مجید امرایی در برنامه پرده ی آخر از شبکه رادیویی گفت و گو وی با اشاره به صبغه ی ۱۷۰ ساله ی تئاتر درمانی در جهان گفت: زمانی که تئوری های روانشناسی از هنرها کمک خواستند، بحث تئاتر درمانی پیش آمد، به عبارتی دیگر هنر ابزاری شد برای اصلاح رفتاری انسان ها و نمایش های مختلف از آن به بعد کار پالایش انسانی را هم بر عهده داشتند.
برنامه پرده آخر با موضوع تئاتر درمانی و با حضور دکتر مجید امرایی (درمانگر نمایش ، پژوهشگر و مدرس دانشگاه) و غلامرضا عربی (کارگردان و نمایش درمانگر) روی آنتن رفت.
مجید امرایی در برنامه پرده آخر با اشاره به تعریف تئاتر درمانی، گفت: نمایش درمانی، درمانی است کمکی و غیر دارویی که با مدد تکنینک ها و فرآیند های نمایشی و بهره گیری از تئوری های نمایشی در مسیر رفع مسایل روحی، روانی و رفتاری اشخاص گام بر می دارد.
وی همچنین در ادامه افزود: در ابتدای امر هر نمایش تکنیک ها و تئوری های نمایشی وجود دارد، اما در پس اجرای هر نمایش یک فرآیند پالایشی وجود دارد که منجر به پالایش روحی و روانی می شود، و واکنش افراد و تفکرات مختلف بر روی صحنه حس همزاد پنداری را افزایش داده و سبب راحتی فکری می شود.
این پژوهشگر حوزه ی درمانی تئاتر در خصوص شکل گیری تئاتر درمانی در دنیا گفت: وقتی که علوم مختلف تخصصی تر شد و نگاه ریز تری پیدا کرد، هنر نمایش را در زاویه دید خود قرار داد.
وی با اشاره به صبغه ی ۱۷۰ ساله ی تئاتر درمانی در جهان گفت: زمانی که تئوری های روانشناسی از هنر ها کمک خواستند، بحث تئاتر درمانی پیش آمد، به عبارتی دیگر هنر ابزاری شد برای اصلاح رفتاری انسان ها و نمایش های مختلف از آن به بعد کار پالایش انسانی را هم بر عهده داشتند.
مجید امرایی با اشاره به مرز بین نمایش درمانی و تئاتر درمانی گفت: نمایش درمانی هیچ گاه برای مخاطب اجرا نمی شود و برای صحنه طراحی نشده است بلکه با فرد و شخص کار دارد، اما تئاتر درمانی همواره با حضور مخاطب و رابطه ی آن با بازیگران و عوامل اجرایی روی صحنه می رود و شامل نمایشنامه و قوانین جاری در تئاتر است.
در بخش دیگر این برنامه غلامرضا عربی در خصوص آخرین اجرای نمایشی خود (فصل بهارنارنج) با افراد نابینا گفت: روزی که قرار شد با افرادی که دچار عارضه ی بینایی هستند روی صحنه برویم، با مجموعه ای از انسان هایی رو به رو بودیم که علاقه ای به صحنه نداشتند و به هر شکل ممکن از جامعه کوچک خویش کنار گذاشته شده بودند.
وی با بیان این که اساسا انسان تمایل به حضور در گروه را دارد، اظهار داشت: وقتی شخصی از گروه کنار گذاشته می شود، دچار درگیری ها و افسردگی می شود.
این کارگردان تئاتر همچنین در ادامه افزود: بازیگران نمایش فصل بهار نارنج به طوری از جامعه ی خویش کنار گذاشته شده بودند که هیچ رغبتی به حضور در گروه های اجتماعی نداشتند، اما وقتی که گروه شکل گرفت با ایجاد دوستی ها وارد محیط گفت و گو شده و روند رو به رشدی داشتند.
وی در همین خصوص اضافه کرد: اکثر بازیگران نمایش با ابراز تاسف از عارضه ی خویش (بینایی) بازی در این نمایش را کاری سخت و دور از ذهن می دانستند. در حالی که هدف اصلی نمایش ایجاد گروه و دوستی بود.
غلامرضا عربی با اشاره به گفته های استاد عباس جوانمرد، تاکید کرد: تمام تئاتر آن چیزی نیست که روی صحنه اجرا می شود، بلکه بخش عمده ای از تئاتر را معاشرت ها و دوستی های در آن تشکیل می دهد.
وی با بیان این که در نمای فصل بهار نارنج ارتباط و دوستی در راس کار بود، خاطر نشان کرد: بازیگران این نمایش با اعتماد به ما و خارج از هر گونه ترحم از سوی عوامل در فضایی کاملا دوستانه و مطلوب مشغول به فعالیت شدند.
این پژوهشگر حوزه ی درمانی تئاتر در خصوص مخاطبان این نمایش گفت: تمام تلاش ما این بود که مخاطبان این نمایش به دور از هرگونه ترحم و حس حمایتی در سالن حضور پیدا کرده و نمایش را ببینند.
وی همچنین در ادامه افزود: اکثر مخاطبان نمایش بهار نارنج در روند اجرا به قدری تحت تاثیر نمایش و اتفاقات در آن قرار می گرفتند که پس از ممدتی کوتاه شرایط جسمی بازیگران را فراموش کرده و فقط در گیر سیر داستان می شدند.
کارگردان نمایش فصل بهار نارنج با اشاره به نمایشنامه تئاتر ، اظهار داشت: نمایشنامه ی این کار طوری پیش می رفت که تمام اعضای نمایش خودشان را به جای بازیگران گذاشته و همراه با آنان پیگیر داستان می شدند.
فایل صوتی برنامه پرده آخر با اجرای علی جعفری از وبگاه شبکه رادیویی گفت و گو قابل دریافت است، همچنین متذکر می شود، این برنامه هر جمعه ساعت ۱۶ الی ۱۷ از شبکه رادیویی گفت و گو قابل دریافت است.