سکانس اول :
مردم ایران هنوز گرماگرم مهمترین و تاریخی ترین انقلاب اسلامی در جهان بودند که آتش جنگ عراق بر سرشان آوار شد و تا آمدند به خود بجنبند ، خرمشهر اشغال شد آن هم به مدت ۵۷۸ روز!

سکانس دوم:
از آغازین روزهای اسارت خرمشهر ، تلاش برای آزادسازی این شهر شروع شد و بلاخره نبرد بزرگ «بیت ‌المقدس» برای رها سازی خرمشهر از دهم اردیبهشت ماه تا چهارم خرداد ماه ۱۳۶1 به طول انجامید. دراین نبرد حماسی علاوه بر پایان بخشیدن به ۱۹ ماه اشغال بخشی از حساس‌ترین مناطق خوزستان و آزادسازی خرمشهر، ضربه‌ای سهمگین و کمرشکنی نیز به توان رزمی و جنگ طلبی‌های دشمن مهاجم وارد شد و امام خمینی با جمله تاریخی « خرمشهر را خدا آزاد کرد» از این رویداد بزرگ یاد کردند.

سکانس سوم:
با وجودی که واقعه «آزاد سازی خرمشهر» به لحاظ نظامی نقطه عطفی در تاریخ جنگ ایران و عراق شناخته شد و شورای عالی انقلاب فرهنگی «سوم خرداد» را به عنوان روز مقاومت، ایثار و پیروزی در تقویم رسمی ایران نامگذاری کرد اما جای این رویداد ملی که مملو از صحنه های دراماتیک به لحاظ سینمایی است ، همچنان در سینمای ایران به شدت خالی است به گونه ای که سینمای ایران و آنتن رسانه ملی در چنین روزی ، فاقد هر گونه اثر تاثیرگذار و دراماتیک است. علی رغم اینکه بسیاری از هنرمندان ما حتی در آزاد سازی خرمشهر و حضور در عملیات بیت المقدس سهیم بودند اما به دلیل نبود نقشه راه مقتدر و عدم حمایت از سوی نهادهای پشتیبان درعرصه تولید آثار سینمایی ، تاکنون آثار فاخر و ملی در مورد این رویداد تاریخی تولید نشده و جای آن دارد مسئولینی که وظیفه حمایت از تولیدات دفاع مقدس را برعهده دارند با عزم راسخ تر و بدور از خط کشی های رایج سیاسی و جناحی و تنها برای ثبت رشادت ها و ایثارگریهای دلاورمردانی همچون «محمد جهان آرا» ها پا به میدان گذاشته و با بهره گیری از بضاعت ها و دغدغه های هنرمندانی که در این حوزه ، امتحان خود را پس دادند ؛ تصمیم سازی کنند. حال که قرار است دولت دوازدهم در قوی تر شدن چیدمان کابینه خود تجدید نظر کند. بهتر است دست به انتخاب مدیرانی در حوزه فرهنگ و هنر و بویژه موضوع سینما و دفاع مقدس بزند که دراین حوزه دغدغه مند بوده و همچون چهار سال گذشته ، تنها یک مدیر سیاسی و بدور از شناخت لازم در عرصه فرهنگ و هنر و سینما نباشند.