آرزو افشار در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در پاسخ به این سوال که آیا ما در عرصه بازیگری در سینما و تلویزیون باندهایی وجود ندارند که نمی خواهند عده ای جوان وارد این عرصه شوند؟  من هم منکر آن نمی‌شوم اما واقعاً جز اینکه خودمان را ناراحت و نا‌امید کنیم چیز دیگری نسیب مان نمی‌شود. کسی که در این راه قدم می‌گذارد بیشتر از هر چیز دیگری باید دو مسئله را رعایت کند یکی داشتن امید و دیگری تحمل و انتظار است. استاد عزیزم امین تارخ سال‌ها پیش در بدو ورودم به این حرفه این موارد را به بنده گوش زد کرد و من هم امروز سر کلاس‌هایی که در دانشگاه دارم و به بچه‌ها تدریس می‌کنم این موارد را می‌گویم.

وی در ادامه گفت: البته مسئله امید و انتظار برای بازیگران حرفه‌ای هم که دائماً مشغول کار هستند نیز وجود دارد چرا که هر زمان که مشغول فیلم برداری فیلمی هستند می‌دانند که این فیلم به زودی به پایان می‌رسد و دوباره باید انتظار بکشند تا افراد دیگری آن‌ها را برای کار بعدی دعوت کنند. همه افرادی که در این حرفه فعالیت دارند به نوعی باید امید و انتظار را در لحظه لحظه‌های زندگیشان همراه خود داشته باشند.

افشار با اشاره به اینکه برای موفقیت و رسیدن به خواسته‌هایمان باید تلاش کنیم گفت: محسن طنابنده ازهم کلاسی های بنده در دوره مقطع لیسانس بوده است و بنده شاهد تلاش وی بوده‌ام. ایشان از هیچ کاری به راحتی نمی‌گذشتند مثلاً در حوزه پانتومیم بسیار زحمت می‌شکیدند و امروز ثمره تلاش‌هایش را گرفته است. هانیه توسلی هم ازدیگر دوستانی بود که بنده شاهد پی گیری آن نسبت به حرفه‌اش بوده‌ام. ایشان دائماً کتاب می‌خواندند و مطالعه جزو برنامه روزانه‌شان بوده است. نگار جواهریان و النازشاکردوست که از شاگردان بنده در دانشگاه هنر و معماری بودند نیز به همین صورت تلاش بسیاری کرده‌اند تا در این جایگاه قرار بگیرند.

وی در ادامه گفت: با توجه به اینکه بنده معلم هستم و در دانشگاه هم در این رشته بازیگری تدریس می‌کنم و بنا به فراخور کارم با قشر زیادی از علاقه مندان به تئا‌تر و بازیگری سر و کار دارم و دوست دارم به این دوستانم سفارش کنم که تحصیل را در روند کاری خود در اولویت قرار دهند به خصوص نظم و انظباتی که یک بازیگر باید داشته باشد جزو مواردی است که باید برای جوان‌ها جا بیافتد. در حال حاضر فضا برای ورود جوان‌ها بسیار سخت‌تر شده است در این سال‌ها تعداد علاقه مندان به بازیگری و هنرجو‌ها به شدت بیشتر و بیشتر شده و این عرصه را برای ورود سخت‌تر می‌کند اما اعتقاد قلبی بنده این است که هر کسی به هر جایگاهی که انتظار داشته باشد می‌تواند برسد به قول قدیمی‌ها (دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد).

بازیگر مجموعه «باران» درباره اینکه چرا آنقدر دیر به عرصه کار‌های تصویری وارد شد به هنرنیوز گفت: ورود به فضای کارهای تصویری خیلی زود‌تر از این‌ها برای من اتفاق افتاد بنده کارم را به صورت جدی در سینما با فیلم سینمایی «کمکم کن» به کارگردانی مرحوم رسول ملاقلی‌پور شروع کردم، اما بعد از آن موقعیت‌هایی را ازدست دادم چرا که ترجیه می‌دادم که تئا‌تر کارکنم. الان پشیمان نیستم چون اگر این کار را کرده بودم گروهی را که امروز درتئا‌تر دارم از دست می‌دادم و در نتیجه تجربه امروز را هم نداشتم. البته شاید یکی دیگر از دلایلش این بود که بنده توانایی انتخاب کردن را نداشتم ولی بعد از مدتی با فیلم «ماهوش» درمنش برگشتم.

وی در باره اینکه آیا از جایگاه فعلی‌اش راضی است گفت: نکته مهم اینجا است که از جایگاهی که در حال حاضردر آن هستم راضی‌ام و دوستش دارم. بنده مقالات متعددی را در زمینه تئا‌تر و بازیگری نوشتم هم چنین چند کتاب دارم که به چاپ رسیده است استادان خوبی در این مدت داشتم و شاگردانی که امروز به آن‌ها افتخار می‌کنم. در زمینه تئاترو بازیگری جزو چندین نفری هستم که در زمینه حرکت (act) در تئا‌تر فعالیت دارم. تمام این موارد باعث شده که اینجایگاه هم را به شدت دوست بدارم چرا که نخواستم بدون شناخت و یک سری توهم‌ها به سرعت وارد این فضا شوم.