متاسفانه با توجه به هجوم فضای مجازی و تبلیغاتی ماهواره ها، روز به روز نوع زندگی فرهنگی و سنتی ایرانی به فراموشی سپرده می شود و با عنایت به اینکه در دنیای مدرن آنکه صدایش بلند تر است تعیین کننده می شود که چه چیزی خوب و چه جیزی بد است و حقیقت انسانی در عبور از هزار توی تکنولوژی، عموما در دستان قدرت ها و سرمایه های کلان جهانی است که به صورت نامشروع و باد آورده صاحب ثروت های انباشته شدند.لذا رسانه ها به واسطه همین قدرت افسانه ای که دارند. تلاش می کنند تا « حقیقت» را تغییر دهند و به نوعی حتی در ماهیت حقیقت هم دست کاری کنند.بنابراین ما زمانی می توانیم با این موضوع مقابله کنیم که در کشورمان برای اهالی «فرهنگ و هنر»، و برای نهادهایی که در شکل گیری تفکر انسانی نقش دارند مثل « جامعه »، «خانواده»، «آزادی بیان»، «آموزش و پرورش» و«دانشگاهها» ارزش و اعتبار خاصی قائل باشیم.

اگر در جامعه ای هر گاه شغل «معلمی» بهترین و با ارزش ترین عنصر جامعه تلقی شود حتما تاثیر آن را در شکل گیری «فرهنگ» حس خواهیم کرد. هر گاه نقش «مادر» در خانواده به خوبی دیده شود. بی شک، تاثیر آن را در فرهنگ فرزندان و جامعه احساس خواهیم کرد.اما هنگامی که به بدیهی ترین عناصر فرهنگی در کشور بی توجه ای می شود و معلمی جزو مشاغل پایین جامعه محسوب می شود - اگر چه در شعار معلمی را می ستایند - اما در حقیقت، اهمیتی که برای معلمین، استاتید دانشگاه و هنرمندان قائل می شوند معمولا در پایین ترین سطح ممکن جامعه است.بنابراین هنگامی که در جامعه ما «بارفروشان میادین تره بار» مهمترین عناصر شکل گیری ثروت جامعه را تشکیل می دهند. هنگامی که «بازار»،« تجارت» و«دلالی» مهمترین و بهترین مشاغل جامعه محسوب می شود ما هیچگاه شاهد ستودن فرهنگ سنتی و فرهنگ ملی خودمان در سطح جامعه نخواهیم بود.

شک ندارم که فضای مجازی و دنیای ماهواره ها با خباثت، فرهنگ ملت ها را سرکوب می کنند و آن را درجهت منافع مصرف گرای خودشان تغییر شکل می دهند.آنان می خواهند اینگونه وانمود کنند که فقط در کشورهای ما ناهنجاریها وجود دارد درحالی که صدها برابر این ناهنجاریها در کشورهای خودشان موج می زند و این طوری نیست که کشورهای اروپایی مدینه فاضله باشد.ما هنوز هم بر دیگر جوامع برتری داریم و این برتری برگرفته از فرهنگ خودمان است که نباید بگذاریم به فراموشی سپرده شود و آن «نگاه انسانی» است. هنوز هم ایرانی ها با توسل به فرهنگ غنی که دارند از«مظلوم» دفاع می کنند و از «ظالم » بیزارند.«حقیقت ، راستی و محبت» را دوست دارند و «دروغ» را بد می شمارند. درحالی که این مفاهیم در اروپا، هیچ معنایی ندارد و تنها چیزی که در اروپا حائز اهمیت است«فرهنگ پول پرستی، استعمار و استثمار بیشتر»است.

لذا اگر خواهان نهادینه شدن فرهنگ خودی در جامعه هستیم. نباید تصمیم گیران کشور به عنصر «فرهنگ» به عنوان یک موضوع دست چندم نگاه کنند.چرا که در همه کشورها، فرهنگ عنصر دست اول است و تفاوت انسان با حیوان، قوه فرهنگی اوست. متاسفانه ما می بینیم که در کشورمان عرصه فرهنگ همواره محل تاخت و تاز «نگاه های سیاسی» و ابزارهای سیاسی است به طوری که هر گروه بنا به دلخواه باند و قبیله خودش به فرهنگ نگاه می کند این نگاه ها ، جامعه را از فرهنگ اصیل خودی ایرانی – اسلامی دور می سازد.فرهنگ سنتی از دل آزادگی سر بیرون می آورد و ما جزو کشورهایی هستیم که خوشبختانه هنوز کرامت انسانی، پرچمدار فکری انسانها است و این نعمت بزرگی است که باید قدرش را به خوبی بدانیم.

ناصر شفق