نقش‏هايي در هم آميخته، گاه با نوشته‏هايي نيز... فرقي نمي‏کند به چه زباني باشد اين کلام؛ همه آن را مي فهمند...

قرمز، آبي، زرد و سبز؛ رنگ‏هايي که بيش از هر چيز ديگري نظر هر کسي را به خود جلب مي‏کند و در عين خالصي‏شان به کار رفته اند... خودش هم مي گفت که در نقاشي خود را رنگ‏شناس مي‌دانم.

به گزارش هنرنیوز،نقش‏هايي در هم آميخته، گاه با نوشته‏هايي نيز...فرقي نمي‏کند به چه زباني باشد اين کلام؛ همه آن را مي فهمند... ترکيب ها هم آشناست؛ چه از اساطير ما برآيند و چه از دياري ديگر... حتي چاپ باشد يا نقاشي؛ تکرار شده باشد يا نه... اشياء و طبيعت ديگر آنهايي نيستند که مي شناختيم، انسان‏هايي مي‏توانند برشي از طبيعتي بکر باشند. در کنار اين نقش ها، کلمه هايي هم نوشته شده اند؛ کلمه‏هايي که درست در جاي خودشان قرار گرفته اند و خود بخشي از نقاشي شده اند. اصلا در ذوق نمي زنند! آخر از نظر او، آخرين ايسم مهم‌ترين يا بادوام‌ترين شيوه نيست، پس در تکاپوي دنيايش تا آنجا مي‏تواند پيش برود که خود مي خواهد و رفت...

با وجود همه اينها شايد هيچ گاه نتوان اين جمله اش را فراموش کرد که «هر وقت نگاه مي‌کنم که چطور شد من نقاش شدم، مي بينم تصادف‌هايي بوده، امکاناتي در کنار من بوده که چه بسا دست خود من هم نبوده، يعني اتفاق افتاده و من شده‌ام نقاش!

«هانيبال الخاص» از نقاشان نوگراي معاصر ايران بود که بيش از سي و پنج سال از زندگي‏اش صرف آموزش نقاشي شد. بنيانگذار طراحي فيگوراتيو در نقاشي نوگرا و يکي از تاثيرگذارترين نقاشان و معاصر ايران بود. شايد هم ديدگاه آيدين آغداشلو درباره او به تمامي کافي باشد و بسنده که دنياي «هانيبال الخاص» را دنيايي خاص و شگفت انگيز مي ديد، دنيايي که تنها در مدرنيته صرف خلاصه نمي شود و ارتباطي عميق با گذشته دارد. تعريفي که از شيوه نقاشي او دارد هم، جالب است؛ نقاشي که تمدن آشوري را دستمايه آثار خود قرار داد و برخي از آثار او نيز متاثر از شمايل‏نگاري شيعي بود، ملي و محلي نقاشي مي کرد و گاهي سعي در فراتر رفتن داشت؛ انساني دقيق، آگاه و اهل نگاه کردن که با نگاه زبده خود به هر چيزي ارزش ثبت شدن مي بخشيد!

نمايشگاه آثار «هانيبال الخاص» از هشتم تا چهاردهم مهرماه در نگارخانه تابستان خانه هنرمندان ايران برپا خواهد بود.



معصومه کياني