در چند دهه اخیر، تاریخ هنر به نحو چشمگیری از طبقه‌بندی و تحلیل سبک‌شناختی آثار هنری فراتر رفته است. کتاب‌هایی که در برگیرنده متن‌های برگزیده درباره موضوعات محوری در تاریخ هنر هستند، مصالحی برای پژوهش‌های عمیق‌تر فراهم می‌کنند که از آن جمله، می‌توان به کتاب «تاریخ هنر و روش‌های آن: گزیده انتقادی» نوشته اریک فرنی اشاره کرد.
«مبانی تاریخ هنر» کتابی مقدماتی برای دانشجویان دوره کارشناسی و خوانندگان عمومی است که به تاریخ هنر و هنرهای تجسمی علاقه‌مندند. نویسندگان اثر ضمن معرفی رویکردهای غالب در تاریخ هنر، تلاش کرده‌اند بنیان‌های نظری هر یک از قلمروهای هنری را با زبان ساده و قابل فهم تبیین کنند. آن‌ها تاثیرپذیری‌ها و تاثیرگذاری‌های نحله‌های فکری را شمرده و فواید و کاستی‌های به کار گرفتن این نظریه‌ها را با ذکر مثال نشان داده‌اند. کتاب مورد نظر از نسخه اصلی کتاب «Art History: the basics» ترجمه شده که در سال ۲۰۰۸ منتشر شده است.
«نظریه‌های هنری و تاریخ‌های هنر»، «فرمالیسم، مدرنیسم و مدرنیته»، «دنیای که هنوز می‌توان برنده آن بود: مارکسیسم، هنر و تاریخ هنر»، «نشانه‌شناسی و پساساختارگرایی»، «روانکاوری، هنر و خود پنهان»، «کشف پسامدرنیته»، «چشم‌اندازها و همجواری‌های جهانی‌شده» و «هنر و تاریخ هنر: وب‌سایت‌ها» عنوان فصل‌های این کتاب هستند.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
تحول نظریه‌های نشانه‌شناختی را، از آن هنگام که سوسور و پرس نخستین بار الگوهای نشانه‌ای خود را صورت‌بندی کردند، می‌توان کاوشی در طریقه خلق معنا در زبان دانست. نخستین مرحله این تحول - یعنی ساختارگرایی - بر ماهیت ساختاری نظریه‌های نشانه و معنا مبتنی بود. دومین مرحله - پساساختارگرایی - در دهه ۱۹۷۰ تفوق یافت و ثبات نشانه و معنا را زیر سوال برد. دیدیم که این امر چگونه منجر به خلق الگویی تماما عقلانی شد - الگویی که در آن هر نشانه به طور بالقوه می‌تواند هر معنایی بدهد.
از یک سو، جستجوی سرچشمه معنای نشان داده است که نشانه‌ها را می‌توان دستکاری کرد؛ نشانه‌ها در معنای خود به نشانه‌های دیگر متکی‌اند و عمدتا به صورت اجتماعی ساخته می‌شوند. این «فروپاشی» معنا را پساساختارگرایانی همچون فوکو، دریدا و کریستوا، از آن حیث که چشم‌اندازهای بالقوه جدیدی را برای درک نشانه‌ها، متن‌ها و گفتمان‌ها فراهم می‌کند، قدر نهاده‌اند. ولی، نظریه‌پردازانی دیگر این نسبی‌سازی باری به هر جهت را رد کرده و چنین استدلال کرده‌اند که در این موضوع زیاده‌روی‌هایی رخ داده است. نظریه‌پردازان مارکسیست، کسانی همچون دیوز(۱۹۸۷) و ایگلتون (۱۹۹۰) به انکار علنی ارزش‌های جاافتاده‌ای که از پروژه آزادسازی اجتماعی «روشنگری» برخاسته‌اند، حمله کرده‌اند.
این کتاب با ۳۳۶ صفحه مصور، شمارگان هزار و ۵۰۰ نسخه و قیمت ۱۶ هزار تومان منتشر شده است.
