پیش از پایان مراحل ساخت فیلم شاهد اخبار متفاوتی در رابطه با ساخت این فیلم بودیم که برخی از این اخبار بیان می‌داشت که این فیلم بخشی از زندگی واقعی رضا صادقی است که این موضوع توجه بیشتری رانسبت به فلیم جلب می کرد. اما با کمال تعجب در ابتدای فیلم بیان می شود که تمام حوادث اتفاق افتاده در آن تصویری خیالی از زندگی رضا صادقی بوده و تنها بخشی از این داستان از زندگی واقعی او اقتباس شده است. 

تردید در پی گیری روند داستانی فلیم توسط مخاطب از ابتدای فیلم به این شکل آغاز می شود. در تمام گره افکنی ها و گره گشایی های فیلم این سؤال ذهن بیننده را پر می کند، که کدام بخش و کدام داستان واقعی و کدامیک برگرفته از خیال است. 

داستان های کوتاه و متعددی در فیلم نقل می شود که در تمام این داستان ها همین تردید ذهن مخاطب را پر می کند و نمی گذارد به روند داستانی فیلم بپردازد چیزی که واقعیت آن مشخص است کاراکتر واقعی رضا صادقی در فیلم است، که این موضوع تشخیص را در فرایند فیلم سخت تر می کند. 

مجموعه داستان هایی که در فیلم روایت می شود حول یک محوریت اصلی ساخته شده که این محوریت اصلی با زندگی واقعی رضا صادقی تطابق دارد با این شرایط، داستان فیلم را می توان در کلیت واقعی و در جزئیات در هاله ای از ابهام تفسیر کرد. 

برای به تصویر کشیدن زندگی واقعی رضا صادقی نیاز به ادغام و وارد شدن به فضای موسیقایی وجود داشته که برای این کار افراط در پرداخت به موسیقی دیده می شود، که در مواقعی این پرداخت مخاطب را از تعقیب کار باز می دارد و فضا را در ذهن او عوض می کند، تا جایی که احساس می شود در سالن کنسرت به سر می بریم تا سینما. 

ممکن است به این موضوع به عنوان یک نقطه عطف و یا یک موضوع مثبت نگاه شود، اما در واقع این موضوع با تعلیقی که در برخی از این فیلم ها وجود دارد متفاوت است و تعلیق، مفهومی جدا از این ابهام کلی است، چراکه تعلیق در حدس زدن نوع شخصیت های قصه و یا در تشخیص پایان فیلم شکل می گیرد نه در بین یک موضوع واقعی درجامعه با آنچه در فیلم مطرح می شود. 

امیر حسین مکاریانی