جهانگیر الماسی کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد این فیلم گفت: برای تولید این فیلم، چندین ماه همه عوامل زحمت کشیدند و من واقعا چند ماه نخوابیدم تا این فیلم تولید شود.
وی با بیان اینکه فیلم «رنج و سرمستی» فیلم خوب و زیبایی شده است افزود: من در عرصه کارگردانی سینما، در حال شاگردی هستم. من شاگرد همه همکارانم در سینما و خاک پای همه عزیزان در رسانه‌ها هستم. مسئولیت و وظیفه ساخت این فیلم به من سپرده شد و من هم تمام تلاشم را انجام دادم تا آن را به نحو احسن بسازم.
الماسی اضافه کرد: در ساخت این فیلم سعی کردم سه عنصر هنر، رسانه و صنعت مراعات شود. چرا که معتقدم یک فیلم هم باید پر مخاطب باشد؛ هم اطلاعاتی را که به مردم می‌دهد درست و شفاف باشد و هم اینکه محرک، مهیج، حافظ منافع ملی، مرزهای فکری، فرهنگی، جغرافیایی و عقیدتی مردم باشد و از همه مهم‌تر اینکه بایستی با مختصات و کیفیت هنری روز دنیا هم مطابقت داشته باشد.
وی با بیان اینکه تدوین این فیلم توسط کیانوش عیاری به اتمام رسیده است و فیلم در مرحله صداگذاری و افکت تصویری است تصریح کرد: حوزه فرهنگ حوزه حساسی است و امیدوارم با روی کار آمدن دولت جدید که توجه به بخش فرهنگی را دغدغه خود می‌داند. سرمایه گذاری در بخش فرهنگی افزایش یابد چرا که همه مسائل ما ناشی از ضعف فرهنگی است.
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون یادآور شد: اگر اهالی این کشور به حال خودشان‌‌ رها شوند و دستگاه‌های فرهنگی ما فکری به حال آنان نکنند، باور کنید که آنتن‌های فرهنگی بیگانه، خیلی راحت این مردم را کنترل خواهند کرد؛ برای اینکه آن‌ها برنامه دارند. خارجی‌ها سیاست‌های دقیقی برای تولید و پخش فیلم‌ها و برنامه‌های خود در ماهواره دارند. این درحالی است که ما هنوز برای تولیدات سینمای خودمان هم، تعریف مشخصی نداریم که تحت چه الزاماتی، چه واجباتی و چه نیازهایی باید فیلم تولید کنیم.
جهانگیر الماسی خاطرنشان کرد: عمر ما خیلی کوتاه است. ما خیلی زود باید از صحنه خارج شویم و به خاک بپیوندیم. واقعا به عنوان یک هنرمند، چه چیزی از خودمان به جا گذاشتیم؟ اگر ما فیلم مناسب برای جوانانمان تولید نکنیم. آنتن‌های ماهواره‌ای و فیلم‌های قاچاق در انتظار آنان خواهند بود. بی‌شک ماهواره‌ها و فیلم‌های قاچاق هم با اهداف خاصی تولید می‌شوند. مطمئن باشید در غرب، فیلم‌ها بی‌جهت تولید نمی‌شوند. یعنی اینگونه نیست که یک نفر، شب بخواهد و صبح که بلند شد فیلمنامه‌ای نوشته باشد. آنان به فکر بازار فروش، جذب پول و از همه مهم‌تر به فکر تاثیر در ذهنیت و مغز مخاطب هستند که شاید این بخش مهم‌تر از فروش فیلم هم باشد.
بازیگر فیلم سینمایی «لنگرگاه» با اشاره به فرهنگ غنی ایرانیان در طول هزاران سال قبل گفت: با همه پیشینه فرهنگی غنی که کشور و مردم ما دارند اما متاسفانه فردگرایی و توجه به امیال شخصی باعث شده ما هرگز نتوانیم حتی منافع جمعی خود را در واحدهای کوچک و تعاونی‌های روستایی و شهری تامین کنیم؛ چرا؟ فقط به این خاطرکه همیشه به «منافع فردی» و به فکر سود خودمان بودیم و اتفاقا این سود فردی بیشتر در زمان‌هایی بوده که ما مسئولیتی را برعهده داشتیم. چرا باید یک نفر درحالی که یک پست عالی در کشور دارد به یکباره ۳ هزار میلیارد تومان پول مملکت را بردارد و ببرد و بعد بفهمیم که ایشان مدیر عامل بانک ملی کشور بوده این یعنی چی؟ این حرص و طمع در کسی که ادعای دینی هم داشته چه معنایی دارد؟ این مسائل نشان می‌دهد که نظام ارزشی ما به هم ریخته است. آن یکی آقازاده آن یکی آقازاده یعنی چی؟ یعنی اینکه نظام ارزشی ما از هم پاشیده شده است و باید از نو ساخته شود.
این سینماگر با بیان اینکه متاسفانه همه «پول» را می‌شناسند و این خطر جدی برای یک کشور است خاطر نشان کرد: اگر قرار باشد همه ما فقط به پول اهمیت بدهیم و یادمان برود که ایرانی هستیم، مسلمان و شیعه هستیم، برادر و خواهر هستیم. پس چه نیازی به هزاران سال فرهنگ و تمدن داشتیم. این لفظ برادر و خواهری که در اول انقلاب به همدیگر می‌گفتیم خیلی گرامی بود. بعد به تدریج برخی‌ها به تمسخر این واژه‌ها پرداختند و لفظ برادر و خواهر از سربرگ‌های سازمان‌ها و ادارات کشور هم حذف شد.
بازیگر فیلم سینمایی «پشت پرده مه» یادآور شد: مشکل امروز ما مشکل فرهنگی و ارزشی است. ما باید به هویت خودمان برگردیم. ایرانی‌ها مردم نازنین و گلی بودند. بیاییم این نظام ارزشی را که با پول پرستی فراهم شده با رفتارهای درست درهم بشکنیم و نظام ارزشی واقعی را احیا کنیم. من در خیابان صحنه‌ای دیدیم که نشان می‌داد همه چیز پول است. پسری که شاید درآمدش تنها کفاف کرایه خانه‌اش را می‌کرد با دختر خانمی در خیابان راه می‌رفتند گویا به خاطر مسائل مالی جرو بحثشان شد و دخترخانم قهر کرد و سوار یک ماشین «پورشه» یک میلیارد تومانی شد که‌‌ همان لحظه از کنارشان عبور می‌کرد. من آنجا دیدم یک چیزی به وسیله اتومبیل پورشه قربانی شد که همه چیز انسان‌ها است یعنی «عشق». چرا که هدف از خلقت، عشق است. به نظرم در حوزه فرهنگ، رجعت به معارف الزامی است. ما باید به «عرفان اسلامی» در فیلم‌ها و تئاتر‌هایمان توجه کنیم. باید به گذشت، وفاداری، محبت و به عشق توجه کنیم. این واژه عشق را آنقدر در سینما دستمالی نکنیم.
الماسی تاکید: باید این مملکت را بسازیم. متاسفانه امروزه رسانه‌های خارجی با انواع و اقسام تهمت‌ها سعی می‌کنند ما را نسبت به خودمان بیگانه کنند. لذا ضروری است که سیستم فرهنگی نسبت به این هجمه بی‌تفاوت نباشد.