یادداشتی به مناسبت زادروز فردریک شوپن؛
مردی که قلبش را به کلیسا هدیه کرد
فردریک فرانسوا شوپن ( (Frédéric François Chopin متولد اول مارس ۱۸۱۰ آهنگساز لهستانی و از بزرگترین نوازندگان پیانو بود.
تاريخ : جمعه ۱۱ اسفند ۱۳۹۱ ساعت ۲۳:۲۹
بزرگترین خصبت آثار شوپن برخورداری ان از عواطف و احساسات گوناگون است. بسیاری قطعات او را از بهترین تمرینات برای انگشتان یک نوازنده می دانند. اما این تمام خصلت کار او نیست. استفاده او از امکانات سازش برای نمایش نواهای بر آمده از احساسش مهم ترین ویژگی نت هاییست که او اغلب آن ها را برای تک نوازی پیانو نوشته است.
شوپن در روستای « زلازولا » در نزدیکی ورشو، از مادری لهستانی و پدری فرانسوی به دنیا آمد. در ۲۰ سالگی لهستان را به مقصد پاریس ترک کرد و در پاریس به عنوان نوازنده، معلم موسیقی و آهنگساز فعالیت خود را از سر گرفت. یکی از بزرگترین اتفاقات زندگی او در کنار ژرژساند رقم خورد. ارتباطی که ده سال و میان سال های ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۷ ادامه یافت.
استعداد موسیقایی شوپن در سال‌های کودکی اش ظهور کرد تا آنجا که در ورشو« موتسارت دوم » لغب گرفت. شوپن قبل از ۷ سالگی دو پولونز (در سل مینور و در سی بمل ماژور) نوشت که اولی توسط پدر سیبولسکی- سرپرست مدرسه نوازنده ارگ و یکی از معدود ناشران موسیقی در لهستان- منتشر شد. با انعکاس نبوغ خارق العاده او در روزنامه‌های ورشو، شوپن مورد توجه سالن‌های کنسرت اشرافی در ورشو قرار گرفت. او نخستین کنسرت پیانو خود را در ۸ سالگی اجرا کرد. نخستین درس‌های حرفه‌ای پیانو را به مدت 6 سال از زیونی آموخت. ویلهلم وورفل از دیگر اساتید شوپن بود. این نوازنده پیانو درس‌هایی گرانبها در نواختن ارگ و پیانو به شوپن آموخت. شوپن در پاییز ۱۸۲۶ نزد جوزف السنرآهنگساز کنسرواتوار ورشو به یادگیری تئوری موسیقی، هارمونی و آهنگسازی پرداخت.
شوپن اغلب آثارش را برای پیانو نوشت. اما در میان نت هایش می‌توان قطعاتی برای پیانو در کنار سازهای دیگر یافت. گرچه شوپن از آن که او را هنرمند رمانتیک بدانند؛ هراسان بود؛ اما ملودی‌هایش به راستی بیان کننده موسیقی عصر رمانتیک هستند. در موسیقی او عواطف نا هم گون انسانی به هم می‌آمیزد. هم نشینی غم، شادی؛ هیجان، اندوه و شور زندگی وجه شاخصه آثار این نوازنده لهستانی - فرانسوی است.
او تعدادی از فرم‌های موسیقی را ابداع کرد اما مهم‌ترین نوآوری‌هایش را درقالب فرم‌هایی مثل سونات پیانو، والس، نوکتورن، اتود، پرلود و پولونِز به نمایش گذاشته‌است.
شوپن در پاریس با از بهترین نوازندهای پیانو آن زمان آشنا شد که فردریش کالکبرنر، فردیناند هیلر و فرانتس لیست از آن جمله هستند و در همین زمان بود که ارتباط صمیمی او با آهنگسازانی مثل هکتور برلیوز، فلیکس مندلسون و وینچنتزو بلینی شکل گرفت.
او توسط آهنگسازان بسیاری مورد تحسین قرار گرفت؛ تا جایی که روبرت شومان درباره او به دیگران گفت: آقایان، کلاهتان را به احترام یک نابغه بردارید.
هنگامی که شوپن در ۱۸۴۸ آخرین کنسرتش را در پاریس اجرا نمود ؛ به اسکاتلند و انگلستان رفت اما شدیدا بیمار شد تا آنکه در ۱۷ اکتبر ۱۸۴۹ هنگامی که به پاریس باز می‌گشت، در خانه خواهرش لودویکا درگذشت. روز پس از آن ماسکی از صورت و دست‌هایش ساختند و سپس بدن او را گورستان پر لاشز به خاک سپردند. به وصیت او و به ابتکار خواهرش، قلب او به میهن اصلی او لهستان برده شد و امروز در کلیسایی در ورشو نگه‌داری می‌شود.
همه آثار شوپن برای پیانو نوشته شده‌اند . این آثار یا به صورت تکنوازی یا با همراهی پیانو دوم، ویلن، ویلن سل، آواز و یا ارکستر نوشته شده اند.
آثار طولانی او همانند ۴ بالاد، ۴اسکرتزو، بارکاروله۶۰.Op، فانتزی ۴۹.Op و سونات‌هایش همانند آثار کوتاه تر او مثل ایمپرومتوها، مازورکاها، نوکتورن‌ها، والس‌ها و پولونزهای او، جایگاهی تثبیت شده در بین آثار (رپرتوار) پیانو دارند.دو مجموعه مهم شوپن برای پیانو تنها عبارت اند از ۲۴ پرلود ۲۸.op و اتودهای ۱۰.op و ۲۵.op.
