«آثار مجسمه و نقاشی ناصر گیو» در نگارخانه خیال از موسسه صبا نو، به نمایش گذاشته است. در این نمایشگاه 15 اثر نقاشی به نمایش در آمده است. ازین رو در یادداشتی کوتاه به مجسمه های این نمایشگاه می‌پردازیم.

در این نمایشگاه 23 اثر مجسمه و 15 اثر نقاشی به نمایش در آمده است. به نمایش در آمده است. آثار مجسمه این هنرمند از صفحات فلزی با فرم های آزاد ساخته شده اند، که ارتفاع بعضی ازآن‌ها به 2 متر می رسد. این آثار مربوط به 5 سال فعالیت اخیر ناصر گیو هستند. در آثار گیو فرم، گویای اشکال تندیس‌‌گون در ابزار روزگار باستان است.

بی تردید می‌توان گفت مجسمه تجسمی ملموس از اندیشه هنرمند است. شکلی که با فضا ارتباط می‌یابد، و ازین طریق به سرعت با روح مخاطب مرتبط می‌گردد. هنر مجسمه سازی به واسطه برخورداری از کیفیت ملموس هنری مطلوب طبع بسیاری از مردم است. مجسمه هم‌چون تمامی هنرها به دو گونه جلوه‌گر می شود. واقع گرایی یکی از زمینه های ظهور تندیس است. تندیس‌هایی هم‌چون آثار عهد کلاسیک یونان و رم، مجسمه های عهد رنسانی، رئالیسم، رمانتیک و سبک‌هایی ازین دست، که به شکلی واقع‌گرایانه ایجاد می‌شوند مثال‌هایی ازین گونه‌ پرداخت هستند. مجسمه‌های تاریخی، که نشانه دهه‌های هفتاد و هشتاد میلادی در اروپا بودند تكمیل كننده معماری شهرهای بزرگ و همچنین نمادی از مبارزه‌طلبی تلقی می‌شدند؛ از این گونه‌اند. هدف اصلی همه هنرمندان مجسمه‌ساز، نشان دادن وقار و منزلت انسان از طریق ساخت پیكرهای انسانی بود.

گونه دیگر پرداخت، تجرید و انتزاع است. این گونه پرداخت، در آثار بومیان امریکا، افریقا، و استرالیا به وضوح مشهود است. استفاده از انتزاع که حاصل دوری جستن از طبیعت در ظواهر اشیاء است رویکردی است که در روزگار معاصر با اقبال بیشتری مواجه است. آثار ناصر گیو به وجه انتزاع روی کرده است. ازین رو در غالب شناخت آثار انتزاعی قابل بررسی است. از این دیدگاه، «مجسمه» دیگر به خودی خود شاخص نیست، بلكه در واقع ساخت یك حجم و یك فضای هندسی است كه هم چشم را نوازش می‌دهد و هم ذهن بیننده را به كنكاش وا می‌دارد.



«یوهان ولفگانگ فن گوته»، شاعر پرآوازه آلمان، در سال ۱۸۱۷ گفته بود: «هدف اصلی همه هنرمندان مجسمه‌ساز، نشان دادن وقار و منزلت انسان از طریق ساخت پیكرهای انسانی است». بدین گونه، وی به طور خلاصه آنچه را بیان می‌كند كه هنر مجسمه‌سازی در خلال قرنها توصیف كرده است: انسان، بهعنوان موضوع هنر مجسمه‌سازی. نظر گوته تا به امروز و حتی در خلال تمام سالهای ظهور و زوال جریانهای مختلف هنری (یكی پس از دیگری)، مصداق داشته و تأثیرگذار بوده است.

تمدن باستانی در هنر گیو به شکلی از تجدد استحاله یافته است. تغییری که می‌توان از آن به گذشته باز گشت. به سرچشمه های تفکر در میان مردمی که با کمترین امکانات به والاترین نحو خالق ابزار زیست خود بودند. آنان هنر حجم را به کاربرد می‌آمیختند و از آن برای زندگی بهتر بهره می‌بردند. هنر حجم در مکانی که در آن زندگی می‌کنیم؛ سرشار از فرم‌های ناب و اشکال حیوانی و انسانی در غالب ابزار بوده است. شناخت و بهره گیری از این گنجینه پربار بصری و تغییر آن به شکلی امروزی همان رویکردی است که از دقت در حجم های گیو به ذهن خطور می‌کند.

ناصر گیو در خصوص آثارش گفت: « آثار ارائه شده ارتباطی با قصص عهد عتیق دارد و به لحاظ ساخت و پرداخت قطعات طوری طراحی شده‌اند که ارتباط نوستالژیکی با جهان قدیمی‌تر داشته باشند.»

ناصر گیو متولد سال 1337 است. وی دارای مدرک کارشناسی نقاشی از دانشگاه هنر، و کارشناسی ارشد تصویرسازی از دانشگاه تهران است. وی عضو انجمن نقاشان ایران، انجمن مجسمه سازان و اتحادیه طلا و جواهر است.

ناصر گیو تاکنون در بیش از 70 نمایشگاه گروهی شرکت کرده و نیز 10 نمایشگاه انفرادی برگزار کرده است. او برنده جوایز زیادی از جشنواره های مختلف بوده که مهمترین آن برنده جایزه چهارمین دوسالانه مجسمه سازی است.

نمایشگاه « آثار مجسمه و نقاشی ناصر گیو» دوشنبه 4 مهر، ساعت 17، در نگارخانه خیال نو موسسه فرهنگی هنری صبا، گشایش یافته است.

علاقه مندان می توانند برای بازدید از این نمایشگاه به خیابان ولی عصر، خیابان طالقانی غربی، خیابان شهید برادران مظفر، شماره ۱۲۵ مراجعه كنند. این نمایشگاه تا 28 مهر همه روزه بجز ایام تعطیل، از ساعت 10 لغایت 18 ، میزبان عموم بازدیدکنندگان خواهد بود.



یادداشت: مینا عبدی