برای اینکه بخواهی با اثر هنری در ذهن جامعه ماندگار شوی باید ویژگی‌های فراوانی را همراه هم داشته باشی. تولید یک اثر هنری به صورت دسته جمعی شرایطی را می‌طلبد که برخی از گروه‌ها توانسته‌اند این شرایط را در درون خود ایجاد کنند و برخی نه!. گروهی که مهران مدیری به عنوان سرگروه آن به حساب می‌آید خوب یا بد توانسته اعتماد جامعه را برای تعریف قصه‌های خود جلب کند. گواه این ادعا آثاری است که او تا به حال ساخته و مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. حالا اینکه این آثار تا چه حد به لحاظ فنی یا محتوایی کیفیت لازم را داشته و توانسته حرکتی به سوی تعالی را ایجاد کند موضوعی است که در این نوشته قصد پرداختن به آن نداریم. گروه مهران مدیری وقتی در تلویزیون کار می‌کرد، به این دلیل که به لحاظ مالی به رسانه ملی طرف بود، دیر یا زود می‌توانست عواملش را به لحاظ مادی تأمین کرده و ادامه راه را میسر کند؛ اما در مجموعه قهوه تلخ این اتفاق نیافتاد. مجموعه قهوه تلخ اگرچه با تهیه‌کنندگانی همراه بود که پیش از این هم در تلویزیون با مدیری همکار بودند اما بخش خصوصی مختصاتی دارد که باید قواعدش را بلد بود. مجموعه قهوه تلخ با تبلیغات فراوان وارد شبکه نمایش خانگی شد. مردم هم، از آن رو که مدیری را می‌شناختند و گروه همکار او را دوست داشتند با این مجموعه همراه شدند؛ اگر چه عده‌ای به خاطر جوایز هم به خرید این مجموعه دست می‌زدند که البته پس از مدتی آن‌ها هم به مخاطبان پیوستند؛ این اعتماد متقابل مردم به مدیری و گروهش؛ و گروه قهوه تلخ به مردم؛ باعث شد این کار به صورت ناباورانه‌ای حتی در سطح گسترده کپی نشود؛ و همه علاقمند بودند نسخه اورژینال داشته باشند. سال گذشته و در ماه مبارک رمضان این سریال با وقفه‌ای یک ماهه مواجه شد و همین مسأله پرده از بسیاری اختلافات برداشت. این اختلافات؛ در دو بخش خلاصه می‌‌شد؛ درون گروهی، برون گروهی؛ بعد از ماه رمضان مشکلاتی که اول عنوان می‌شد برون گروهی و با وزارت ارشاد است، به درون گروه کشیده شد و مسایل مالی وسط آمد و تسویه حساب‌های مالی اعضاء. نویسنده‌ها از یک طرف گفتگو می‌کردند و اخبار ضد و نقیض هم به شدت بر این پنهان کاری دامن می‌زد.
تا اینکه پس از توزیع قسمت ۲۵ مجموعه «قهوه تلخ» که به دلایلی پخش آن متوقف شد؛ هشت ماه بعد پس از برطرف شدن مشکلات مجموعه، قسمت‌های بعدی روانه بازار شد و عوامل پروژه تصویربرداری قسمت‌های پایانی را آغاز کردند.
این مجموعه طبق گفته کارگردان و تهیه‌کننده، باید در ۳۷ قسمت به پایان می‌رسید اما بیش از یک ماه پیش که قسمت ۳۴ وارد شبکه خانگی شد، با وجود اینکه قرار بود هر هفته یک قسمت وارد بازار شود، مجددا توزیع مجموعه متوقف شد و دیگر خبری از ادامه تولید آن هم منتشر نشد.
الوند نویسنده این مجموعه خبرهای تازه‌ای در این باره داشت. او هفته گذشته در گفتگویی اعلام کرده بود که: «قسمت ۳۵ و ۳۶ آماده پخش است و حتی حدود نیمی از فینال کار نیز تصویربرداری شده‌است. ما ۱۰ روز برای گرفتن صحنه پایانی «قهوه تلخ» وقت لازم داریم؛ اما متاسفانه هنوز خبری در ارتباط با ادامه مجموعه و گرفتن این صحنه‌ها از تهیه‌کنندگان کار (حمید و مجید آقاگلیان) نیست. وی افزود: هر چقدر هم به همراه دیگر عوامل پیگیر این موضوع می‌شویم به هیچ نتیجه مشخصی نمی‌رسیم. این در حالی است که آنها با عوامل نیز تسویه حساب نکرده‌اند و برای اینکه عوامل ضبط این صحنه‌ها را دوباره آغاز کنند، نیاز است که مبالغ تعیین شده و بدهی دوستان پرداخت شود».
نکته اینجاست که مردم می‌گویند هر اتفاقی می‌خواهد درون گروه یا بیرون بیافتد؛ ارتباطی به ما که مخاطبیم ندارد. ما قصه‌ای را در ابتدا و بر پایه اینکه به شما اعتماد داشته‌ایم آغاز کرده و الان به خاطر عده‌ای این کار متوقف شده است. توقف این کار باعث می‌شود دیگر مخاطب به هیچ مجموعه دیگری اعتماد نکند. الان «قهوه تلخ»؛ «ساخت ایران»؛ «قلب یخی» و ... تنها یک مجموعه نیستند؛ این آثار مخاطبان را دنبال خودشان برده‌اند و به خاطر اینکه مخاطب وسط کار رها نشود باید به نوعی این آثار را به سرانجام رساند. یک تهیه کننده و یک کارگردان نباید این حق را داشته باشد که هر وقت کمی از سود سرشارش کم شد کار را بخواباند؛ وزارت ارشاد و سازمان سینمایی باید ترتیبی اتخاذ کند که تهییه کننده‌ها نتوانند وسط کار به هر دلیل کار را تعطیل کنند و مردم را معطل بگذارند؛ بی اعتمادی مردم به این مجموعه‌ها دارد به شکل فراگیری افزایش پیدا می‌کند و دلیلش هم نگذاشتن سازو کار قانونی برای التزام به ادامه ساخت توسط عوامل است. این التزام قانونی باید پیش از ساخت داده شود تا مردم وسط کار رها نشوند.