محمد سلوکی مجری تلویزیون در گفتگو با هنرنیوز از تفاوت در اجراهای تلویزیونی و اجراهای زنده در جشنواره‌ها گفت: اجراهای که در تلویزیون اتفاق می‌افتد تعریف متفاوتی با اجراهای دیگر دارد چرا که نوع مخاطب تلویزیونی با مخاطب آئین‌های گشایش و پایانی در جشنواره‌ها متفاوت است، در جشنواره‌ها مخاطب خاص است و این مخاطب جریان خاصی را دنبال می‌کند و هر چه که فضا خاص‌تر شود حساسیت‌ها بیشتر می‌شود.
وی ادامه داد: در اجراهای زنده در جشنواره‌ها ابزار، انتقال پیام، پرفورمنس، صدا و مطالب اجرا است در صورتی که در اجراهای تلویزیونی ابزار دیگری چون نور و دوربین وجود دارد که به وسیله این ابزار به مخاطب ارتباط برقرار می‌کنید، در اجراهای زنده جشنواره‌ها فضا و حال مخاطب بسیار مهم و تاثیر گذار بر مجری برنامه است.
این مجری تلویزیون توضیح داد: در اجراهایی که در آیین‌های گشایش و پایانی جشنواره‌ها وجود دارد همه چیز متفاوت است به گونه‌ای که حتی مدل مودب بودن، شوخی کردن، احترام گذاشتن و.. با اجراهای تلویزیونی فرق می‌کند. هر چند که در این دو اجرا خطوط اصلی وجود دارند اما در خروجی با هم متفاوت هستند و نمی‌توان آن‌ها را یکسان دانست.
محمد سلوکی در مورد بداهه پردازی‌هایی که گاهی در اجراهای زنده می‌شود آئین‌های گشایش و پایانی می‌شود خاطرنشان کرد: یک مجری در اجراهای زنده خود به هیچ عنوان حق این را ندارد روی سن با توجه به علاقه شخصی خود تصمیم گیری شخصی داشته باشد و کار خود را انجام دهم، اجرا هم بخشی از یک کل است و این اجرا کارگردان دارد و براساس موارد گفته شده اجرا پیش می‌رود اگر هرکس کار خود را در اجرا انجام دهد اجرا آن گونه که باید پیش نمی‌رود و مخاطب نیز در این اجرا سهم دارد البته بداهه پردازی‌ها باید به گونه‌ای باشد که برنامه از هدف خود خارج نشود.
وی افزود: سهم من به عنوان مجری این است که در لحظه‌ای مناسب و با توجه به اتفاقی، خلاقیت خود را به کار گرفته و بداهه مطلبی را عنوان کنم که البته این بداهه گویی در راستای برنامه باشد این را هم باید بگویم که در برنامه‌هایی این چنین در مورد همه چیز از قبل فکر می‌شود حتی در مورد بداهه که قرار است صورت گیرد و همه این‌ها به صلاح دید، توانایی و هوش و البته مخاطب و فضا برمی گردد.
محمد سلوکی در خصوص اجراهای برخی آئین‌هایی گشایش و پایانی بین المللی گفت: درابتدا تصور می‌کردم اجرا برای یک آئین بین المللی مانند دیگر اجرا‌ها است و برای آن چندان تفاوتی قائل نبودم، اما واقعیت این است که در این اجرا‌ها افراد و مخاطب بسیار متفاوت است، در بخش بین الملل توجه به نکته‌ای باید باشد و آن این است که در این اجرا‌ها باید بحث‌ها و مطالبی مطرح شود که برای میهمانان خارجی هم جالب باشد برای مثال صحبت از فرهنگ‌های ایران و یا کشورهای دیگر.
وی ادامه داد: در اجراهای بین الملل اگر قرار باشد شوخی هم صورت گیرد، شوخی‌ها باید بین المللی بوده تا مخاطب بین الملل هم از شنیدن آن لذت ببرد.
