به گزارش هنرنیوز، سرچشمه‌ی آب رکنی در جایگاهی بالاتر از پلیس راه شیراز - مرودشت و ۱۲ کیلومتری شمال شیراز قرار دارد. بنا بر اسناد تاریخی کاریز(قنات) این آب توسط رکن الدوله دیلمی به سال ۳۳۸ مهی(ه.ق) ساخته شده است.آب رکن آباد ضمن آبیاری روستای اکبر آباد و گذر از دامنه تپه‌ها و کوه‌ها از دروازه قرآن وارد شیراز می‌شده و محله‌های زیادی ازجمله هفت تنان، چهل‌تنان و حافظیه و باغ‌های اطراف را مشروب می‌کرده و سرازیر می‌شده است. 



سیاوش آریا دبیر انجمن مهرگان در گفت و گو با هنرنیوز درباره‌ی وضعیت این چشمه می‌گوید: « دربرنامه گشت و گذاری که ۲۹ خرداد ماه، ازتفرج گاه چشمه رکنی(رکن آباد) داشتم، شوربختانه با نمایی بسیار زشت و اسف‌بار و تلی از زباله‌هایی که در چشمه و پیرامون آن رها شده بودند، روبرو شدم که دل هر دوستدار زمین و طبیعت را به درد می‌آورد.وضعیت غیر قابل تحمل و کثیف بود که بیش از چندین دقیقه یارای ماندن را نداشتیم و مجبور به ترک آن جایگاه که روزی سرآمد و زبانزد مردمان شیراز و حتا کشور بود شدیم!»


به گفته‌ی این فعال میراث فرهنگی یادگاری نوشتن بر روی سنگ چین‌ها که سکویی برای نشستن است، آتش زدن تنه و کُنده درختان، پخش انبوهی از زباله‌ها، ریختن ذغال و سوخته‌ی آن و البته فروش قلیان تنها گوشه‌ای از وضعیت نابسامان این تفرجگاه را نشان می‌دهد! 

او اضافه می‌کند:« با آن که شهرداری، نیروهای پلیس و دیگر نهادها بارها و بارها از ممنوعیت فروش قلیان در کنار خیابان، بلوارها، پارک‌ها و به ویژه در کنار چشمه‌ها سخن گفته‌اند، اما معلوم نیست چرا در چنین جایگاه زیبا و با ارزشی هنوز فروش قلیان آن هم به گونه گسترده وجود دارد؟ آیا از دید مسولین مربوطه پنهان مانده است؟»


آریا از ساخت مجتمعی برای جذب گردشگران و رفاه حال مردم طی چند سال گذشته توسط شهرداری یا میراث فرهنگی خبر می‌دهد که این پروژه هم چنان حتا در روز تعطیل در حال اجرا است و حضور کارگران در این محل گویای این موضوع است که مسوولان از وضعیت اسف‌بار این چشمه تاریخی ناآگاه نیستند.


او متذکر می‌شود:« به هر روی اگر هر چه زودتر اقدامی برای جمع‌آوری زباله‌ها وغیره نشود، بزودی بایست چشم به راه مرگ زمین و طبیعت زیبای آن باشیم! چرا که کارشناسان محیط زیست می‌گویند پسماندها به ویژه پلاستیک(که تا ۵۰۰ سال جذب زمین نمی شود) اثرات بسیار مخربی را بر زمین و زندگی مردمان می‌گذارند.»

به گزارش هنرنیوز، حافظ شیرازی، در کنار گلگشت خود مصلا از صفای آب رکنی بسیار یاد کرده است:

نمی‌دهند مرا اجازت به سیر و سفر/ نسیم خاک مصلا و آب رکن آباد

شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم/ عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است


در دوران شهریاری کریم خان زند، به فرمان وی بخشی از این آب را از طریق یک آب راهه( کانال) در زیر رودخانه خشک به داخل شهر آورده، پس از مشروب کردن ساختمان‌های اطراف و میدان و باغ نظر(موزه پارس کنونی) باقی آن را به داخل بافت شهری و خانه‌های مردم هدایت می‌کرده است


تاریخ نگاران درباره‌ی گوارایی این آب، توصیف‌های زیبایی نوشته‌اند. ادوارد براون در کتاب یک سال در میان ایرانیان می‌نویسد : از دیدن آب رکنی لذت بردم.آب زلالی که از سرچشمه‌ی کوهستانی رکن آباد بیرون می‌آید، چشم را و صدای ریزشش گوش را نوازش می‌دهد. من نیامده بودم که آب رکن آباد را برای خود دوست بدارم زیرا می‌دانستم که جز مشتی آب چیز دیگری نیست، ولی رکن آباد را از این جهت دوست داشتم که نام او با چیزهای دیگری که من دوست می‌داشتم قرین و شاید مشابه بود.زیرا هرکس که حافظ را دوست بدارد طبعا شیراز و رکن آباد را دوست دارد و حتا به عقیده‌ی من اگر کسی حافظ را هم دوست نداشته باشد، نمی تواند از دوست داشتن رکن آباد خودداری کند، زیرا این نهر بر اثر فکر و قریحه‌ی یک شاعر(حافظ) جزء آثار جاویدان طبیعت شده است
عکس : سیاوش آریا