سالها است که سینمای ایران از نبود مضامین خوب و مناسب که هم «به روز» باشد و هم نمایانگر یکی از «مشکلات» مردم ایران باشد – حال در هر ژانری که می خواهد باشد – در رنج است و شاید به جرائت می توان گفت که یکی از دلایل مهمی که فیلم های ما نمی فروشند یا کمتر می فروشند این باشد که مضامین انتخاب شده با دغدغه های مردم «همخوانی» ندارد و کارگردانان و نویسندگان آثار ، معمولا یا به دنبال آرمان های خود ساخته خود هستند یا آنقدر مضامینی که به آن می پردازند از زندگی واقعی مردم به دور است که مخاطب هیچگونه رغبتی برای شنیدن آنان ندارند چه برسد که بخواهد با وضعیت بد اقتصادی که هم اکنون در جامعه حکمفرما است هزینه بلیت سینما بدهد و راهی سالن های سینما بشود.

به نظر نگارنده ، پرداختن به مسائل روز اجتماع به معنی توجه به موج هایی که در اجتماع به دلایل سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و ... که معمولا به عمد از سوی برخی از گروههای جامعه بر اجتماع تحمیل می شود نیست و فیلمسازان ما نباید به اشتباه ؛ بر این موج های کوتاه قد که کشش بالا رفتن را ندارند سوار شوند آن هم به این امید که به یکی از دغدغه های مردم پرداختند! این کار بهره گیری از مضامین روز نیست بلکه به معنای سوار شدن بر موج است و معمولا آن فردِ موج سواری، که دلش را به این تکیه گاه ها خوش می کند همچون خودِ موج؛ بسوی زمین سرنگون خواهد شد.

چندی پیش یکی از فیلمسازان حرفه ای و پیش کسوت سینما و تلویزیون اعلام کرده بود با توجه به اینکه مردم از سریال « فاطما گل» - که از شبکه های ماهواره ای پخش می شد - استقبال کردند! او هم قصد دارد یک سریال فاطما گل ایرانی اما به یک نام دیگر بسازد!! هر چند که بعدا این گفته خود را تکذیب کرد و مدعی شده بود که رسانه ها حرفهای او را به اشتباه منتشر کردند. اما همین دوست فیلمساز به تازگی قصد تولید فیلم سینمایی در مورد یک خواننده جوان را دارد که این اواخر به دلیل بیماری، دار فانی را وداع کرده است – هر چند که هر فیلمسازی، طبق پروانه ساختی که در اختیار دارد مجاز به تولید آن فیلم خواهد بود و تصویب مضامین بر عهده اعضای محترم شورای پروانه ساخت است – اما آیا دغدغه های جامعه ما، همین یکی دو موضوعی است که برخی از فیلمسازان می خواهند آن را بسازند؟ – آن هم با توجه به شرایط سخت فیلمسازی و هزینه بر بودن این حرفه – آیا براستی پرداختن به این نوع مضامین ، سوار شدن بر موج و موج سواری نیست؟ آن هم به امید اینکه بتوان از نام این مضامین؛ فقط جذب تماشاگر کرد؟! آیا درست است که تهیه کنندگان و کارگردانان خوب کشور ما به این همه مفاخر و کتاب های ارزنده ادبی و جامعه ای مملو از سوژه های بکر که هر کدامِ شان می تواند علاوه بر اینکه سبب جذب مخاطب را فراهم سازد منعکس کننده یکی از دردها و مشکلات و معضلات جامعه ایرانی باشد را به کناری بگذارند و به دنبال ساخت اثری به تقلید از آثار دست چندم ترکی به امید بهره گیری از نام آن آثار برای جذب مخاطب باشند؟!

هدف من از بیان ساخت اثری در مورد خواننده ای که ذکر کردم. خدایی نکرده به زیر سوال بردن آن خواننده ای که قرار است فیلمش ساخته شود نیست یا اینکه منظور من این نخواهد بود که چرا باید در مورد این عزیز از دست رفته فیلم ساخته شود – خدا خودش می داند – منظور من این است که پرداختن به این مضامین، فقط سوار شدن بر موج است وگرنه اگر قرار است اثر قوی آن هم از سوی یک کارگردان پیشکسوت در مورد موسیقی ساخته شود چرا در مورد یک خواننده پیشکسوت که حتی جنبه بین المللی هم داشته باشد ساخته نشود؟ تا با نشان دادن این اثر در هفته های فرهنگی در دیگر کشورها به جهانیان نشان دهیم که ما هم در زمینه موسیقی و آواز ید طولایی داشتیم و تجربه خوانندگی در ایران که مهد شعر و ادب است فقط به چند سال اخیر و به چند خواننده جوان مربوط نمی شود.

امیدواریم فیلمسازان ما با نگاه عمیق تری به سمت تولید آثار ارزشمند گام بردارند و تنها به جوگیر شدن مردم در یک مقطع کوتاه در باب یک موضوع؛ بسنده نکنند تا بتوانند آثاری را خلق کنند که لااقل تاریخ مصرف آنان کوتاه مدت نباشد.