مراسم یادبود «شب بخارا» برای استاد باستان‌شناسی ایران
مراسم بزرگداشت «سید محمود موسوی»، استاد باستان‌شناسی به همت مؤسسه باستان‌پژوهی و مجله بخارا در کانون زبان فارسی برگزار شد.
تاريخ : يکشنبه ۲۷ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۱۱
به گزارش هنرنیوز؛ عصر روز شنبه (۲۶ دی) بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار با همراهی بنیاد ملت، پژوهشکده باستان‌شناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مؤسسه باستان‌پژوهی و مجله بخارا میزبان شب «محمود موسوی»، پژوهشگر و باستان‌شناس ایرانی بود.
در ابتدای این نشست «علی دهباشی»، سردبیر مجله "بخارا" به بیان بخشی از فعالیت‌هایِ استاد باستان‌شناسی ایران پرداخت و گفت: زنده‌یاد استاد محمود موسوی، که در ۱۳۱۶ به دنیا آمد و فقط هفت روز از درگذشت ایشان میگذرد، از چهره‌های شاخص نسل دوم باستان‌شناسان ایرانی است؛ سوابق سرپرستی و اجرای برنامه‌های پرشمار میدانی در گوشه گوشه از خاک ایران و در کنار آن مدیریت حوزه‌های مهم و تأثیرگذار باستان‌شناسی رسمی ایران، چه پیش از انقلاب اسلامی که در زمان تصدی‌گری دکتر فیروز باقرزاده بر مرکز باستان‌شناسی ایران، ایشان مدیر بخش بررسی‌های باستان‌شناختی بود و چه پس از انقلاب که با تشکیل معاونت پژوهشی سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۶۶ و تأسیس مدیریت پژوهش‌های باستان‌شناسی (پژوهشکده باستان‌شناسی بعدی) ایشان نخستین مدیر این بخش بود، او را مدیری مدبر و لایق و کارآشنا و پژوهشگری توانا معرفی می‌کند.
وی افزود: از مهمترین کارهایی اجرایی زنده‌یاد موسوی، سازماندهی حوزه مدیریت پژوهش‌های باستان‌شناسی در حوزه معاونت پژوهشی سازمان میراث فرهنگی و گردهم آوردن برجسته‌ترین باستان‌شناسان واحدهای پراکنده حوزه میزاث فرهنگی در این مدیریت بود. در فروردین‌ماه سال ۱۳۷۳ به همت او و همکارانش، نخستین گردهم‌آیی باستان‌شناسی ایران پس از انقلاب در شهر باستانی شوش، در استان خوزستان برگزار شد. این گردهمایی سند رسمی آغاز دوران نوینی در پژوهش‌های باستان‌شناسی ایران بود.
سخنران اول جلسه «صادق ملک شهمیرزادی» با یادی از خاطرات آشنایی ۵۰ ساله‌اش با وصف شخصیت فرهنگی و علمی «سید محمود موسوی» سخنانش را آغاز کرد: در دوازدهمین همایش باستان شناسی ایران که در موزه ملی تشکیل شده بود، خانم دکتر چوبک لطف کرده و اداره نخستین نشست را به مرحوم موسوی واگذار کردند و به من اجازه دادند تا کنار ایشان بنشینم. محمود انسان آزاده و افتاده و مهربانی بود و نسبت به من محبت داشت. محمود سه خصلت ذاتی داشت: پاکدست و پاک چشم و پاک دل بود. در مورد تألیفاتش گفتند. معمولا باستان شناسان در حفاری‌های خود دست نوشته‌هایی دارند. دو گروه بیشتر نیستند برخی حتی مفهوم دست نوشته‌های خود را درک نمی‌کنند. برخی هم به حدی راحت و زیبا می ویسند که وقتی شما مطالعه می‌کنید، قلم و کاغذ برمی‌دارید و از آن یادداشت‌برداری می‌کنید. محمود از دسته دوم بود. من شخصا هر وقت نوشته‌ای از محمود ،می‌خواندم دو سه‌بار می‌خواندم. دفعه اول به هدف یادداشت‌برداری و دفعات بعد بخاطر قلم زیبایش. نثر مسجع سعدی را نداشت، اما نثر متعلق به خود او زیبا بود.
در ادامه این جلسه؛ متن پیام دکتر «حکمت‌الله ملاصلاحی» توسط دکتر میثم لباف خاینکی قرائت شد:«جامعه میراثیان و باستان‌شناسان میهن ما در شرایطی پی به پی، نسلی نجیب، سخت‌کوش با گنجینه‌ای از میراث علمی و عملی و معنوی غنی باستان‌شناسانش را از کف می‌دهد که مواریث فرهنگی میهن ما همچنان در معرض تجاوز و تخریب و تاراج گسترده قرار دارد و ستون فقرات بناها و بافت‌های تاریخی و سنتی‌اش یکی از پی دیگری در هم شکسته و تخریب می‌شود و برای همیشه از میان می‌رود.
در شرایطی این چنین، نگران‌کننده و موقعیتی غم‌انگیز که مواریث مدنی و معنویت میهن ما با آن دست و پنجه می‌فشارد، زخم‌های فقدان و درگذشت میراثی مردی نجیب و میهن‌دوست و غیرتمند و غیور و فاضل هم عمیق‌تر بر جان انسان احساس می‌شود، هم سخت‌تر و سنگین‌تر ذهن و فکر و خرد انسان را می‌آزارد.»
لحظاتی از جلسه به خوانش متن پیام پروفسور «بوشالار» اختصاص داده شد: «به ریاست پژوهشکده باستان‌شناسی و به همکاران باستان‌شناس عزیزم در ایران،
شنیدن خبر فوت محمود موسوی مایه اندوه بسیار است. او یکی از مهمترین باستان‌شناسان نسل خویش بود که تجربه و مهارت‌هایش را در دوره‌ای به دست آورد که مقارن بود با رشد و توسعه باستان‌شناسی ایران. او در چندین جا فعالیت کرد، در شمال، در فارس و احتمالاً در بسیاری مناطق دیگر. می‌خواهم به یاد او درود بفرستم؛ محمود موسوی قطعاً یک خادم برجسته باستان‌شناسی و میراث ایران بود.
شخصاً، این بخت خوش را داشتم تا در حدود بیست سالی که در تهران اقامت داشتم، همنشین او باشم. مهربانی و پذیرایی گرمش را، از منی که در آن وقت یک تازه‌وارد بودم، به خوبی در ذهن دارم. عمیقا افتخار می‌کنم که دوست او بودم. از او خاطرات بسیاری در تهران دارم، همچنین خاطراتی از یک بازدید بسیار جالب از اردبیل، جایی که محمود موسوی کاوش‌های نجات‌بخشیش را بر دوش گرفته بود. برای مدتی دراز، خاطره یک مرد نجیب برایم خواهد ماند. درگذشت او برای همۀ ما و برای باستان‌شناسی ایران ضایعه‌ای عظیم است.»
