فروش ۷ ميليونی يك فيلم پس از يك سال اكران در «هنر و تجربه»!
تاريخ : شنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۵۲
در حالي كه گروه سينمايي «هنر و تجربه» بودجه خود را كاملاً از سازمان سينمايي مي‌گيرد، آمار فروش فيلم‌هاي اين گروه چندان رضايتبخش نيست.
بنا به اطلاعات رسيده در موردي عجيب بعد از گذشت نزديك به يكسال كه از اكران يك فيلم در گروه «هنر و تجربه» مي‌گذرد، ميزان فروش بلیت اين فيلم به رقم ناچيز ۷ ميليون تومان رسيده است. اين در حالي است كه گروه هنر و تجربه براي اكران هر فيلم رقم ۴۰ ميليون تومان از سازمان سينمايي بابت اكران ، تبليغات و اجاره سالن سينما پول مي‌گيرد. البته كه برخلاف رويه‌اي كه نه‌تنها در ايران كه در سينماي دنيا وجود دارد و آن ارائه آمار فروش هفتگي است، اين گروه به دليل پايين بودن آمار فروش فيلم‌هايش هيچ آمار رسمي هفتگي از آثارش ارائه نمي‌كند و سعي مي‌كند با طولاني كردن زمان ارائه آمار فروش شرايطي را فراهم آورد كه ايراد بزرگ اين گروه كه كم مخاطب بودن است، پوشش داده شود. اين گروه سينمايي كه در ماه‌هاي اخير نتوانسته با ايجاد تسهيلات، اكران آثاري اغلب توقيفي كه مشكل در دريافت پروانه نمايش سينمايي داشته‌اند، مشكل كمبود مخاطب خود را رفع كند، مدام كوشيده است با اكران دوباره آثار شناخته شده‌تر چهره‌هاي صاحبنام، براي خود اعتبار توليد كند. شمّه‌اي از اين تلاش را در جريان اكران دوباره «ساكن طبقه وسط» اولين تجربه كارگرداني شهاب حسيني ديديم.
روزنامه جوان در ادامه نوشت: در اكران مجدداین فیلم از سوي هنر و تجربه‌اي‌ها در دستور اكران قرار گرفته است تا شايد موفقيت اخير شهاب حسيني در يك جشنواره اروپايي زمينه‌اي شود براي توجه بيشتر به اين گروه سينمايي، اما متأسفانه اين تلاش‌ها هم كمترين نتيجه‌اي نداده و آمار غيررسمي كه از فروش آثار اين گروه به بيرون درز كرده به شدت نگران كننده است. آمار فروش اغلب فيلم‌هاي اين گروه اينقدر پايين است كه هزينه‌هاي تبليغات را هم پوشش نمي‌دهد، چراكه فراوان فيلم‌هايي در اين گروه يافت مي‌شوند كه فروش‌شان به ۱۰ ميليون هم نمي‌رسد؛ اين معنايي ندارد جز آنكه بخش عمده بودجه دولتي كه براي هر فيلم گرفته مي‌شود، تلف مي‌شود. در شرايطي كه مديران سينمايي و به خصوص رئيس سازمان سينمايي در ماه‌هاي اخير بر كمبود سرانه‌هاي سينمايي تأكيد كرده‌اند و در يك نمونه كارگروه منزلت اجتماعي كه وظيفه‌اش كمك به بهبود اوضاع سينماگران نيازمند بوده به دليل نبود بودجه تقريباً معلق شده است، واقعاً اين بريز و بپاش‌ها براي يك گروه سينمايي ايزوله و كم مخاطب چه فايده‌اي دارد؟ اگر بنا به اكران آثار متفاوت است كه بهتر به نظر مي‌رسد اين آثار در كنار ساير آثار سينمايي روي پرده بروند تا عيار كيفي آنها توسط مخاطب مشخص شود و گرنه خرج هزينه براي اكران آثاري كه در بيشتر از سه ماه، ۱۰ ميليون هم عايدي ندارند سودش فقط به جيب كارمندان يك گروه خاص مي‌رود.
