این روزها مجموعه تلویزیونی «دختران حوا» به کارگردانی «حسین سهیلی زاده» روزهای زوج از شبکه تهران در حال پخش است. حسین سهیلی زاده کاردر عرصه سینما وتلویزیون را حدود ۲۰ سال پیش با برنامه ریزی در سینما آغاز کرد. وی در فیلم سینمایی«سفر جادویی» و «ایلیا نقاش جوان» برنامه ریز ابوالحسن داوودی کارگردان سینما بود. بعدها این تجربه را در فیلم هایی چون: «تعقیب» و«دیپلمات» ساخته داریوش فرهنگ، «راز مینا» ساخته عباس رافعی ، «الو!الو! من جوجوام »ساخته مرضیه برومند و «چهار انگشتی» ساخته سعید سهیلی زاده تکرار کرد. همین تجربه در سینما به او کمک کرد که در خیلی سریع در عرصه تلویزیون به پیشرفت قابل توجه ای برسد و اولین کار خود را در عرصه تلویزیون را با کارگردانی مجموعه های تلویزیونی «خانه آرزوها» ، «دوقلوها»، « هتل خانوادگی» به ثبت برساند. نکته قابل توجه اینکه این کارگردان جوان در طول یک دهه گذشته عمده فعالیت خود را معطوف به سیما داشته است و کمتر به سمت سینما گرایش داشته است . به همین خاطر بیساری معتقدند که سهیلی زاده مخاطب عام را به مخاطب خاص سینما ترجیح داده است. وی کارگردانی را با مجموعه تلویزیونی مناسبتی «رانت‌خوار کوچک» درماه رمضان سال ۸۲ برای شبکه تهران شروع و توانست تا حدی مخاطبان سیما را جذب کند. هرچند این سریال در میانه راه به «افزونه خواه» کوچک تغییر نام داد و توانست راه را برای ادامه فعالیت کارگردانی سهیلی‌زاده هموار کند. وی در ادامه مجموعه تلویزیونی «عشق گمشده» را در زمستان سال ۸۳ برای شبکه دو ساخت. که محور اصلی اش روایت روابط و شرایط زندگی یک خانواده و مسایل ومشکلات خانواده های جوان بود. سهیلی‌زاده در پائیز ۱۳۸۴ سریال «پیله‌های پرواز» را با موضوع ازدواج، اشتغال جوانان، اهمیت تحصیل، تمرکززدایى و ایجاد انگیزه براى مهاجرت معکوس و زمستان همان سال مجموعه مناسبتی «روزهای اعتراض» را با موضوع انقلاب اسلامی وحوادث سال ۱۳۴۵ ساخت . هر دو این سریال ها برای شبکه دوم سیما ساخته شدند و روی آنتن رفتند.
سال ۱۳۸۵ وی سریال مناسبیتی ماورایی «آخرین گناه» را برای شبکه دوم سیما ساخت که به دلیل استفاده از جلوه های ویژه در زمان پخش مورد استقبال قرار گرفت اما به دلیل ضعف فیلمنامه و کارگردانی نقطه مثبتی در کارنامه سهیلی زاده نبود و نتوانست در جذب مخاطب موفق باشد. تا اینکه نوبت به مجموعه هر شبی و ۹۰ قسمتی «ترانه مادری» رسید که توانست با ایده بکر و اجرا خوب و تمرکز بر روی خلق شخصیت‌های امروزی تبدیل به اثری نو و متفاوت شود و از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار گیرد.
سال ۱۳۸۷ سهیلی زاده پس از ساخت مجموعه «ترانه‌مادری» برای شبکه سه ، برای محرم شبکه دو سریال «آخرین دعوت» را با موضوع ماورایی ساخت که داستان آن در گذشته و در زمان حال می‌گذشتکه این سریال هم تبدیل به اثری کسالت‌آور شد که حوصله مخاطب را بیش از اندازه سر می برد. سهیلی‌زاده در ادامه پرونده پر کاری خود سریالی به نام «گیلعاد» را با موضوع و مسائل سیاسی دهه چهل شمسی ساخت که در این سریال با بهره‌گیری از نقاط عطف دراماتیک و پیوند قصه تاریخی با قصه‌ای خانوادگی و ملودرام فضای خشک اتفاقات را از نظر دور کند و با آمیختن گره‌های دراماتیک به خط اصلی، موضوع را برای مخاطب جذاب کند. وی با پشت سر گذاشتن تجربه «ترانه مادری» با اعتماد به نفس بیشتری سراغ ساخت دیگر مجموعه های شبانه رفت و مجموعه تلویزیونی «دلنوازان» را با انبوهی از ستارگان تازه کار تلویزیون ساخت . سریالی که به معضلات جوانان جامعه امروز می پرداخت .هر چند برخی از داستان های این سریال کلیشه ای و تکراری بودند؛ اما مخاطب کنجکاو تلویزیون را تا چند ماه به دنبال خود کشاند و تبدیل به اثری پرمخاطب تبدلی کرد.سهیلی زاده در سایه موفقیت دلنوازان در جذب مخاطب دوباره به سراغ یک مجموعه ملودرام خانوادگی جوان پسند برای شبهای گرم تابستان رفت ومجوعه تلویزیونی «فاصله ها» ساخت . سریالی که چند جوان صاحب نام و خوش قیافه را در کنار چند چهره پیشکسوت سینما وتلویزیون به همراه فیلمنامه ای پر از قصه های فرعی به همراه داشت. چه چیزی می توانست بهترین از این برای مخاطب باشد و این سریال هم مورد استقبال خوب مخاطبان شبکه سوم سیما قرار گرفت.
