کتاب «در راه که می آمدی سحر را ندیدی؟» فعالیت تیمی دو زن مبارز بر ضد رژیم ستمشاهی تا اسارت در دست ساواک و شکنجه های دژخیمان و آزادی آنها را روایت می کند.

به گزارش هنر نیوز به نقل از خبرآنلاین، اولین جلد از مجموعه 7 جلدی یادگاران انقلاب با عنوان «در راه که می آمدی سحر را ندیدی؟» به قلم زهرا زواریان در 160 صفحه از سوی نشر شاهد منتشر شده است. این کتاب که در شش فصل تدوین شده است بر اساس خاطرات سیده معصومه و سیده زهرا جزایری از روزهای انقلاب نوشته شده و تمام شخصیت ها، رویدادها و افرادی که در کتاب قید شده اند واقعی است.

نویسنده در آغاز کتاب می نویسد: « جاری بود؛ لحظه‌هایی زیبا و اندوه‌بار که دو خواهر و مادر صبورشان، قصه‌ غصه‌های خود را برایم باز گفتند، رنج‌های گذشته نه چندان دورشان، هنوز مهمان اشک‌های‌شان بود و تماشای سال‌ها رنج و ریاضت، عشق و ایمان، تنهایی و سکوتشان، به حق، دیدنی و شگفت‌انگیز می‌کرد. زنان صبوری که با وجود زندگی پربار و پرفراز و نشیب‌شان، میلی به افشای نام‌شان نداشتند و ترجیح دادند همچنان در گمنامی بلمانند و در خلوت رازآلود خویش، پرچم افشا برنیفرازند؛گرچه این عزیزان اصرار داشتند تا نام آنان در این مجموعه ذکر نشود، اما به خواهش و تاکید ناشر برای استناد موارد و احترام به مخاطب، با اکراه پذیرفتند، ولی ما معتقدیم که همچنان تواضع و فروتنی این شخصیت های مبارز و بزرگ می ماند و در درازنای تاریخ، نامی رسا از خود به یادگار خواهند گذاشت...».

در فصل آخر این کتاب می خوانیم: «دیگر هیچکسی توی زندان نبود. همه آزاد شده بودند، فقط من مانده بودم و فرخنده و عالیه. عالیه امام زاده خاله شهید محمد جهان آرا بود و حکم او جنایی درجه یک محسوب می شد. همه زندانی ها را آزاد کرده بودند، غیر از ما سه نفر. من و فرخنده محاکمه نشده بودیم، اما عالیه حکمش معلوم بود زیرا جرمش مبارزه مسلحانه و زندگی مخفی بود...».