به گزارش هنرنیوز؛ از این مجموعه پیش‌تر، گفت‌وگو با تروفو، گفت‌وگو تارکوفسکی، گفت‌وگو با آنجلوپولوس، گفت‌وگو با وودی آلن، گفت‌وگو با چاپلین، گفت‌وگو با برگمان و گفت‌وگو با آرتور پِن منتشر شده بود.

در معرفی آنتونیونی عنوان شده است: میکل آنجلو آنتونیونی یکی از پیشگامان سینمای مدرن و روشنفکرانه‌ی ایتالیا و اروپا است که با فیلم‌های مطرحی چون «حرفه‌خبرنگار» (مسافر)، «شب»، «صحرای سرخ»، «کسوف» و «آگراندیسمان» خود را در سینمای جهان جاودانه کرد. فیلمسازی صاحب سبک که به همراه اینگمار برگمان، لوییز بونوئل، فدریکو فلینی، آلن رنه و ژان لوک گدار تحولات و گرایش‌های تازه‌ای را در سینمای اروپای دهه‌ی ۶۰ به وجود آورد و تاثیر عمیقی بر فیلم‌سازان نسل خود و نسل‌های بعدی بر جای گذاشت. وقتی از او پرسیده می‌شود: «شما در جهان بدون سینما چه حرفه‌ای را برای خود انتخاب می‌کردید؟ چه چیزی می‌ساختید؟» خیلی موجز پاسخ می‌دهد: «فیلم».

رولان بارت فیلسوف بزرگ فرانسوی، آنتونیونی را نمونه‌ی کامل هنر مدرن می‌خواند و فرزانگی، هوشیاری و شکنندگی را از بارزترین مضمون فیلم‌های او برمی‌شمرد. بارت همچنین کیفیت و دقت هنری آنتونیونی را در ثبت لحظات گذرای زندگی و تعریف خویشتن در بحبوحه‌ی میان عدم قطعیت و ثبات، ستایش می‌کند.

شاخصه‌های بارز سینمای آنتونیونی در شخصی‌بودن سینمای او است: آن‌طور که خود نیز باور دارد تنها راه رسیدن به درکی عمیق و جدید از آن‌چه می‌بینیم رسیدن به یک شیوه‌ی نوین نگاه‌کردن به‌ویژه در عالم فیلم و سینما است: «همه‌ی فیلم‌ها همواره یک عنصر اتوبیوگرافی در خود دارند. به همین دلیل من هر نما را مطابق با حال‌وهوای حسی و ذهنی خودم در روز فیلم‌برداری طراحی و اجرا می‌کنم... براساس تجربه‌ای که در آن روز از زندگی داشته‌ام و براساس حسی که محیط پیرامون در من ایجاد کرده است.»

همچنین در معرفی این مجموعه آمده است: گفت‌وگو با کارگردانان، سری کتاب‌هایی است که دانشگاه می‌سی‌سی‌پی آن را گرد آورده، و ترجمه‌های فارسی آن توسط آرمان صالحی، حسین کربلایی‌طاهر، فریدون حسن‌پور و از سوی نشر شورآفرین منتشر می‌شود. مجموعه‌ی گفت‌وگو با کارگردانان، رهنمونی است به دنیای شخصی و هنری این آدم‌های خاص، به‌ویژه برای برای خواننده-ببننده‌ای که می‌خواهد از مولفه‌های گوناگون تشکیل‌دهنده یک فیلم و کُلیتی که این عناصر را شکل می‌دهد به دریافتی روشنگر و هنرورانه نائل آید. همین شناخت است که موجب می‌شود خواننده/بیننده راه‌های ورود به دنیای فیلمساز و ادراکِ فیلم را کشف کند تا بتواند به داستان و کاراکترهای فیلم نزدیک شود: دست‌یافتنی به مددِ کلمه و کلام فیلم‌ساز در یک سفر مکاشفه‌آمیز برای لذتِ آگاهی از آفریده‌های‌شان در مدیوم سینما.