آموزگار در گفتگو با خبرنگار سرویس کتاب هنرنیوز در پاسخ به این پرسش که «ضرورت هایی که ایجاب کرد اتحادیه ناشران نامه ای را در خصوص منع صدور مجوز برای مؤلف ناشر به وزارت ارشاد ببرد چه بوده است؟» گفت: نشر یک حرفه است و یک گرایش نیست و باید به صورت حرفه ای تعقیب شود و این موردکه وزارت ارشاد مجوزی را تحت عنوان مجوز مولف ناشر صادر می نمود در پاسخ به موارد استثنائاتی از مراجعات مولفانی بود که برای نشر کتاب خود با مشکل مواجه بودند، منتها پس از مدتی اتحادیه متوجه شدکه این موارد استثنایی تدریجا دارد زیاد می شود و ممکن است به یک قائده تبدیل شود و نمونه های مشخص آن این بود که ما اعتقاد داریم باتوجه به اینکه نشر ما به این سمت حرفه ای شدن در حرکت است قطعا اینگونه است که اگر یک اثری از جهات عدیده اثر مثبتی باشد حتماً ناشری برایش یافت می شود ولی این مورد در وزارت ارشاد دیده شده که آن مؤلفینی که ناشری برای اثرشان پیدا نمی شود خود شخصا برای این امر اقدام می کنند منتها به این دلیل اینکه این مسئله تبدیل به قائده شده بود به حرفه ای شدن نشر به نوعی لطمه وارد می کرد مثلاً مدرسی در کلاس هایش جزوه ای را که در کلاس بر اساس آن تدریس می کرد پس از انتشار همان را به دانشجویان و دانش آموزان خود می فروخت.
وی در بررسی آسیب های حوزه نشر به تشریح این مسئله پرداخت و اظهار داشت: مؤلف باید کار خود را انجام دهد، ناشر هم همینطور، اگر تنها ناشر به دنبال کلیه روند فعالیت های نشر باشد کار به صورت حرفه ای پیش می رود اما اگرقرار باشد که مؤلف بیاید و همان کار ناشر را انجام دهد این به نوعی نقض غرض است؛ زیرا امکان نشر اثر برای همه وجود ندارد یا مثلاً ممکن شرایطی پیش بیاید که موردی اعم از یک اثر ادبی، شعر یا داستان نوشته شود و ناشران تشخیص بدهند که آن شعر یا داستان آینده اقتصادی ندارد و علاقه ای به انتشار آن نداشته باشند و از چاپ آن خودداری کنند که البته این موارد استثناست حال اگر این موارد استثنا باشد موردی ندارد ولی اگر تبدیل به قائده تبدیل شود مسئله حقوق حوزه نشر را به خطر می اندازد.
آموزگار ضمن اشاره به قوانین نشر در این حوزه بیان داشت: قوانین ما در حوزه نشر مربوط به سال ۱۳۴۸ است و حقوق مؤلفین و مصنفین در آن تعیین شده است، از قوانین نشر زمان زیادی گذشته است و بسیاری از حوزه هایی که الآن نشر با آن ها درگیر است در این قانون آورده نشده است، به هر حال مجموع قوانین وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی در آن وجود دارد و قوانین مربوط به صدور پروانه نشر تا مقررات مربوط به مجوز چاپ یک اثر، تعیین مصادیق فعالیت های فرهنگی هنری، مجموع این موارد را اگر با نگاه کارشناسی بررسی کنیم متوجه می شویم که به هر حال قانون، نشر را به عنوان یک حرفه در نظر دارد و اگر قرار باشد این حرفه به صورت شغل مطرح باشد باید به سمت حرفه ای شدن برود تا کارمثبتی باشد.
وی با بیان این مطلب افزود: به هر حال ناشر بازار و سیستم توزیع و مقررات و قوانین را بهتر از مولف می شناسد و آگاهی بیشتری در این زمینه دارد و مؤلف قائدتاً اگر در حوزه ای مثل فیزیک کتاب منتشر می کند نمی تواند ناشری که در حوزه ادبیات کار میمد نظر داشته باشد و لذا قائدتاً باید حرفه ای شدن و تخصصی شد ن را در راستای این قضیه مدنظر داشت که هر کسی کار خود را انجام دهد؛ زیرا کار یک مؤلف انتشار دادن نیست کار یک مؤلف تألیف است و کار نشر وظیفه ناشر است که در قوانین هم جایگاه آن به خوبی وضع مشخص شده است.
وی در پاسخ به دیگر پرسش خبرنگار هنرنیوز در این باب که نآیا این قضیه ممکن است اعتراضاتی را از جانب مؤلفین، مترجمین و جامعه تألیف برانگیزد؟» گفت: دلیلی ندارد برای اینکه به هر حال همانطور که در دستور معاون فرهنگی آمده است چهارچوب این موارد کاملا مشخص است و موارد استثنایی را خود وزارت ارشاد حمایت می کند و جایی برای اعتراض وجود ندارد و اگر مؤلفی باشد که ناشری حاضر نباشد کتابش را منتشر کند چنانچه وزارت ارشاد تشخیص دهد که آن کتاب ارزشمند هست یا نه مطابق مقررات به آن مجوز نشرمی دهد و مسئله ممانعت از صدور مجوز نشر به معنی این نیست که به طور کلی انتشار آثار توسط مؤلفین ممنوع شده باشد.
وی درباره حقوق اصناف در حوزه نشر با توجه به تصویب این قانون گفت: این مسئله مجموعه نشر را در بر می گیرد، معاونت فرهنگی ارشاد نیز مجموع اتفاقاتی که در حوزه ناشر اتفاق می افتد را در نظر دارد و صنوف هم که به نوعی زیر مجموعه قانون هستند ملزم به پیروی از آنند بنابراین یقینا اگر یک اثر، اثر در خور، جذاب و مفیدی باشد قاعدتاً ناشر برایش پیدا می شود. این راه حلی است که آن دسته از ناشرینی که به لحاظ مالی مبادرت به چاپ اثر نمی کنند این امکان برای مؤلف فراهم شود که باتوجه به مفید بودن اثر امکان چاپ به طور مستقل برای خود مؤلف فراهم شود ولی وقتی خود این قضیه تبدیل به یک شغل شود این درواقع رقابت با ناشر است بدون اینکه مولف جایگاه اقعی نشر را بشناسد، مثل مدرسینی که تعداد قابل توجهی شاگرد دارند در این مورد انگیزه مؤلف محترم این است که با انتشار اثرش کاسبی کند و این نامه منباب جلوگیری از چنین مسادلی به ارشاد برده شد.