیادی وارد شوند که در زمینه سینمای دینی با جان و دل کار کنند به این اعتقاد دارم خداوند با کسی است که دلش با او باشد و نیاز نیست خیلی سخت گیری کنیم. در ارتباط با آموزه‌های دینی باید با آرامش حرف زد و نمی‌توان از رفتار‌های تند بهره برد در غیر این صورت مطمعناً ضد دین عمل کرده‌ایم اما رفتار محبت آمیز باعث خواهد شد که افراد جامعه خودشان آهسته آهسته به سمتی که در نظر داریم جذب شوند خود دین در درونش پر از محبت قرار دارد که باید فیلم سازانی که در عرصه سینمای دینی با آن تعریفی که کردم فعالیت خود را در این زمینه داشته باشند.
متاسفانه مدتی قبل سطحی نگری به سمائل دینی رواج پیدا کرده بود که خود به مخاطب لطمه می‌زند به نظرم باید فیلم دارای موارد دینی باشد که مخاطب به کشف و شهود بپردازد؟
زمانی که در فیلم‌هایی به صورت بسیار سطحی به نشان دادن نماز باعث می‌شود گمان کنیم فیلم دینی ساخته‌ایم نمی‌توان تصور داشت که پیشرفتی در این زمینه حاصل شود. مدتی بود که از پرداختن به موارد عمیق پرهیز می‌کردیم و به مسائل سطحی‌تر می‌پرداختیم و این خود باعث می‌شود که مخاطبین خود را از دست دهیم. کلی گویی و نپرداختن به جزییات یکی دیگر از دلالیل رانده شدن مخاطب از فیلم‌هایی است که قرار است در آ «ه‌ها حرف مهم بزنیم و سیاستگذاری‌های کلانی که کرده‌ایم بی‌نتیجه باقی خواهند ماند.
