شهرداری تهران اقدام به تخریب بافت فرسوده شهر تهران کرده است و در این میان در منطقه ۱۱ شهرداری تهران که تخریب را در بر می گیرد؛ در این بافت خانه و حمام تاریخی به صورت متعدد وجود دارد گرچه، این بافت در ایران بی مثال نیست و بافت ها و آثار در خطر تخریب بسیاری در ایران وجود دارد؛ پرداختن عکاسان و هنرمندان به این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا با رئیس خانه عکاسان به گفتگو نشسته ایم. 

اولیا زاده درباره این موضوع که آیا تلاشی برای ثبت میراث فرهنگی و بافت فرسوده پیش از تخریب فعالیتی انجام شده است یا خیر؛ گفت: ما در حد توان و وسع خود در این رابطه به فعالیت پراختیم. با خانه فرهنگ حر هماهنگی به عمل آمد و فراخوان مسابقه عکاسی از بافت فرسوده منطقه ۱۱ اعلام شد. تلاش کردیم تا میراث فرهنگی منطقه ۱۱ را به ثبت تصویری برسانیم. در واقع ما جشنواره کوچک و مختصری را در منطقه ۱۱ شهرداری برگزار کردیم. عکاسان از این مناطق عکاسی کردند و در روز گشایش این جشنواره که تقریباً سه هفته قبل برگزار شد؛ مسئولین منطقه ۱۱ حضور داشتند. 

وی ادامه داد: در همان جلسه من این موضوع را عنوان کردم که بافت فرسوده تهران از ارزش تصویری زیادی برخوردار است. این تصاویر طی سالیان نه چندان دور تبدیل به اسناد ارزشمندی خواهد شد: این امر که بافت شهری چگونه بوده و یا پوشاک مردم چه شکلی داشته است. این دگرگونی در محیط زیست ما به حدی است؛ که نیاز به ثبت آن به شکل گسترده دیده می شود. این تنها اقدام مثبتی است که خانه عکاسان به عنوان یک ارگان فرهنگی از عهده انجام آن بر می آید. 

وی ادامه داد: امیدواریم این اتفاق در رابطه با بافت های فرسوده دیگر نیز امکان پذیر شود. به باور من؛ این یک گام مثبت و قابل گسترش است. 

اولیازاده ادامه داد: حداقل این تصاویر یک سند ماندگار از فرهنگی است که در حال نابودی است. زمانی به ناچار یا بر اساس هر تصمیم گیری غیر قابل تصرف بخشی از میراث فرهنگ و معنوی تخریب می شود و لزوم ثبت آن برای آیندگان احساس می شود. سندی که از این ثبت تهیه می شود ارزش زیادی دارد. پیشنهادی دیگر که در این جلسه مطرح شد؛ این بود که چند عکاس مطرح؛ برای ثبت تصویری بناهای درحال تخریب بسیج شوند. همان‌طور که مشخص است؛تمام میراث فرهنگی عکس های روی دیوار نبود. بسیاری از اماکن ناشناس دیگر در کشور نیز در خطر تخریب قرار دارند. 

رئیس خانه عکاسان ایران درباره اهمیت عکاسی از بافت درحال تخریب گفت: این بناها باید شناسایی و ثبت شوند. هر عکاسی ممکن است ۳۰ اثر را عکاسی کنند و کتابی از این آثار منتشر شود. در این صورت این میراث به صورت تصویری ثبت و در حافظه تاریخ ماندگار می شود. امیدواریم این عمل انجام شود. 

وی در پاسخ به این امر که قابلیت برگزاری این جشنواره تا چه حد؛ قابل گسترش است؛ و این جشنواره قابلیت گسترش به کل کشور را دارد و به چه منظور این جشنواره در سطح گسترده برگزار نشده است اظهار کرد: آیا پیش بینی جشنواره ملی را در این رابطه دارید؟ وی گفت: وسع ما در این حد است. من به عنوان یک عکاس پیشنهاداتی برای ثبت این موضوع مطرح کردم. عکس های تهران ۷۰ سال قبل جمع آوری شود؛ و عکاسانی از تهران امروز با همان زاویه عکاسی شود؛ و این آثار در کنار هم به مجموعه ای گرانقدر بدل شوند چنین اسنادی از ارزش بالایی برخوردار است. 

اولیا زاده با بیان این مطلب که کسی از ثبت بناهای گذشته استقبال نکرده است؛ گفت: وقتی یک بخش یا یک ناحیه فرهنگی دغدغه ای با این شکل داشته باشد؛ حرکت فرهنگی رفته رفته تسری پیدا میکند و به همین شکل و به مرور زمان فرهنگ ثبت و توجه به میراث فرهنگی گسترش می یابد. سازمان میراث فرهنگی به این امر توجه می کند و رفته رفته این موضوع در گستره جغرافیایی ایران ترویج می یابد.
این امر به تنها به تلاش خانه عکاسان و انجمن عکاسان ایران؛ که به خبررسانی و توجه خبرنگاران هم نیازمند است. برانگیختن حساسیت های عمومی را رسالت اصحاب رسانه می دانم. 

اولیازاده در پاسخ به این موضوع که؛ چنین تخریبی در بافت طبیعی و نابودی گونه های حیوانی نیز وجود دارد. آیا هرگز پیشنهادی و یا در خواستی از سازمان های مختلف طبیعت و تخریب آن ارائه شده است. چند سال قبل با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست جشنواره ای برگزار شد. پس از آن سال گذشته نمایشگاهی در رابطه با خانه های روستایی برگزار کردیم. در راستای بودجه و توان خود این فعالیت ها را سامان دهی کرده ایم. وی در انتها در خصوص حیطه وضایف و ظرفیت و توان خانه عکاسان در اثر گذاری بر فرهنگ ایران گفت: چارچوب فعالیت خانه عکاسان  از سوی حوزه هنری برای خانه عکاسان مشخص شده است و خانه عکاسان لاجرم در همان چارچوب؛ به فعالیت می پردازد.