محسن علی اکبری تهیه کننده با سابقه سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز افزود: جمع بندی من از عملکرد سینمای ایران در سال ۹۳ این است که سینمای ما از بُعد محتوا به شدت تحلیل رفته است و بسیاری از فیلمسازان ایرانی فقط درگیر موضوعات بیگانه با فرهنگ ایران و فرهنگ مشرق زمین بودند. متاسفانه بسیاری از مضامین فیلم‌هایی که در جشنواره فیلم فجر امسال دیدیم با فرهنگ ما همسویی نداشت و بیشتر متاثر از فرهنگ غرب بود و حتی در خیلی از مواقع هم، فیلمسازان ما پا را فرا‌تر از فیلمسازان غربی گذاشته بودند و به اتفاقاتی که حتی خط قرمز غربی‌ها محسوب می‌شد نزدیک شده بودند!

تهیه کننده فیلم سینمایی «استرداد» با بیان اینکه در سال ۹۳ ما شاهد سیاست‌های مشخص از سوی مدیران سازمان سینمایی در عرصه سینمای ایران نبودیم با اشاره به زیرساخت‌های موجود کشور در حوزه سینما اضافه کرد: درخصوص زیرساخت‌ها و سخت افزارهای سینمای ایران در سال جاری نیز باید گفت که جای بسی خوشحالی است از اینکه تمامی سینماهای کشور در راستای سیستم دیجیتال شدن قرار گرفتند که این امر علاوه بر اینکه سبب کاهش هزینه‌های تولید خواهد شد انگیزه تهیه کنندگان سینما را برای تولید بیشتر افزون‌تر می‌سازد.

این تهیه کننده پیشکسوت سینمای ایران ادامه داد: اگر چه در مورد ساخت سالن‌های سینمایی همچنان با کمبود سالن در سینمای ایران مواجهه هستیم اما فعالیتهای خوبی در سال ۹۳ انجام شده است که از این اتفاقات می‌شود به رویدادهای خوب سال ۹۳ اشاره کرد. البته سینمای کشور در زمینه نرم افزاری به شدت کم کار بوده است که امیدواریم این نقیصه در سال ۹۴ از سوی مدیران سینمایی مورد توجه بیشتری قرار بگیرد به گونه‌ای که ما در این زمینه نیز شاهد کم کاری نباشیم.

تهیه کننده فیلم سینمایی «کتاب قانون» با بیان اینکه امیدواریم در سال ۹۴با اعلام سیاست‌های درست و دقیق شاهد تولیدات آثار موفقی در حوزه سینمای ایران باشیم به یکی دیگر از موفقیت‌های سینمای ایران در سال جاری اشاره کرد و یاد آور شد: یکی دیگر از اتفاقات مهم و توفیقات سینمای ایران، نمایش فیلم سینمایی حضرت «محمد» (ص) بعد که بعد از گذشت چندین سال تلاش، بالاخره سال ۹۳ رونمایی شد که می‌توان از تولید این فیلم به عنوان یکی از نقاط مثبت سینمایی در سال ۹۳ نام برد.

محسن علی اکبری در پاسخ به این سوال که شما به استفاده برخی از فیلمسازان به سوژه‌هایی بیگانه با فرهنگ خودی اشاره داشتید آیا می‌توانید یکی از دلایل این اتفاق را ذکر کنید گفت: متاسفانه ما در دهه ۷۰ شاهد تولید یکسری فیلم‌هایی بودیم که به فیلم‌های «سیاه نمایی» معروف شدند و حالا که دو دهه از آن زمان می‌گذرد می‌توان نگاه بهتری به آن سینما داشت. آن سینما با وجودی که حرف مخالف را مطرح می‌کرد اما لااقل آن را در قالب فرهنگ خودی بیان می‌کرد. به عبارت دیگر، اگر آن فیلم‌ها به سیاه نمایی در جامعه می‌پرداختند موضوعاتی را دستمایه کار خویش قرار می‌دادند که لااقل سرمنشاء واقعی داشت اما به شدت بازگنمایی شده بود. اما فیلمسازانی که در سال ۹۳ بویژه فیلمسازان جوان ما که به سینمای اجتماعی ورود پیدا کردند گویا تلاش داشتند جا پای فیلمسازان دهه ۷۰ بگذارند اما با این تفاوت که مسیر را اشتباه رفتند و نه تنها به مباحث اجتماعی، نقاط قوت و ضعف مسائل اجتماعی نپرداختند بلکه مسائلی را دستمایه خود قرار دادند که به هیچ عنوان از جنس مباحث اجتماع ایرانی نیست و این درحالی است که مخاطب نیز به هنگام اکران اینگونه فیلم‌ها، این مسائل را نخواهد پذیرفت و آنان را پس خواهد زد چرا که هیچ رگه‌ای از تعلقات ایرانی در این فیلم‌ها وجود ندارد.