هفته تصویرگری از کجا آغاز شد؟
هر سال نمایشگاه سالیانه‌ تصویرگران اعضای انجمن، به نحوی توسط انجمن تصویرگران برگزار می‌شد. امسال این نمایشگاه به شکلی جدی‌تر برنامه‌ریزی شد و قرار شد در کنار نمایشگاه، برنامه ای مبسوط تر برای هفته تصویرگری برگزار شود. هم‌چنین مقرر شد منتخبی از آثار اساتید تصویرگری در این هفته به نمایش گذاشته شود.

علت انتخاب کمیک استریپ به عنوان رشته غالب در هفته تصویرگران چه بود؟
امسال تصمیم انجمن به این موضوع انجامید که بر شاخه‌های مرتبط با تصویرگری در هفته تصویرگری تأکید صورت گیرد. به همین علت هر سال یکی از رشته های مرتبط با تصویرگری مورد تأکید قرار خواهد گرفت. امسال هم کمیک استریپ رشته مورد تأکید در هفته تصویرگری بود.

برای سال آینده چه برنامه‌ای دارید؟
هر سال به یکی از شاخه‌های مرتبط با تصویرگری بپردازیم و تلاش ما بر این اساس استوار است؛ که از سال‌های آینده محدودیت شرکت در نمایشگاه هفته تصویرگری را از انحصار اعضای انجمن خارج کنیم، تا روند این نمایشگاه تا حدی خلاء دو سالانه تصویرگری را پر کند.

یکی از فعالیت‌های مطلوب شما در سال جاری تقدیر از دو استاد برجسته تصویرگری بود. درباره این موضوع بیشتر توضیح دهید.
نکوداشت از اساتید تصویرگری تنها یک قدردانی ناچیز است. یادآوری زحمات اساتیدی که به نوعی می‌توان گفت در لحظه‌های شیرین کودکی نسل امروز جای دارند. بسیاری از نسل امروز با این آثار آشنا هستند، اما برخی از آنها هنرمندان خالق این آثار را به خوبی نمی‌شناسند.

برای انتشار آثار این هنرمندان اقدامی صورت گرفته است؟
جهت چاپ مجموع آثار این هنرمندان با دو نشار صحبت کردیم. امیدواریم بتوانیم منتخبی از آثار این دو هنرمند پیشکسوت منتشر کنیم تا نسل بعد گنجینه‌ای از آثار این بزرگان را در اختیار داشته باشند. اما تا قطعی شدن چاپ این آثار نمی‌توان قول محکمی در این زمینه داد.

معیار شما برای انتخاب این اساتید چه بوده است؟
سن، دوره فعالیت، دوره تأثیرگذاری و مسائلی از این دست در انتخاب یک استاد اثرگذار است. حتی اثرگذاری هر یک از این هنرمندان بر نسل بعد مهم است. موضوع بعدی کیفیت آثار ارائه شده هنرمندان است. اما فراتر از تمام این موضوعات وسعت مخاطبان آثار یک هنرمند است. از طرفی هنرمندی که تمام کودکان یک نسل مخاطب او هستند به یقین شایسته تقدیر بی شمار است.
نکته مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد؛ این است که برگزار کردن هر نمایشگاه گروهی کاری نیست که بتوان به سادگی انجام داد. هر کار گروهی نیازمند برنامه‌ریزی و توجه بسیار است. این امر به عنوان یک فعالیت ملی نیازمند حمایت است. به یقین برگزاری چنین رویدادی به تنهایی از عهده انجمن‌های تجسمی خارج است. انجمن‌هایی که بودجه و درآمد مشخصی ندارند.
حمایت از هنر در کشور و حمایت از هنرمند وظیفه‌ای نیست که انجمن‌ها به تنهایی قادر به انجام آن باشند.
از آن جایی که نهادهای دولتی به این امر چندان نقبی نمی‌‌دهند، انجمن‌ها مسئولیت برگزاری جشنواره‌هایی از این دست را برعهده می‌گیرند.

راهکار گسترش فعالیت‌های هنری را چه می‌دانید؟
لازم می‌دانم نهادهای دولتی به روند هنری کشور کمک کنند. هم‌چنان که انجمن برای برگزاری نمایشگاه آثار «منوچهر درفشه» نیازمند همکاری سازمان آموزش و پرورش داشت. چرا که درفشه سال‌های طولانی برای کتاب‌های مدرسه تصویرسازی کرده است. به یقین انتظار کمک و همکاری چنین نهادی انتظاری بی‌جا نبود؛ اما به هر دلیل فراهم نشد.
حتی می‌توان گفت؛ نهادهای دیگر نیز وظیفه همکاری را بر عهده دارند. آثار این هنرمندان خاطرات فرزندان دیروز ایران است. باید از آنها تقدیر به عمل آید اما اگر انجمن در این زمینه فعالیت نکند هیچ نهاد دیگری در این راستا گام بر نمی‌دارد.
هنرمندان تلاش زیادی در این رستا متقبل شدند. اما عملاً هیچ حمایتی از تلاش‌های آنها صورت نگرفته است.
گرچه در این میان خانه هنرمندان کمک‌هایی به انجمن در برگزاری هفته فرهنگ داشته است.
نهایتاً لازم می‌دانم یادآوری کنم که حتی کمک نهادهای مختلف به نفع انجمن نیست. به عبارتی نفع شخصی انجمن مدنظر ما نیست. سود آن به همه هنرمندان بازمی‌گردد.
نکته آخر این که فضاهایی همچون انجمن‌های هنری به نفع هنرمندان هستند. پس هنرمندان باید خود به پایدار ماندن این انجمن‌ها کمک کنند. حمایت هنرمندان می‌توان انجمن‌های هنری را زنده نگه دارد.