سال گذشته سهیلی زاده سریال «سه – پنج – دو»را با موضوع حواشی فوتبال برای شبکه تهران ساخت و این اثر با در ابتدا مایه‌های خوبی برای رسیدن به یک «کمدی موقعیت» خوب و موفق را در خود داشت که در گذر از کلیات به جزئیات از دست رفت و به نتیجه خوبی منتهی نشد. تا جایی که ناتوانی در خلق داستانک ها و شاخ و برگ‌هایی که تنه اصلی ماجرا را وسعت ببخشند و جذاب‌تر کنند، کم کم ماجراهای داستان این سریال را به ورطه تکرار‌کشاند . این اثر برای خنداندن تماشاگر مجبور شده که به بیشتر به توانایی بازیگران در خلق تیپ‌های تکراری خلاصه شود و نتیجه هم این شد که یک کار طنز را تا درجه لوده بازی پایین آورد و تبدیل به اثری کلیشه‌های و نخ نما شد. در هرصورت این روزها و شب ها مجموعه تلویزیونی «دختران حوا» در حال پخش است و داستان آن روایت رازها و زندگی زنی به نام «ثریا» با بازی«گوهر خیراندیش» است که در زندان به سر می برد وسریال روایتی از رازهایی ۲۵ سال پیش است که ثریا در زندان برای دختری به نام «شیوا» با بازی«یکتا ناصر» که مددکار زندان است بیان کرده و پرده از راز زندگی سه دختر نوزاد برمی دارد که جای‌شان درگذشته در بیمارستان با یکدیگرعوض شده است. به مرور در طول سریال مددکار زندان درگیر قصه این دخترها شده و دنبال پیدا کردن آنها میرود. به نحوی که زندگی اش با زندگی سه دختر جوان که هرکدام طبقه اجتماعی مختلفی دارند، عجین می شود . دخترانی که امروز بعد از ۲۵ سال هر کدام مربوط به سه قشر ثروتمند، بزهکار و متوسط جامعه شده اند وسرنوشت جداگانه ای پیدا کرده اند. سریال «دختران حوا» پیش از این قرار بود یکی از گزینه های شبکه تهران برای پخش در ماه رمضان باشد اما به دلایلی این اتفاق نیافتاد و مجموعه تلویزیونی «شاید برای شما هم اتفاق بیفتد» جای آن را گرفت. به هرحال باید منتظر بود و دید که آیا مثل همیشه برگ برنده سریال های ملودرام و خانوادگی در دست سهیلی زاده قرار می گیرد و وی آیا می تواند مخاطب را هر شب پای تلویزیون وطنی بنشاند و باعث شود که مخاطبان ما به سمت شبکه های ماهواره ای گرایش پیدا نکنند؟ . اما آنچه که این روزها می توان از سلیقه مخاطب تلویزیون وسینمای ایران فهمید این است که مخاطب امروز به شدت از فیلم ها وسریال های کلیشه ای و نخ نما شده خسته شده و دوست دارد آثاری از سوی هنرمندان ، تهیه کنندگان و مسولین تلویزیون وسینما ساخته شود که نگاهی نو وجذاب به موضوعات روزداشته باشد و بتواند حرف دل مردم باشد و دغدغه های آنها را به تصویر بکشد. اگر غیر از این باشد مخاطب قطعا به دنبال دلمشغولی های دیگر خواهد رفت و به سینما پشت خواهد کرد و تلویزیون خود را هم روی کانال های بی محتوای ماهواره تنظیم خواهد کرد.
